τόσες φορές που σε ξεφύλλισα μες στις παλάμες μου
ντύθηκες πια τη δική μου επιδερμίδα
τόσες φορές που σε χαϊδέψανε τα μάτια μου
έχεις πια πάρει κάτι από το μπλε.
φτάσαμε εδώ που φτάσαμε μαζί
ουλές και τραύματα εσύ χαρτί από ξύλο
ουλές και τραύματα εγώ μολύβι από ψυχή
λέξεις από μελάνι εσύ
εγώ από δίψα.
κι έτσι όπως γέρνεις δίπλα μου βουβό
και περιμένεις στωικά τη σκέψη μου
αρχίζω πάλι να ρωτάω για την παλιά μας λάμψη
αρχίζω πάλι μέσα σου ν' αναζητώ το φως
ντύθηκες πια τη δική μου επιδερμίδα
τόσες φορές που σε χαϊδέψανε τα μάτια μου
έχεις πια πάρει κάτι από το μπλε.
φτάσαμε εδώ που φτάσαμε μαζί
ουλές και τραύματα εσύ χαρτί από ξύλο
ουλές και τραύματα εγώ μολύβι από ψυχή
λέξεις από μελάνι εσύ
εγώ από δίψα.
κι έτσι όπως γέρνεις δίπλα μου βουβό
και περιμένεις στωικά τη σκέψη μου
αρχίζω πάλι να ρωτάω για την παλιά μας λάμψη
αρχίζω πάλι μέσα σου ν' αναζητώ το φως
29 σχόλια:
το ταλέντο και η ομορφιά της ψυχής δεν κρύβονται...
την καλημέρα μου
Ε, το βιολί μου κι εγώ, Νέλλη μου. Προσπαθώ να ακολουθήσω πιστά τις οδηγίες ενός αόρατου και ακατανόητου μαέστρου. Και κατά διαστήματα πολύ κακού αλλά πάντοτε μοναδικού. Κισμέτ.
Σ' ευχαριστώ, γλυκειά μου. Καλό βράδυ.
ΥΠΕΡΟΧΟ
`Ενα λευκό χαρτί, ένας λευκός μουσαμάς στέκει απέναντί σου. Αναμετριέστε με το βλέμμα. Σε λίγο θ' αρχίσει μια μάχη. Ποιος θα' ναι τελικά ο νικητής. Το χαρτί θα τσαλακωθεί και θα πεταχτεί; O μουσαμάς θα ξεσχιστεί με λύσσα κι απογοήτευση; `H θα βγουν από τη μάχη θριαμβευτές, θα λάμπουν περήφανα στα μάτια μας και θα τα περιφέρουμε σαν λάφυρα της σκληρής αυτής μάχης για να τα θαυμάσουν οι άλλοι γύρω μας κι έτσι ν΄αποδεχτούν τη δύναμή μας; Αυτή είναι η αδυσώπητη μοίρα του καλλιτέχνη να πολεμά ασταμάτητα, αλλά κι αυτή είναι κι η υπέρτατη ευτυχία: NA ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ.
Καληνύχτα Καλλιτέχνη...αύριο πάλι.
Νιώθω μια βαθιά τρυφερότητα για τους συντρόφους του αγώνα μου, Γιάννη μου. Είναι χιλιάδες στα ράφια, καθένας και ξεχωριστός. Με βοήθησαν να ανακαλύψω μερικά από τα μυστήρια του κόσμου. Και επιβεβαίωσαν τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματά μου.
Σ' ευχαριστώ θερμά.
Θα κερδίσει μερικές από τις μάχες, ΙΖΑ μου, και μερικές θα χάσει. Η περηφάνια του θα είναι ότι φάνηκε συνεπής, ότι έδωσε τον αγώνα με όλες του τις δυνάμεις. Στον ανηφορικό δρόμο προς μια κορυφή που δεν υπάρχει.
Ναι, η νίκη είναι σημαντική αλλά πέρα απ' αυτήν, υπάρχει η επίγνωση της ματαιότητας. Και η συνεχής δημιουργία ως το τέλος είναι η μοναδική απάντηση, η μοναδική λύτρωση από αυτή την τραγική συναίσθηση.
Καληνύχτα και να είσαι πάντα καλά.
Πολύ όμορφο Poet, χαίρομαι που πέρασα από εδώ για την πρωινή
Καλή Μέρα!!
Nαι,η συνεχής δημιουργία μέχρι το τέλος...είναι η μοναδικά απάντηση ποιητή μου.
Απλά θα συμπλήρωνα σε αυτό,ότι τρυφερεύουν οι στιγμές μας και οι μέρες μας, δυναμώνουν,όταν ανακαλύπτουν ποιητές, με τη δική σου υποδειγματική λιτότητα καιτην ποιότητα, που συναντάς μόνο σε ψυχές με θεμέλια φτιαγμένα από μεγαλωσύνη...
Σε ευχαριστώ για ότι μαθαίνω..!
Καλημέρα!
