το κάποτε είσαι στην απέναντι ακτή
γεύση και άγγιγμα, ανώνυμη αίσθηση
θαμπό φτερούγισμα και πρώτη λάμψη
κάτι απρόσιτο, κάτι ελάχιστο που δεν ενδίδει
ελάχιστο κι απρόσιτο
βαθύ γαλάζιο, κοίταξέ με
λέξη ανείπωτη στον άνεμο του χρόνου
πάνω απ' τη θάλασσα να διαλυθώ μαζί σου
σαν ατμός
profondo blu, guardami
sei l' "una volta" sulla riva di fronte
sapore e tatto, anonima sensazione
opaco battito d' ali e primo lampo
un che d' impervio, di minimo che non si piega
minimo e impervio
profondo blu, guardami
indicibile parola nel vento del tempo
sopra il mare dissolvermi insieme a te
come vapore
traduzione di Crescenzio Sangiglio
da Segretti e miracoli, 2007,
La clessidra, semestrale di cultura letteraria, 2/2007
6 σχόλια:
Αυτή η πρώτη λάμψη Τόλη μου του κάποτε θα μας σημαδεύει ανεξίτηλα.Όλα σου τα ποιήματα με συγκινούν.Ένα ρίγος με διαπερνά λες και βγήκαν μέσα από τη δική μου ψυχή.
Λειτουργούμε στο ίδιο μήκος κύματος, Γιάννη μου. Ή στις ίδιες ψυχικές συχνότητες. Κάτι σπάνιο και τόσο ωραίο!
Θάλασσα λατρεμένη, καθαρτήρια...
Χαιρετώ σε ποιητή μου, ελπίζω κάπου να την απολαμβάνεις.
αυτό το απέναντι
που σε κοιτά στα μάτια
και συ στη γαλάζια θάλασσα των δικών του ματιών
χάνεσαι...
ομορφιά
μαγεία
καλημέρα και από δω
Τα τελευταία χρόνια προτιμώ να παραθερίζω στη Θεσσαλονίκη, Αναζήτηση. Γιατί τότε αναδύονται κάποια στοιχεία που αναζητούμε σε μια ανθρώπινη πόλη.
Να είσαι καλά, φίλη μου.
Ομορφιά, μαγεία και ... αφόρητη νοσταλγία, Νέλλη μου.
Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου