Ο Τόλης Νικηφόρου διαβάζει 10 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη

Ο Τόλης Νικηφόρου διαβάζει δέκα ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη και τα αφιερώνει στους φίλους του με τις πιο θερμές ευχές για το 2011

τα χρώματα είναι φως

από τις μυστικές πηγές της μνήμης

τα χρώματα εκστατικά στα μάτια σου ανατέλλουν

λάμψεις, ήχοι βελούδινοι

φωνήεντα ενός άλλου κόσμου

εξαίσιο άρωμα

εξαίσιες λέξεις μουσικές

τα χρώματα είναι φως

τα μάτια σου είναι φως

πλάσματα του βυθού

εξόριστη ομορφιά

μέσα απ’ τα δάκρυα που αναζητά τον ουρανό

ερήμωσε απόψε η παραλία

ερήμωσε απόψε η παραλία

χωρίς ν’ ανθίζει ούτε ένα φως

στο μαύρο χώμα τ’ ουρανού.

κι έμειναν μόνα τους τα εφηβικά μας χρόνια

να περιμένουν το πλοίο για την απέναντι ακτή.

Λευκή το λένε πάντα ή Ευδοκία

αστράφτει τώρα μέσα στην ομίχλη

λες κι είναι χάραμα

λες κι είναι εξαίσιος ήχος μυστικός.

και να που ακούγονται φωνές

τραγούδια στο κατάστρωμά του

και να που κόκκινα φορέματα ανεμίζουν

για μια στιγμή η νύχτα πλημμυρίζει φως.

ερήμωσε απόψε η παραλία

και μέσα στο ψιλόβροχο

έμεινε μόνη της η επίκληση στους φανοστάτες

στα ξεχασμένα πρόσωπα

η μάταιη, η αιώνια προσδοκία

θα αγαπηθούμε ατέλειωτα

θα σκοτεινιάσει ο ουρανός στην παραλία

και θα απομείνουν τα σκόρπια φώτα

και η υγρή τους λάμψη στα πλακάκια

η θάλασσα θα ψιθυρίζει ένα παλιό σκοπό

καθώς στο βάθος θα ανατείλει το περπάτημά σου

ένα χαμόγελο ύστερα

το ανεπαίσθητο άρωμα της προσμονής

μια λέξη πριν το άγγιγμά σου

θα αγαπηθούμε ατέλειωτα

εκείνο το θλιμμένο δειλινό ως το χάραμα

σκορπίζει κόκκινα πουλιά στον ουρανό

φθινόπωρο

με χρώματα βαθιά, ηδονικά, ανερμήνευτα.

ακούς πως φτερουγίζει ο άνεμος στα κεραμίδια;

γλιστράει από τις χαραμάδες

σφυρίζει ένα νυχτερινό τραγούδι

σκορπίζει κόκκινα πουλιά στον ουρανό.

φθινόπωρο

το φως γίνεται σύννεφο

και στα μαλλιά σου χαμηλώνει μυστικά

ένας θλιμμένος άγγελος

κάθισε δίπλα σου δειλά

και σου κρατάει το χέρι