τα δακρυσμένα μάτια τ' ουρανού

τις νύχτες ανατέλλουν τ’ άστρα
κρυμμένα θαύματα μέσα στο φως
εκπέμπουν μιαν ελπίδα απρόσιτη

τις νύχτες ανατέλλουν οι ψυχές
αόρατες πηγές της μνήμης
στάλες σιωπής σ’ έναν ωκεανό απουσίας

παράξενα τα δακρυσμένα μάτια τ’ ουρανού
καθώς κοιμούνται και θαμπά
μέσα στον ύπνο του ονειρεύεται


i lacrimosi occhi del cielo

nelle notti spuntano le stelle
miracoli nascosti dentro la luce
emettono una speranza impraticabile

nelle notti spuntano le anime
fonti invisibili della memoria
stille di silenzio in un oceano di assenza

strani i lacrimosi occhi del cielo
mentre dorme e opacamente
nel sonno sogna


traduzione di Crescenzio Sangiglio
da Segretti e miracoli, 2007,
La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007

το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο

παρόλα όσα ισχυρίζεται η αρχή
το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο.
χωρίς ωραία ενδύματα
το σώμα αναγνωρίζει την αλήθεια του
με τη λευκή σημαία της
η οθόνη άνευ όρων παραδίδεται
στον θεατή που έχει ήδη αποχωρήσει.
το τέλος είναι πάντοτε θλιμμένο
ενώ και πάλι μυστικά
τα χρώματα στην άδεια οθόνη αναδύονται.


la fine e sempre triste

malgrado tutto cie che asserisce il principio
la fine e sempre triste.
privo di begli indumenti
il corpo riconosce la propria verita
lo schermo con suo vessillo bianco
si abandona incondizionatamente allo spettatore
che s’ e gia allontanato.
la fine e sempre triste
mentre ancora I segreti colori
emergono sullo schermo vuoto

traduzione di Crescenzio Sangiglio
da Segretti e miracoli, 2007,
La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007