ο πλοηγος του απειρου: το μαγικό χαλί (1980)

το μαγικό χαλί (1980)

(το εξώφυλλο της συλλογής)

4 σχόλια:

Poet είπε...: Aυτό το εξώφυλλο έχει μια μικρή ιστορία. Το 1967 ζούσαμε στην Αθήνα. Εγώ είχα ένα μεταφραστικό γραφείο στην οδό Βουλής και η Σοφία ταξίδευε ανά την Ελλάδα για έρευνες αγοράς.

Μια μέρα μου έστειλε ένα τηλεγράφημα από την Έδεσσα με μοναδικές λέξεις το «σ'αγαπώ». Και από κάτω τη σφραγίδα και μονογραφή του λογοκριτή της χούντας.

Της υποσχέθηκα τότε ότι αυτό το τηλεγράφημα θα το έκανα κάποτε εξώφυλλο βιβλίου. Η υπόσχεσή μου εκπληρώθηκε 13 χρόνια αργότερα με τη συλλογή ποιημάτων Το μαγικό χαλί.; 26 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:17 μ.μ.
Ο Θέμης της...Αγίας Τριάδας είπε...: Είμαι ένας από τους λίγους-ίσως, τυχερούς που πήρα την πρώτη έκδοση του «μαγικού χαλιού» με αφιέρωση του φίλου ποιητή.

Σήμερα στην «πρώτη» επίσης περιδιάβαση του «πλοηγού» βεβαιώθηκα πως η συγκίνηση που μεταγγίζει η ποίηση του Τόλη Νικηφόρου είναι διαχρονική. Κάτι που σπανίζει σε εφήμερους καιρούς.

Και τούτο ακόμα : το ποίημα της αρχής, για τη γενέθλια πόλη, είναι νυστέρι στην πληγή που φέρουν όσοι πεθαίνουν κάθε μέρα μακριά της.

Θέμης Λιβεριάδης.; 27 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:34 μ.μ.
Poet είπε...: Θέμη της Αγίας Τριάδας των εφηβικών μας χρόνων και φίλε ποιητή της Θεσσαλονίκης, σε ευχαριστώ. Με την καρδιά εκείνη που
επιμένει αμετανόητα να πιστεύει, να συγκινείται και να ερωτεύεται.

Δίνω τη ζωή μου για να ξαναζήσω το καλοκαίρι εκείνο. Για μια βόλτα στην αμμουδιά, για μια βουτιά στη θάλασσα, για το χαμόγελο της Σιμόνης στα δεκαοχτώ.

Γύρισε. Πόσο μας μένει ακόμη;; 27 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:14 μ.μ.
το πετάλι είπε...: ένα εξώφυλλο,
μια προσωπική ιστορία,

μια αυθεντική ιστορική πηγή

Σ' ΑΓΑΠΩ - ΕΛΟΓΟΚΡΙΘΗ

το πιο συγκινητικό εξώφυλλο που έχω δει!; 28 Δεκεμβρίου 2008 στις 9:46 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

χρωστάμε μόνον

το φως του κόσμου

(1979)

η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο

(1979)

είμαι ένα πυρωμένο σίδερο

που ανεξίτηλο σφραγίζει

στη μήτρα σου το μέλλον

κάθε σου ηδονικός σπασμός

μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται

είμαι η ίδια η ζωή

και είμαι αθάνατος

(1979)

το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου

(1979)

ο έρωτας ραπίζει

το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας

(1980)

φύλλο το φύλλο απόρθητη

στην έρημο η όαση θα φυτρώσει

(1991)

οι νεκροί

για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη

(1991)

τα όνειρα που μείναν όνειρα

κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου

στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης

(1994)

παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου

λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό

(1997)

κι όσο χρόνο τον χρόνο στο βάθος σβήνεις

τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου

(1999)

σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή

με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της

(1999)

σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί

σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω

(1999)

έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,

όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι

(1999)

βραχνά οι σειρήνες μας καλούν μες στην ομίχλη

(1999)

είμαι όσα μου δόθηκαν

μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε

ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα

(1999)

το δέος μέσα μου ιχνηλατώ

να ζωγραφίσω το δικό του φως

(2002)

το κάθε τι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό

το κάθε τι ένα τίποτα και ένα θαύμα

(2002)

υπάρχει μέσα μου ένα φως

που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα

και δεν παραδίδεται

(2002)

με δέος προφέρεται η ποίηση

καθώς προφέρει ανθίζοντας

ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του

(2002)

το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο

για να γεννηθεί

είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας

(2002)

όλα θα ξαναγίνουν χώμα

όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα

και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα

και η απόλυτη ελευθερία

(2002)

δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας

που ήταν τα πάντα

(2007)

άνθη της μνήμης

εξαίσια άνθη του νερού

(2007)

εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω

μα σ’ αγαπώ

μ’ όλα τα γράμματα

μ’ όλα τα ρήματα

τα επιφωνήματα

με τη σιωπή μου

σ’ αγαπώ

(2009)

λέξεις αμετανόητες

τα χρόνια μου έζησα εξόριστος
ένας μισοσβησμένος στίχος
σ' αρχαία μετόπη της γενέθλιας πόλης

μέσα στο κάθε κύτταρό μου
ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία
έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει
ο καθημερινός τριγύρω θάνατος

πάντα ταξίδευα
αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε
και το άλφα της αγάπης σου
με σφράγισε πατρίδα
αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου

ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα
την ποίηση δεν εγκατέλειψα
τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται
πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών

Τόλης Νικηφόρου

το μαγικό χαλί (1980)

4 σχόλια:

Ποιήματα στα αγγλικά

Ποιήματα στα ιταλικά

Ανθολόγηση πεζών κειμένων

Συνεργάτες -Compiled by

Αναγνώστες - Readers

Αρχειοθήκη ιστολογίου

λέξεις αμετανόητες