Καλημέρα, BlueRose και ευχαριστώ. Φαντάζομαι τι καιρό θα κάνει τώρα στο νησί. Four seasons in one day με κυρίαρχη τη σκοτεινιά και την υγρασία. Πώς να ξεχάσω εκείνο το lumbago ένα πρωί στη σοφίτα του Hammersmith;
Σ΄ ευχαριστώ που είσαι τόσο γενναιόδωρη, Ουρανία μου. Πολύ σπάνιο φαινόμενο αυτό στην εποχή μας και μεγάλος πλούτος της καρδιάς.
Όχι όμως και ο φίλος σου ο ήλιος εκεί ψηλά. Δεν του λες να σκάσει μύτη και κατά δω γιατί μας έχει φάει η σκοτεινιά;
Την καλημέρα και την αγάπη μου.
Αγαπητέ POET, επέτρεψέ μου να εκπληρώσω κι εγώ μια επιθυμία σου. Απ' ότι είδα στο σχόλιο σου προς την 50fm επιθυμείς ένα ήλιο. `Εχω τη χαρά να μπορώ να σου προσφέρω έναν. Στον στέλνω αμέσως με e-mail ως ελάχιστο δείγμα της εκτίμησής μου.
Σ' ευχαριστώ πολύ, ΙΖΑ μου. Ο ήλιος σου είναι υπέροχος. Ζεστός και λαμπερός όπως η ευγένεια της καρδιάς σου.
Αφού λοιπόν σου αρέσουν τα παραμύθια, θα μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω το δώρο με έναν ήλιο διαφορετικό. Λίγο πιο θλιμμένο αλλά ... έτσι λέει το παραμύθι.
εδώ τελειώνει αυτό το παραμύθι
μια φορά κι έναν καιρό
στα βάθη της ανατολής
ζούσε ένας ήλιος μόνος.
σχεδόν παράνομος
με την πυρακτωμένη του καρδιά
προορισμένος ν' ανατέλλει, να φωτίζει,
πάντα να βρίσκεται στον ουρανό
και να τα βλέπει όλα.
είπε η γιαγιά του κόσμου
γι' ακόμα μια φορά θλιμμένη.
εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα αυτό το παραμύθι
ώρα να πάτε για ύπνο.
ε, όπως πάντα
ο ήλιος έζησε καλά
κι εμείς βεβαίως καλύτερα
από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999
Τι να πω άλλο...
Η αγαπημένη Ιζα μας,έκανε το θαύμα της!
Ο ποιητής μας απάντησε με τον ομορφότερο τρόπο, κι εγώ σας απολαμβάνω...
Φίλοι μου η παρέα σας είναι απλά,υπέροχη!
Δυο ήλιοι συναντήθηκαν απόψε. Βγήκαν από τα παραμύθια μας και γέμισαν χρώμα τις ψυχές μας. Αν μου επιτρέπεις θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το δωράκι σου για να κάνω μια ανάρτηση. Μπορώ;
Συμφωνώ ότι έχουμε μια φοβερή παρέα, Ουρανία μου.
Και βέβαια μπορείς, ΙΖΑ μου. Θα είναι τιμή για μένα.
Άλλο ένα εξαίσιο δημιούργημα από τον Ποιητή μας. Απόλαυσα το ποίημα, για χιλιοστή φορά την υπέροχη μουσική της Καραϊνδρου, και τον παραπάνω διάλογο με Ίζα και Όλγα/Ουρανία.
Πολύ μεγάλη η αλήθεια του ποιήματός σου, Τόλη μου, που ναι, το βρίσκω απολύτως ερωτικό! Απευθύνεσαι στο λεξικό σου, το "σύντροφο στον αγώνα σου" σαν σε μία αγαπημένη συμβία.
"τόσες φορές που σε ξεφύλλισα μες στις παλάμες μου
ντύθηκες πια τη δική μου επιδερμίδα"...........ΠΑΝΈΜΟΡΦΟ....
Καλό σου απόγευμα, Ποιητή.
Η ποίηση είναι ερωτικό φαινόμενο κι εγώ ένας Σκορπιός, Χαρά μου, μην το ξεχνάς. Με όλα τα βιβλία μου η σχέση μου είναι ερωτική. Και μάλιστα ολοκληρωτικά, ψυχικά, πνευματικά και ... σωματικά. Για το τελευταίο, θα έπρεπε να με δεις πώς χαϊδεύω ένα βιβλίο όταν το πιάνω για πρώτη φορά στα χέρια μου.
Τα λεξικά μου είναι από τις πιο παλιές αγαπημένες μου. Κυριολεκτικά φάγαμε ψωμί κι αλάτι μαζί. Σαν να είναι γραμμένη η ζωή μου στις σελίδες τους. Πώς να μην τα βλέπω με αγάπη;
Ευχαριστώ και καλό βράδυ, Χαρά μου.
Αντιλαμβάνομαι το είδος της σχέσης για το οποίο μιλάς...Το έχω νιώσει κι εξακολουθώ να το νιώθω με τ'αγαπημένα μου βιβλία. Το νιώθω όταν βρίσκομαι σε βιβλιοπωλεία... Και κρύβει μια ιερότητα αυτή η σχέση, όπως και κάθε ερωτική...
