ανήλεος μια νύχτα ο θάνατος
την τραγικότητά του θ' απαιτήσει
(...)
τα καταχθόνια στυλώματα θα υποχωρήσουν
οι πινακίδες θα αναστραφούν
και τα εμπορεία θα καταρρεύσουν
σηκώνοντας κονιορτό μεγάλο
το πώματα των τάφων θ' αποκοχλιωθούν
πτώματα σ' αποσύνθεση
τους δρόμους θα καταλάβουν
όπου και η κατοικία τους
τα χέρια οι διαβάτες στο πρόσωπο θα φέρνουν
της πραγματικότητας μην αντέχοντας τη συνείδηση
αργά όμως πολύ θα είναι
οι ουράνιοι υδατοφράχτες θα διαρραγούν
φλέμματα φθισικών
και ρυπαρά χαρτονομίσματα
στ' ανοιχτά στόματα μιας διαμαρτυρίας άτοπης
(...)
2 σχόλια:
Μου θυμίζει αποκάλυψη, μα κάθόλου υπερβατικό δεν είναι τουτο το ποιημα. Τα γήινα πραγματεύεται.Δύσκολο να στέκεσαι μπρος στη πραγματικότητα
Θα μπορούσες να την ονομάσεις «εικόνα της αποκάλυψης». Ή πώς έβλεπα εγώ την κοινωνία της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του 1960. Θεωρούσα πεθαμένους και άταφους τους κατοίκους της.
Δημοσίευση σχολίου