ο πλοηγός του απείρου, 2

το ένα χέρι αγγίζει τις πληγές

ενώ το άλλο ανιχνεύει το άπειρο

ενέργεια που μετατρέπεται σε λέξεις

λέξεις που μεγαλώνουν σαν τρυφερά βλαστάρια

και κάποτε σφυρηλατούν ένα μεγάλο άνεμο

που μόνο εκείνος καθορίζει

ανεξιχνίαστο το φάσμα της σποράς

αιώνες τώρα

στην τέφρα υφαίνεται το φως

ψηφίδες πόνου συνθέτουν το χαμόγελο

η άνοιξη κυοφορείται στη μήτρα του χειμώνα

il pilota dell’ infinito, 2

una mano tocca le piaghe

mentre l’ altra esplora l’ infinito

operazione che si converte in parole

parole che crescono come teneri germogli

e talvolta martellano un grande vento

che solo lui determina

impenetrabile lo spettro del seme

secoli adesso

nella cenere tesse la luce

voti de dolore compognono il sorriso

la primavera e gravida nell’ utero dell’ inverno

traduzione di prof. Constantinos Nicas,

Istituto Universitario Orientale, Napoli

da “Il pilota dell’ infinito”, 1986