Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα...26ο-λέξεις αμετανόητες

τα χρόνια μου έζησα εξόριστος

ένας μισοσβησμένος στίχος

σ' αρχαία μετόπη της γενέθλιας πόλης

μέσα στο κάθε κύτταρό μου

ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία

έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει

ο καθημερινός τριγύρω θάνατος

πάντα ταξίδευα

αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε

και το άλφα της αγάπης σου

με σφράγισε πατρίδα

αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου

ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα

την ποίηση δεν εγκατέλειψα

τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται

πέρα ως πέρα φωταγωγημένα

από τα μάτια των παιδιών

(από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης, 1994)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 25ο-γενέθλια πόλη,1

αγιόκλημα και ψάθινες καρέκλες

για να τσιμπολογάνε τα παιδιά

απ’ τα χουνάκια με τα τυπωμένα φύλλα

κι από το καλοτάξιδο πανί της Αίγλης

σπόρια ονείρου

εκεί στο τέρμα της ανηφοριάς

ο ήλιος ν’ αμολάει απλόχερα τους ήχους

από τα κατρακύλια και τα ξύλινα πατίνια

στο καλντερίμι της Αγνώστου Στρατιώτου

αριστερά και δεξιά πιο κάτω

ν’ απλώνεται η πλατεία ουρανός

με τα αρχαία λουτρά του Παραδείσου

και τ’ άσπρα σύννεφά της ν’ ανεμίζουν

σημαία στο καμπαναριό του Άη Δημήτρη

μέσα απ’ τη γη να ξεπροβάλλει

η ανθισμένη Παναγία Χαλκέων

όλα στη θέση τους αμετακίνητα

όπως το χέρι του πατέρα

τους εφιάλτες στο σκοτάδι όταν έδιωχνε

η φλόγα απ’ το δαδί να λαμπαδιάζει

στο πρωινό δωμάτιο του χειμώνα

κάθε κατώφλι μια ζεστή ποδιά

και ο βαρδάρης άγριος παγερός και οικείος

ένας μεγάλος αδερφός, μια βεβαιότητα

διαρκώς να αλλάζουν και να μένουν

όλα στη θέση τους αμετακίνητα

αμετακίνητη η Πλατεία Δικαστηρίων

απ’ όπου ξεκινούσε κι όπου τέλειωνε

η Εγνατία Οδός αυτού του κόσμου

(από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης, 1994)