με το αίμα μου σε ιστορώ πατρίδα μου
πολιτείες παραδομένες στο μπετόν
δρόμοι σημαδεμένοι με ξενικές επιγραφές
κάθε οικοδομή και μια τράπεζα
κάθε γωνιά κι ένα φροντιστήριο
κάθε διαμέρισμα και ένα διαφθορείο
οι νέοι με τα μηχανάκια
τα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο
αναρίθμητα ξενοδοχεία και υπηρέτες
εκτρώσεις σε ιδιωτικά ιατρεία
οι άρρωστοι στους διαδρόμους των νοσοκομείων
δεκατρείς χιλιάδες δικηγόροι στην πρωτεύουσα
και οι εργολάβοι σε απεργία
με παγάκια και ξηρούς καρπούς
προδότες που δοξολογούνται
δοσίλογοι που αμείβονται
χαφιέδες που καταχωρούν τα ίχνη της αγωνίας μας
στο καφενείο του χωριού ο λαός περιμένει
πριν και μετά τις διαφημίσεις
το επόμενο έμβασμα του μετανάστη
το επόμενο αστυνομικό σήριαλ
την επόμενη μοναδική διέξοδο
κοινή ευρωπαϊκή εξαγορά
τα ψάρια νεκρά
η αέρας μαύρος
η γη πουλημένη
κι η ελιά να γαντζώνεται με πείσμα
ν’ απλώνει παλάμες στον γαλάζιο ουρανό
αιώνες τώρα
και τα πεύκα να χαϊδεύουν τη θάλασσα
πατρίδα μου
το μεγαλείο σου τέλος δεν έχει
(από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης, 1979)
4 σχόλια:
Ο/Η το πετάλι είπε...
ελλάδα 1979...ή μήπως ελλάδα 2009;
η ελιά και το αμπέλι, ο βράχος και η θάλασσα, ο ουρανός και ο ήλιος,
οι παντοτινές παρηγοριές μας
25 Δεκεμβρίου 2008 - 12:23 π.μ.
Ο/Η kanella16είπε...
Θα προσυπογράψω! Θυμίζει το ίδιο την Ελλάδα του 2010! Ευτυχώς μας αποζημιώνει με κάτι , ετυχώς!
7 Απριλίου 2010 - 12:34 μ.μ.
Ο/Η Poetείπε...
Είναι αυτή η φοβερή σχέση αγάπης-μίσους που έχει κανείς με την πατρίδα του. Όπως συχνά με τον ίδιο του τον εαυτό.
8 Απριλίου 2010 - 4:07 μ.μ.
Ελλάδα 1979, Ελλάδα 2009, Ελλάδα 2010, Ελλάδα 2013 ... δυστυχώς, 34 χρόνια αργότερα το ποίημα παραμένει επίκαιρο. Ίσως μάλιστα τα πράγματα να είναι χειρότερα τώρα.
Απογοήτευση και πόνος μαζί η επικαιρότητα του ωραίου ποιήματος.
(Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...)
Γι' αυτό και είναι τώρα εντελώς σπάνιοι οι κοινωνικοί ποιητές, Κική μου. Τα είπαν όλα οι ποιητές της πρώτης και της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς.
Δημοσίευση σχολίου