νύχτα
αμίλητη που υφαίνεται
απ’
τις θλιμμένες στάλες της βροχής
τόσο
που κάπου κρύβεται το κόκκινο
σε
κάποια μυστική πηγή ελλοχεύει
εκεί
πυκνώνει η ανάσα του
σαν
από θαύμα μήπως
και
σπινθηρίσει κάποτε το φως
μήπως
ανοίξει κάποια πόρτα ξαφνικά
χαμόγελο
κρυφό στη σκοτεινιά
ένα
χάδι
ο
ήχος της φωνής της μήπως
η
λάμψη από τα μάτια της
εκείνο
το βελούδο των χεριών της
μήπως
σκορπίσει κάποτε τριγύρω
θαμπή
η μυρωδιά του ξύλου
και
η βαθιά κρυμμένη των βιβλίων
μεθυστικό
το ξεχασμένο άρωμα
σαν
από τα μπουμπούκια της γαρδένιας της
μήπως
η νύχτα γίνει εσύ
η
νύχτα γίνει εγώ
και
όνειρο
(από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)