Θαυμάσια κι η εικόνα.
Τόλη και Τζούλια, ζεστή αγκαλιά.
τη σχέση σου
με το βιβλίο
με τη γραφή
με τη δημιουργία
τη δίνεις με τρόπο μοναδικό, Τόλη,
με λόγια απλά, που μιλάνε στην ψυχή μας όπως πάντα...
-είναι πραγματικό αριστούργημα!
(απολύτως ταιριαστή η εικόνα,
σταλαγματιά της σκέψης του δημιουργού
πάνω στο λευκό χαρτί...)
Ιερότητα! Ή δέος. Γυμνά σώματα, γυμνές λέξεις, γυμνές ψυχές. Πάθος, ένωση, ενοποίηση. Η αρχική μας εντολή. Η απαράβατη.
Καλημέρα, σοφό κοριτσάκι.
Σ΄ευχαριστώ, Νίκο μου. Εγώ θα μείνω στην εικόνα. Εκπληκτική η σύλληψη της Τζούλιας. Σκεφτόμουν σελίδες και γράμματα και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μετουσίωνε με τον τρόπο αυτό το ποίημά μου.
Εσύ χαρτί από ξύλο εγώ μολύβι απο΄ψυχή...Τά είπες όλα καί όταν τα αισθάνεσαι οι αναλαμπές αρχίζουνε τα πάντα να φωτίζουνε...
Καλωσόρισες, Πανδώρα του βορρά. Αισθάνομαι τα βιβλία σαν πλάσματα τριπλά ζωντανά. Ζωντανά όπως το δέντρο, ζωντανά όπως εκείνος που κατέθεσε εκεί την ψυχή του, ζωντανά όπως εγώ που εισπνέω το άρωμά τους. Ε, πώς να μην ανάψει μετά η φλόγα;
Καλό βράδυ.
Δύο κι άλλοι δύο πρώτοι στίχοι, τι όμορφα που δήλωσες την αγάπη την τρυφερότητα, το νοιάξιμο. Και πόσο λείπουν σήμερα, ναι;
Πανέμορφο ποιητή, καλό ξημέρωμα.
Λείπουν πραγματικά, καλή μου φίλη; Ή μήπως οι άνθρωποι είναι παραπλανημένοι και τρομοκρατημένοι; Κλεισμένοι στο καβούκι τους και ανίκανοι πια να εκφράσουν αυτό που είμαι βέβαιος ότι αισθάνονται μέσα τους βαθιά.
Σ' ευχαριστώ που εμφανίστηκες και πάλι ύστερα από καιρό. Kαλή σου μέρα.
Κι όμως εξακολουθώ να πιστεύω-βλέπω πως λείπουν. Υπάρχουν πάντα και οι όμορφες εξαιρέσεις, ασφαλώς, αλλά δεν παύουν να αποτελούν εξαιρέσεις.
Λείπει η θέληση και η εκτίμηση. Ιδίως την στιγμή που τα πάντα βρίσκονται σε πληθώρα, ακόμη και τα συναισθήματα (και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας), που αν δεν τα βρεις στο δικό σου σύντροφο, είναι πανεύκολο να τα βρεις κάπου αλλού (χωρίς να χρειάζεται να τα αγοράσεις ή έστω να πληρώσεις ένα μικρό τίμημα χάριν γενναιοδωρίας) μιας και οι σχέσεις έχουν πάψει πλέον να είναι αδιαίρετες, ακέραιες, μονογαμικές. Εκεί, όπου έχει χαθεί το μέτρο, κι ο κόσμος κατέληξε αναίσχυντα "πολύ μικρός".
Καταλαβαίνεις τώρα πόσο τρυφερούς βρίσκω αυτούς τους δύο κι άλλους δύο πρώτους στίχους. Πανέμορφο ποίημα.
Εγώ σε ευχαριστώ που εξακολουθείς να με δέχεσαι τόσο θερμά παρά την απουσία μου τόσο καιρό.
Είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω μαζί σου, Βαϊα. Η ευκολία είναι κακός σύμβουλος. Στην εποχή μας υπάρχει μια υπερπληθώρα των πάντων. Έτσι τα πάντα χάνουν την αξία τους. Και οι εξαιρέσεις γίνονται ακόμη πιο πολύτιμες.
Καταλαβαίνω λοιπόν. Κι όπως επιζητώ τη ζεστασιά στις ανθρώπινες σχέσεις, έτσι είμαι πάντα έτοιμος να την προσφέρω.
Ιδίως σ' εκείνους που την αξίζουν.
Καλή σου μέρα.
Αφήνω την αγάπη μου και τις ευχές μου,για τα γενέθλιά σου σε όλους τους υπέροχους τόπους σου!
Και μια αγκαλιά ευωδιαστά αγριολούλουδα!
Να είσαι καλά!
Τα ουράνια πλάσματα υπάρχουν παντού. Έστω κι αν αργούμε να τα ανακαλύψουμε.
Σ' ευχαριστώ, καλή μου. Πάντα να ανθίζεις.
Δημοσίευση σχολίου