το ένα χέρι αγγίζει τις πληγές
ενώ το άλλο ανιχνεύει το άπειρο
ενέργεια που μετατρέπεται σε λέξεις
λέξεις που μεγαλώνουν σαν τρυφερά βλαστάρια
και κάποτε σφυρηλατούν ένα μεγάλο άνεμο
που μόνο εκείνος καθορίζει
ανεξιχνίαστο το φάσμα της σποράς
αιώνες τώρα
στην τέφρα υφαίνεται το φως
ψηφίδες πόνου συνθέτουν το χαμόγελο
η άνοιξη κυοφορείται στη μήτρα του χειμώνα
il pilota dell’ infinito, 2
una mano tocca le piaghe
mentre l’ altra esplora l’ infinito
operazione che si converte in parole
parole che crescono come teneri germogli
e talvolta martellano un grande vento
che solo lui determina
impenetrabile lo spettro del seme
secoli adesso
nella cenere tesse la luce
voti de dolore compognono il sorriso
la primavera e gravida nell’ utero dell’ inverno
traduzione di prof. Constantinos Nicas,
Istituto Universitario Orientale, Napoli
da “Il pilota dell’ infinito”, 1986
2 σχόλια:
...αιώνες τώρα
στην τέφρα υφαίνεται το φως
ψηφίδες πόνου συνθέτουν το χαμόγελο
η άνοιξη κυοφορείται στη μήτρα του χειμώνα...
Άραγε αν δεν ίσχυε η παραπάνω ακολουθία των πραγμάτων, πόσο πιο μίζερη θα ήταν η ζωή των ανθρώπων ;
Ευτυχώς πάντα μετά την βροχή έρχεται το ουράνιο τόξο...
Όμορφη η ποίηση σου ποιητή μου!!!
Την καλησπέρα μου!
Καλημέρα, Βάσω μου, σ' ευχαριστώ.
Πολύ ωραία το έχει εκφράσει αυτό ο Δημόκριτος. Το φως δεν θα είχε αξία αν δεν υπήρχε το σκοτάδι, η χαρά αν δεν υπήρχε η θλίψη, η ευτυχία αν δεν υπήρχε ο πόνος. Και ούτω καθεξής. Καταλαβαίνουμε πραγματικά την αξία των πραγμάτων όταν τα χάσουμε.
Η μόνη διαφορά είναι ότι συχνά ο χειμώνας είναι υπερβολικά βαρύς και η βροχή δεν λέει να τελειώσει.
Να σου ευχηθώ λοιπόν πάντα μεγάλη την άνοιξη στη ζωή σου και σύντομο τον χειμώνα.
Δημοσίευση σχολίου