και απαλή σκιά
στα κουρασμένα βλέφαρα του οδοιπόρου
κι ακόμη αν ήταν
ήχος και λάμψη
πράσινη επίκληση της γης στον ουρανό
λέξεις κοινές
κι όμως εκστατικές σαν θαύμα
τότε θα έγραφα ένα μικρό τραγούδι
να ψιθυρίζει και ν’ αστράφτει
στα δέντρα όπως τα φύλλα
θα έγραφα ένα βελούδινο άγγιγμα
αινίγματα και μυστικά στο φως
28 σχόλια:
κι όμως οι λέξεις σου
βελούδινο άγγιγμα
στης ψυχής την πόρτα...
καλησπέρα σου
κάθε άγγιγμα είναι ένα αίνιγμα - και τέτοιο παραμένει παρά την οικειότητα
Καλησπέρα, poet!
Στο ποίημά σου η αισιοδοξία της λάμψης συμπορεύεται με την αναζήτηση φωτεινών αινιγμάτων και μυστικών. Το βελούδινο άγγιγμα πάντως ''διαπερνά''!
Καθόμουν κάτω απ' τα δέντρα ένα καλοκαίρι στο σπίτι μας στην Άφυτο της Χαλκιδικής, κοίταζα και θαύμαζα τα φύλλα τους και είχα ξαφνικά το απίστευτο όνειρο να γράψω ένα ποίημα με λέξεις τόσο απαλές και φωτεινές όπως εκείνα. Τόσο όμορφες, τόσο μυστικές και ευεργετικές.
Μεγάλη υπόθεση να το έχω πετύχει, Νέλλη μου, έστω και στο ελάχιστο.
Καλό βράδυ.
Θα έλεγα ότι, όχι μόνο τα φύλλα, όχι μόνο το άγγιγμα, τα πάντα τριγύρω μας είναι αινίγματα. Αινίγματα, μυστικά και θαύματα, Αίγλη μου.
Κι όμως υπάρχει στα πάντα μια κοινή καταγωγή, μια βαθύτερη συγγένεια κι ένας κοινός προορισμός.
Καλησπέρα, Ανθή.
Ο παππούς μας, ο μέγιστος ποιητής Ηράκλειτος είχε πει «εάν μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει». Έτσι κι εγώ ελπίζω. Ελπίζω απελπισμένα στο φως. Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;
Kαι όμως γράφεις τόσο όμορφα και τρυφερά που τα λόγια σου είναι βελούδινο άγγιγμα στις καρδιές μας, γλυκιά μου poet...
καλό βράδυ!
Σ' ευχαριστώ θερμά, thumbelina μου. Και για το λαθάκι. Αρσενικό και γλυκό είναι μάλλον σπάνιος συνδυασμός.
Καλό βράδυ.
Ειναι όλα αυτα που λες φίλε μου οι λέξεις...κι ακόμα περισσότερα
Γιατι κι οι πιο κοινες ακόμα λέξεις αποκτουν την μοναδικότητα και την λάμψη που τους δινει η καρδιά μας...
Εχεις δίκιο γλυκέ μου ποιητή αλλά μπερδεύτηκα με τη μωβ.
ζητώ συγνώμη.
σε φιλώ, καλό ξημέρωμα
Μου θυμίζεις το αγγλικό απόφθεγμα, Ρίκη μου, "beauty is in the eyes of the beholder". Θα μπορούσαμε ίσως να προσθέσουμε " ... and in the words of the poet".
Αχ, να μπορούσε ποτέ κανείς να εκφράσει όπως τους αξίζει τα θαύματα που πλημμυρίζουν την καρδιά του !!
Ήταν τόσο γλυκό το λαθάκι σου, thumbelina μου, και εύλογο θα έλεγα, που το χάρηκα.
Να είσαι καλά, καλό ξημέρωμα.
Απαλό,τρυφερό άγγιγμα ψυχής,παράθυρο με θέα στο φως και στην ελπίδα!
Ποιητή μου,καλημέρα!
μα αυτό έγραψες ποιητή μας, ένα βελούδινο άγγιγμα, που ψιθυρίζει και αστράφτει.. τα αινίγματα και τα μυστικά του φωτός!
Καλημέρα!
Καθώς καθόμουν όμως τότε και κοίταζα τα φύλλα των δέντρων, δεν πρόσεχα ψηλά τον ουρανό που μου έλεγε καλημέρα με το βαθύ γαλάζιο του.
Τώρα επανορθώνω. Καλή σου μέρα, Ουρανία μου.
Δίπλα στα δέντρα είχα φυτέψει δυο τριανταφυλλιές. Γαλάζιος ουρανός, πράσινα φύλλα, κόκκινα τριαντάφυλλα κι ένα σωρό άλλα φυτά και χρώματα σκόρπια τριγύρω σε μια μεθυστική αρμονία.
Μπλε τριαντάφυλλο του διαδικτύου, πώς να περιγράψει κανείς τα θαύματα, πώς να μιλήσει για το ανέκφραστο και πώς να αγγίσει το ανέγγιχτο;
Καλή σου μέρα.
Μοιάζει τόσο εύθραστη και συγχρόνως τόσο δυνατή η ευαισθησία σου καλέ μου φίλε...
Καλημέρα.
Καλωσόρισες, Αναζήτηση.
Αυτή είναι μια πολύ εύστοχη παρατήρηση. Ως προς την ποίηση και την περιπέτεια της ζωής μου. Σ' ένα παράλογο κόσμο, το μυαλό μου με οδηγεί στην τρέλα, το μυαλό μου όμως μετά με σώζει από την τρέλα. Η ευαισθησία μου με κάνει χίλια κομμάτια, η ευαισθησία μου όμως μετά σηκώνει τα κομμάτια απ' το χώμα και τα βάζει πάλι στη θέση τους.
Έχω αποδεχτεί πια αυτό που είμαι με όλα τα θετικά και τα αρνητικά του. Καλή σου μέρα.
Να είναι φτερούγισμα στη σκέψη σου οι λέξεις Ποιητή μου!
Να ακουμπανε την ψυχή μας σαν βελούδινο αγγιγμα..
σαν ψιθυρος..σαν θρόισμα των φύλλων
σαν αίνιγματα και μυστικά στο φως!!!
Σ' ευχαριστώ, Πέλα μου.
Απορώ κι εγώ με τις εμμονές μου. Τα αινίγματα, τα μυστικά, ιδίως το φως. Και το βελούδινο άγγιγμα. Ακόμη, το κόκκινο και το βαθύ γαλάζιο. Η επανάσταση, το όνειρο, τα θαύματα, η ουτοπία. Η αγάπη, η πατρίδα, η αιώνια γυναίκα. Μάνα, αδερφή, παιδί, αγαπημένη, σύντροφος. Πηγή των πάντων.
Αυτά και μερικά ακόμη επανέρχονται συνεχώς σε ό,τι γράφω. Θα πρέπει να κατάγονται από πολύ βαθιά, από πολύ μακριά. Και να πηγαίνουν ως το τέλος μου και ως το τέλος του κόσμου.
όλα αυτά που αναφέρεις, Τόλη,
είναι η ζωή η ίδια,
η μαγεία της ύπαρξης...
και όποιος
ξεφεύγει από τη
"μίζερη ανακύκλωση ανώριμων εφηβικών ξευδοσυναισυναισθηματισμών"
και νιώθει την ανάγκη να μιλήσει γι όλα τα θαύματα της ζωής
(μπορεί να διακρίνει το θαύμα ακόμη και σε ένα ταπεινό φύλλο που πέφτει)
ε! τότε μιλάμε...για ποίηση
για ποιητή...
καλημέρα
από τη βιασύνη έγραψα λάθος τη λέξη:
"ψευδοσυναισθηματισμών"
Πώς να διαφωνήσω, Νίκο μου; Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ.
Καλή σου μέρα.
καλησπερα...
δεν ειναι τοσο αυτα που λες
οσο αυτα που εννοεις
ειμαι θαυμαστρια σου
πολυ καιρο τωρα ....
το [μαγικο μπαλονι]
κ το [μεσα μου ζουν κ ανασαινουν]
ειναι δυο απο τα πολλα
αγαπημενα μου...
ευχομαι να εισαι καλα
και να μας [ταξιδευεις]
και στην γοητεια των δευτερολεπτων
Καλή μου tommynrene, καλωσόρισες. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν τα ποιήματά μου και σε ευχαριστώ θερμά. Τα δύο ποιήματα που αναφέρεις τα αγαπώ πολύ κι εγώ. Ο λύκος με συγκινεί ιδιαίτερα. Έχω γράψει και το «μοναχικός λύκος αναζητά ουρανό».
Αν μου γράψεις τη διεύθυνσή σου, θα σε ευχαριστήσω και εμπράκτως, στέλνοντας σου ένα ποιητικό βιβλίο μου.
Να είσαι καλά, καλό ξημέρωμα.
είμαι πάλι εδώ να σου ζητήσω να περάσεις από το κονάκι μου για συνμπλογκική συμπαράσταση
γκιωνης και ξωτικό έχουν κάνει ενδιαφέρουσα προταση...
καλημέρα
Τρελαίνομαι για συνμπλογκική (!!) συμπαράσταση. Και μάλιστα στο κονάκι σου. Σπεύδω βραδέως.
Πριν αναρτήσω το επόμενο ποίημα, θα ήθελα να επαινέσω και πάλι τη Τζούλια για την εκθαμβωτική εικόνα της. Το κοριτσάκι είναι η προσωποποίηση της ομορφιάς και της αθωότητας λουσμένο μέσα στο πρωινό φως.
Δημοσίευση σχολίου