δρόμος στο χρώμα της νυχτερινής σιγής
και ο διαβάτης μόνος
πυκνή βροχή πίσω απ' τους φράχτες
το όρθιο μαυροπράσινο των δέντρων
προαύλια έρημα, γυμνά παράθυρα
κι οι φανοστάτες ηττημένοι απ' το σκοτάδι
και ξαφνικά
μια εξώπορτα ανοίγει ξαφνικά
με χίλια χρώματα το φως
στο πρόσωπό της λάμπει κι ονειρεύεται
ναι, τόσο απλά
εκείνη, ο διαβάτης, άλλο τίποτα
με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως
και ο διαβάτης μόνος
πυκνή βροχή πίσω απ' τους φράχτες
το όρθιο μαυροπράσινο των δέντρων
προαύλια έρημα, γυμνά παράθυρα
κι οι φανοστάτες ηττημένοι απ' το σκοτάδι
και ξαφνικά
μια εξώπορτα ανοίγει ξαφνικά
με χίλια χρώματα το φως
στο πρόσωπό της λάμπει κι ονειρεύεται
ναι, τόσο απλά
εκείνη, ο διαβάτης, άλλο τίποτα
με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως
15 σχόλια:
Ποιητή μου,τόσο απλά...αγκαλιάζεις τη ψυχή μου!
Άσε με να τα παραλέω...όπως λες,όμως θέλω να ξέρεις, την υπερβολή τη χρησιμοποιώ ελάχιστες φορές στη ζωή μου...
Δηλαδή,τη χρειάζομαι,μόνο για τα απλά και ουσιαστικά, που μου κλέβουν την καρδιά...
Τη δικαιούνται...
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!
Μέσα απ' το χάος της σκοτεινιάς
προβάλλει ξέντυτο το ποίημα
κάτοπτρο στην ανυπαρξία
χιλιάδες χρώματα που εκπέμπει....
Φως...φωσάκι το ποίημα σου, Τόλη μου.
Δρομολογεί στα σκοτεινά και κατευθύνει αρμονικά το βλέμμα.
Χρώματα πολλά για καληνύχτα...
Προσπαθώ να είμαι μετρημένος, Ουρανία μου, για δύο λόγους. Για να ελαφρύνω κατά κάποιο τρόπο το βαρύ ποινικό μητρώο μου σε λεκτικές και κάθε άλλου είδους υπερβολές στη ζωή μου. Και για να καταπολεμήσω την παρόρμησή μου για νέες υπερβολές. Πρόκειται για τη συνήθη σύγκρουση ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Στην οποία η λογική αποσύρεται σχεδόν πάντοτε ηττημένη.
Αφού δεν δικαιούμαι λοιπόν να σε νουθετήσω, αρκούμαι να σε ευχαριστήσω. Ιδίως για κείνο το «μου κλέβουν την καρδιά» στο οποίο είμαι ιδιαίτερα ευάλωτος. Κι εμένα μου κλέβει την καρδιά η γενναιοδωρία σου. Είμαστε πάτσι λοιπόν.
Καληνύχτα, γλυκιά μου.
Σ΄ευχαριστώ, Χαρά μου. Θα πάρω τα χρώματά σου μαζί μου γιατί τους έχω μεγάλη αδυναμία. Όπως στο φως, όπως και στον χορό των λέξεων.
Καλό ξημέρωμα.
νά 'ταν έτσι τα όνειρά μας
τόσο απλά και φωτεινά και χρωματιστά
πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή!
σε ευχαριστούμε ποιητή
Διάβασα πρόσφατα κάτι που είπε ο Άινσταϊν, Νέλλη μου. Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας με δύο τρόπους: Σαν όλα τριγύρω μας να είναι γνωστά και τετριμμένα ή σαν να είναι όλα θαύματα.
Εγώ πιστεύω στη δεύτερη οπτική και το έχω γράψει πολλές φορές. Όπως στο ποίημα «μυστικά και θαύματα, 1»
«το κάθετι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό,
το κάθετι ένα τίποτα και ένα θαύμα»
Το φως λοιπόν, τα χρώματα, πηγάζουν μέσα μας, βλέπουν κι αναγνωρίζουν τα μικρά και τα μεγάλα θαύματα τριγύρω. Αρκεί να υπάρχει αυτή η αγνότητα, αυτή η λαχτάρα, ο έρωτας για τη ζωή.
Καλή σου μέρα.
ποιητή θα συμφωνήσω μαζί σου
άλλωστε και γω από κει αντλώ την αισιοδοξία μου
και η ευχή μου για τα χρωματιστά όνειρα αφορά στους συνανθρώπους μου, όσους βλέπω τριγύρω μου, να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό
καλό μεσημέρι
Ε, βέβαια, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι ένα κορίτσι της μουσικής;
Καλό βράδυ (εδώ βρέχει με το τουλούμι).
Για κάποιο περίεργο λόγο την συνάντηση ενός διαβάτη και μιας κοκέτας κάτω από τα φαναράκια του δήμου, τη φανταζόμουν ασπρόμαυρη, σαν τις ρετρό φωτογραφίες...
της έδωσες τόσο χρώμα, ποιητή!
(και το πιό όμορφο ο τίτλος)
Καλό σου βράδυ !
Μικρή μου Πανδώρα, χαίρομαι που εμφανίστηκες μετά από αρκετό καιρό.
Τώρα κοίτα, είπα βέβαια ότι τα χρώματα πηγάζουν μέσα μας, βοηθάει όμως και η αγάπη μιας γυναίκας. Είναι ένα θαύμα το πώς τα μάτια της φωτίζουν ξαφνικά τον κόσμο.
Καλή σου μέρα.
Καλημέρα, poet!
Ο έρωτας πλημμύρισε τη λάμψη του! Ο στίχος με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως ξανακερδίζει το χαμένο ρομαντισμό της εκπάγλου ασχήμιας εποχής μας!
Καλημέρα, Ανθή, από τη βροχερή και σκοτεινή Θεσσαλονίκη. Σ' ευχαριστώ και σε καλωσορίζω στην παρέα μας.
Με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως μια καλύτερη ζωή. Ενώ αναγνωρίζει ότι και στην εποχή μας υπάρχει αθωότητα και υπάρχει ομορφιά. Υπάρχουν θαύματα.
Όπως εσύ, έτσι κι εγώ, έτσι και πολλοί άλλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να λουστεί σ' αυτό το φως και αγωνιζόμαστε γι' αυτό το φως.
Πέρασα να πω μια καλησπέρα και χωρίς να το καταλάβω εδώ και ώρα πολύ κάθομαι και ξαποσταίνω κάτω από τον ίσκιο των στίχων σου αγαπητέ μου poet και ταξιδεύω στην θάλασσα των στίχων σου...
Τι πιο όμορφο για ένα βροχερό βράδυ Σαββάτου!!
Καλή σου νύχτα!
Καλησπέρα, Βάσω. Σύμπτωση να θέλω να αναρτήσω, την ίδια στιγμή που είδα το σχόλιό σου χθες βράδυ, το παραπάνω ποίημα. Και απόψε είναι βροχερός ο καιρός και απόψε ίσως θέλεις να ξαποστάσεις.
Ευχαριστώ, καλό βράδυ.
Εχεις δίκιο γλυκέ μου ποιητή αλλά μπερδεύτηκα με τη μωβ.
ζητώ συγνώμη.
σε φιλώ, καλό ξημέρωμα
Δημοσίευση σχολίου