κάποτε κάτι

                                                                     πιστέψαμε σε κάτι κάποτε (τουλάχιστον)

                                                                         τώρα πιστεύουμε στο τίποτα (έστω)

                                                                                και αν αυτό το κάτι κάποτε     

                                                                                μας βγήκε τίποτα (λοιπόν;)

                                                                                      το τίποτα του τώρα

                                                                               ίσως αποδειχθεί κάποτε κάτι

                                                                                    κάτι από χώρα μυστική

                                                                                     του κάτι και του τίποτα

                                                                                        κάτι που εξατμίζεται

                                                                           ανασυντίθεται και αστράφτει (πάλι)

                                                             (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)

ο εσωτερικός εχθρός, 2

                                                           
                                                                                       όπως τα κάστρα
                                                                               που υψώνονται περήφανα
                                                                            σχεδόν αγγίζοντας τον ουρανό
                                                                       κάποτε υποστέλλουν τις σημαίες τους
                                                                               και καταρρέουν στη λάσπη
                                                                                     πύργοι και επάλξεις

                                                                                          έτσι από μέσα
                                                                             προδίδονται οι μεγάλοι έρωτες
                                                                              οι αγάπες που ήταν για πάντα

                                                                                          σαθρά θεμέλια
                                                                                               το πάθος
                                                                                  και η ευτέλεια της καρδιάς

                                                                     (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)

ένα πρώτο φως

                                                                                                   από λέξη σε λέξη

                                                                                                από εικόνα σε εικόνα

                                                                                             στα τραύματά μου επάνω

                                                                                                     ακροβατώντας

                                                                                          ως κάτι μακρινό και ανέγγιχτο

                                                                                              στα τρίσβαθα της μνήμης

                                                                                         ο νους μου έχει μάθει από παλιά

                                                                                              με συνειρμούς και άλματα

                                                                                         ν’ αυτονομείται και να ταξιδεύει

                                                                                                 αιφνίδια  ν’ ακολουθεί

                                                                                           δικές του μυστικές διαδρομές

                                                                                            σε κάθε επικίνδυνη στροφή

                                                                                                      αναζητώντας

                                                                                      σε κάθε σκοτεινή παγίδα ή βάραθρο

                                                                                                        παρήγορο

                                                                                                       λυτρωτικό

                                                                                                  ένα πρώτο φως

                                                                (από τη συλλογη Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)

ευχαριστώ

                                                                              αχτίδες του ήλιου

                                                                                         καθώς με το αεράκι παιχνιδίζετε

                                                                                            στο πράσινο της φλαμουριάς

                                                                                              κάτω από το μπαλκόνι μου

                                                                                                        μικρές απλές

                                                                                                     πολύτιμες στιγμές

                                                                                                   σκόρπιες εδώ κι εκεί

                                                                                                           ευχαριστώ

                                                                                            για το γαλάζιο και το κόκκινο

                                                                                                       για το άγγιγμα

                                                                                                            το φως

                                                                                              για ένα βιβλίο μια μουσική

                                                                                                και μερικές γουλιές καφέ

                                                                                        για τα γυμνά μου πέλματα στο χώμα

                                                                                             ευχαριστώ που μου θυμίζετε

                                                                                               πόσο κοινό και καθημερινό

                                                                                            είναι στ’ αλήθεια το ανεκτίμητο

 

                                                                                                         μικρές απλές

                                                                                                     πολύτιμες στιγμές

                                                                                           φωτεινά ίχνη ενός άγνωστου θεού

                                                        

                                                                                      (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)

γιατί το φως

                                                                    υμνώ το φως

                                                          για να εξορκίσω το σκοτάδι

                                                           γιατί πίσω απ’ το κόκκινο

                                                               και το βαθύ γαλάζιο

                                                          κυλάει ένα ποτάμι θλίψης

                                                                   υμνώ το φως

                                                               σαν χάδι στο παιδί
                                                         που ακόμα ελπίζει μέσα μου

                                                             σαν κάποια λύτρωση

                                                       απ’ τα πολλά μου τραύματα

                                                                υμνώ το φως

                                                     γιατί είμαι πλάσμα του βυθού

                                                        που απώλεσε τον ουρανό

                                                              και τον αναζητά

                                                   και τον επικαλείται απελπισμένα

                                                                υμνώ το φως

                                                    γιατί το φως πηγάζει μέσα μου

                                                      γιατί δεν έχω άλλη πατρίδα

                                          (από τη συλλογή Φλόγα απ' τη στάχτη, 2017)