σαν άγριο θηλυκό σαν οπτασία

 

                                                                 αιφνιδιαστικά αναδύεται

                                                                    μέσα από την ομίχλη

                                                                    και με μαγεύει πάντα

                                                                       πάντα με ματώνει

                                                       ισόβια όπως την πρώτη νύχτα ερωμένη

                                                                      με το δικό της φως

                                                                 με τη γυμνή της μελωδία

                                                                         λέξη προς λέξη

                                                              στίχο προς στίχο αποκαλύπτει

                                                                 τα μυστικά μου τραύματα

                                                          κάθε παράλογη λαχτάρα της ψυχής

                                                            γι’ αυτό επιχειρώ να δραπετεύσω

                                                            σε ιστορίες που συνθέτει η λογική

                                                                 ζητάω μια μικρή εκεχειρία

                                                             καθώς μ’ αυτό το άγριο θηλυκό

                                                                 είναι αδύνατον να υπάρξει

                                                              μια μόνιμη και διαρκής ειρήνη

                                              (από τη συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες, 2019)

Ίχνη του δέους

                                                             τα ποιήματα που ανθίζουν γύρω μας

                                                                     εκείνα που δεν γράφονται

                                                                         και δεν προφέρονται

                                                                    τα ποιήματα που βλέπουμε

                                                                     και σπάνια αναγνωρίζουμε

                                                          σπάνια ακούμε την εξαίσια μουσική τους

                                                                              μας προκαλούν

                                                                  να επιχειρήσουμε το αδύνατον

                                                             κι εμείς πιστοί στην προαιώνια εντολή

                                                                   χαράζουμε ίχνη τους στο χαρτί

                                                                με δέος συνθέτουμε θαμπές εικόνες

                                                                                  εκστατικοί

                                                         μπροστά στη μυστική αλήθεια των θαυμάτων

                                                      (από τη συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες, 2019)

Αναμέτρηση

                                                      τολμάς

                                    ν’ αφήσεις την πόρτα σου ανοιχτή

                                  και όταν νιώσεις το καυτό του χνώτο

                                               τολμάς και πάλι

                                      να κοιτάξεις το θηρίο στα μάτια

                                       συχνά αδιάφορο εκείνο φεύγει

                                            άλλοτε όμως ξαφνικά

                                                  σ’ αρπάζει

                                       με νύχια κοφτερά και δόντια

                                              πίνει αχόρταγα

                                         για να σ’ αφήσει λίγο μετά

                                       εκστατικό και εξουθενωμένο

                                             ποίημα ονομάζονται

                                        οι κόκκινες πηχτές σταγόνες 

                                            που κάποτε γλιστράνε                                    

                                           και πέφτουν στο χαρτί

                      (από τη συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες.2019)

Κόκκινες πηχτές σταγόνες

Από τις Εκδόσεις Μανδραγόρας μόλις κυκλοφόρησε το 37ο βιβλίο και 22ο ποιητικό του Τόλη Νικηφόρου με τίτλο Κόκκινες πηχτές σταγόνες.

το πιο βαθύ μου κόκκινο

                                                         όπως μέσα στα σύννεφα το ηλιοβασίλεμα

                                                             το πιο βαθύ μου κόκκινο είναι τώρα

                                                                 με φως να χαιρετίσω το σκοτάδι

                                                                  από την παραλία ως τα κάστρα

                                                                      γνώση ταξίδια και ουρανό

                                                                 όλη την περιπέτεια της ζωής μου

                                                              με κόκκινο βαθύ το πάθος του έρωτα

 

                                                                     σαν το πουλί ας φτερουγίζει

                                                               μέσα σ’ αυτό το κόκκινο η ψυχή μου

                                                               μέσα στο φως που τόσο απελπισμένα

                                                                                     αγάπησε

                                              (από την  υπό έκδοση συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες)