μας Μωβ του διαδικτύου, για την ανεκτίμητη βοήθειά
της και για τα σημερινά της γενέθλια, με ιδιαίτερη φιλία
και εκτίμηση. χρόνια πολλά, Τζούλια.
ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
και να χαμογελάει μια γλάστρα στο μπαλκόνι
αργά μες στο ψιλόβροχο να ξημερώνει Κυριακή
το χώμα να μυρίζει γειτονιά
και ο ταμπλάς ξεροψημένο σάμαλι
ένας χαρταετός να υψώνεται πάνω απ’ τα κάστρα
νωχελικά να κατεβαίνεις την Αριστοτέλους
να κάθεσαι σε καφενείο της παραλίας
πίσω απ’ τα τζάμια να ρουφάς
αργά, πολύ αργά τον τούρκικο
και να καπνίζεις ένα, δύο, τρία τσιγάρα
με τον καπνό να σε τυλίγει σαν ομίχλη
κοιτάζοντας τα ψαροκάικα και πιο βαθιά τη θάλασσα
ν’ ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα
χρώματα σκοτεινά να αναδύονται στο φως
να ονειρεύεσαι ταξίδια
34 σχόλια:
πολύ όμορφο!!
Καλή σου μέρα και Χρόνια Πολλά στην εκλεχτή σου φίλη Τζούλια!
Υπέροχο το ποίημα Τόλη όλο μυρωδιές, ήχους νοσταλγικούς, χαμόγελα.. και αυτός ο καφές στην Αριστοτέλους.. τον ζήλεψα:)
Καλημέρα.. Τζούλια σου εύχομαι Χρόνια πολλά και καλά!!!
Τόλη ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση, είναι ένα ποίημα που αγαπώ έτσι κι αλλιώς γιατί μου μεταδίδει τη μαγεία της πόλης σου...
να είσαι πάντα καλά να μας μαγεύεις με τις λέξεις σου...
BlueRose και Margo σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, εύχομαι καλό μήνα σε όλους!
Καλό μήνα Τόλη,.
Θερμές ευχές στη γλυκειά σου συνεργάτιδα.Χρόνια πολλά Μωβ-Τζούλια.
Υπέροχο το ποίημα και αυτό που χαράκτηκε μέσα μου σαν ρωγμή στο χρόνο ήταν να ...
"να ονειρεύεσαι ταξίδια"
και ταπεινά συμπληρώνω...
στου χρόνου τις μυρωδάτες στιγμές
καθώς γυρνάς
να γεύεσαι στάλες ζωής
ντυμένες με ενδύματα ευτυχίας.
Ας μην σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε...
και κείνα τα λημέρια της οδού Αριστοτέλους που ενδύονται τόσες μνήμες! Πανέμορφο!
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή Τόλη!
Χρόνια πολλά, αγαπημένη Τζούλια!
Τόλη από τα πρώτα ποιήματά σου που γνώρισα και απ' τα πιο αγαπημένα μου.
Να ονειρεύεστε ταξίδια, αγαπημένοι μου φίλοι!
Τόλη μου,γιορτάζεις με υπέροχο τρόπο τα σημερινά γενέθλια, της αγαπημένης μας Τζούλιας!
Ένα όμορφο ποίημα για έναν όμορφο άνθρωπο!
Τζούλια μας, χρόνια πολλά, γερά και δημιουργικά!
Σας φιλώ και καλό μήνα!
Όσες φορές κι αν το διαβάσω με μαγεύει. Στο είπα από την πρώτη στιγμή. Στη Τζούλια χρόνια πολλά ηλεκτρονικά, αφού δεν το ήξερα να της τα πω δια ζώσης όταν το πρωί μιλούσαμε τηλεφωνικά και άρμεγα γνώσεις για να εξελίξω το blog μου.
Καλό μήνα σε όλους!!!
Τόλη μου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ξυπνάς τη νοσταλγία μου για την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.Θερμές ευχές στην ευαίσθητη και τόσο καλλιεργημένη φίλη σου Τζούλια για τα γενέθλιά της.
Νίκο, Νεφέλη και Στέφανε, να σας ζήσει η Τζούλια και να τη χαίρεστε. Απασχολείται πολύ με τα ιστολόγια και σας ευχαριστώ για την κατανόησή σας.
Καλό βράδυ.
Σ' ευχαριστώ θερμά, BlueRose. Είχα κάποτε πολλούς φίλους και στο Λονδίνο αλλά ποιος ξέρει τι να έχουν γίνει τώρα. Πάντως άφησα εκεί ένα πολύτιμο κομμάτι από την ψυχή μου.
Θα πρέπει να είμαι γνήσιος Έλληνας, Margo μου. Τρελαίνομαι για καφετέριες και καφενεία, ιδίως στη μαγική Αριστοτέλους των παιδικών μου χρόνων με θέα τη θάλασσα. Πάρε το μωβ καραβάκι της εικόνας σου και έλα.
Η Θεσσαλονίκη είναι και δική σου πόλη, Τζούλια μου, αφού εδώ σπούδασες και ξέρω ότι την αγαπάς.
Η νυχτερινή Αριστοτέλους είναι εξίσου γοητευτική. Εξαίρεση η ατέλειωτη ουρά έξω από το Ολύμπιον κι έτσι δεν μπορέσαμε να δούμε τη «Λευκή κορδέλα». Προσπαθήσαμε μετά για το «Ψυχή βαθιά» στο Οντεόν αλλά κι εκεί τζίφος. Καταλήξαμε λοιπόν στο Κουρδιστό Γουρούνι στην Πλατεία Αγίας Σοφίας.
Και εγώ τρελλαίνομαι για καφενεία και καφετέριες Τόλη μου και κάποτε διερωτώμαι γιατί να θέλω τόσο το βουητό του κόσμου.Με μαγεύει ο κόσμος με τις απλές συνήθειες του, τη απλότητά του τη φυσική ροή του την ομορφιά του.
Καλησπέρα και καλό μήνα, Νατάσα. Χαίρομαι που έχεις κι εσύ ωραίες αναμνήσεις από την Αριστοτέλους.
Εγώ είμαι παιδί της Πλατείας Δικαστηρίων και ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο να παίρνω την Αριστοτέλους ίσια για τη θάλασσα.
Αχ και να ζούσες την εποχή που είχε πέντε κινηματογράφους γύρω γύρω στην πλατεία. Τότε να δεις όνειρα!
Έσύ πάντως το ταξιδάκι σου στην Άνδρο το έκανες, Λίνα μου. Και αγναντεύεις τώρα το πέλαγος από το κάστρο σου ("my home is my castle").
Ε, τι γιορτές και τι ταξίδια θα γίνονταν χωρίς την Ουρανία; Και χωρίς έναν Χαρταετό; Και χωρίς μία Ηλιούπολη; Βλέπεις λοιπόν ότι είσαι εντελώς απαραίτητη.
Δασκάλα κι εδώ, Ντίνο μου. Είσαι ο καινούριος μαθητής της. Πρόσεχε όμως να είσαι καλός και φρόνιμος γιατί κατά βάθος είναι πολύ αυστηρή. Αν και ισχυρίζεται ότι το «όρθιος στο ένα πόδι στη γωνία» έχει καταργηθεί από καιρό. Όπως και ο χάρακας.
Σ' ευχαριστώ, Γιάννη μου. Κι εγώ τι να πω που κάθε μέρα περπατάει δίπλα μου το παιδί που υπήρξα, και ο έφηβος και ο νέος άντρας; Τι να πω που βλέπω τριγύρω μου ολόκληρη σχεδόν τη ζωή μου και που αυτό πονάει αφόρητα μερικές φορές;
Δεν πειράζει. Η αγάπη είναι αρκετή ανταμοιβή από μόνη της.
Πόσο με εκκφράζουν αυτά που γράφεις.Νιώθω ακριβώς το ίδιο.Κι αυτό πονάει κάποτε.Όμως είναι αυτό που μας διακρίνει.Νάσαι πάντα καλά για να μας θυμίζεις τη βαθύτερη ουσία μας και πόσο ταυτιζόμαστε.
Στο καφενείο αισθάνεσαι τη ζεστασιά της παρέας. Το φιλικό της χνώτο. Ακόμη και με εντελώς άγνωστους. Εκείνη την αυθόρμητη οικειότητα που αλλού κρύβεται πίσω από τις συμβάσεις. Και, επιπλέον, το παιχνίδι. Ε, να μην πω τώρα τι φοβερός ταβλαδόρος υπήρξα και χαρτόμουτρο.
Όλα τα ωραία πονάνε όταν πια αποτελούν παρελθόν. Θα υπάρξει όμως μια άλλη ζωή, έτσι Γιάννη μου; Θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα. Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της ύπαρξης. Τίποτα δεν χάνεται. Θα ανακαλύψουμε κάποτε και πάλι τον κόσμο. Και τον έρωτα.
Και θα ξέρει το παρελθόν μας μόνο η μνήμη των κυττάρων.
Αυτά τα λέω ως γνήσιος Σκορπιός και επειδή βρισκόμαστε τώρα στην καρδιά και στο κεντρί του.
Τόλη μου καλημέρα από την Αθήνα που φοράει τα χειμωνιάτικα...
πολύ όμορφο το ποίημά σου!
ζωντανό
μεταφέρει τη μαγεία της πόλης σου που την αγαπώ ιδιαιτέρως!
με τις μνήμες που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα και την αυθεντικότητα που διέπει ακόμη τις ανθρώπινες σχέσεις...
ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου,
όσο για την ενασχόλησή της με τα blogs,
είναι μια δραστηριότητα αρκετά δημιουργική που την ευχαριστεί και την αποσυμπιέζει από τον αγώνα της καθημερινότητας, οπότε χαιρόμαστε κι εμείς μαζί της...
άλλωστε μην ξεχνάς ότι η ενασχόληση με το διαδίκτυο και την τεχνολογία είναι "οικογενειακό" μας χόμπι...
(έχεις ευχαριστίες από τη Μαρία-Νεφέλη και από το Στέφανο,
τα παιδιά βλέπεις συχνάζουν σε άλλες διαδικτυακές "γειτονιές" msn...facebook...)
Καλημέρα από τη φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη. Ήλιος με δόντια κι εδώ, Νίκο μου.
Τα ιστολόγια είναι η ανάπαυση του πολεμιστή, λοιπόν. Γιατί η κούραση είναι πολλές φορές κυρίως ψυχολογική. Έχει όμως και μερικές πολύ ευχάριστες εκπλήξεις όπως της Βραζιλιάνας φίλης μας που δεν ξέρει καθόλου ελληνικά αλλά, όπως λέει, της αρέσουν οι εικόνες και η μουσική του ιστολογίου. Πού να ήξερε λοιπόν η Τζούλια ότι θα είχε μια τόσο μακρινή θαυμάστρια, την Walkyria Renno Suleiman !! Είναι και κούκλα!
Όσο για τα παιδιά, παρακολουθώ από μακριά τους αγώνες και τις επιτυχίες τους και σας χαίρομαι που τα χαίρεστε.
Τόλη, ασφαλώς ξέρεις το γνωστό τραγούδι του Ζαμπέτα "Ο πιο καλός ο μαθητής", αυτό μου είπε ότι είμαι στα internetika η Τζούλια.
Μου είπε και για έναν που είναι άριστος σε άλλα αλλά απεχθάνεται τα της internetikis τεχνολογίας. Λες να τον τιμωρήσει;
Νατάσα, Λίνα, Όλγα, Ντίνο και Γιάννη, αγαπημένοι μου διαδικτυακοί φίλοι σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τις ευχές σας...
και ακόμα ένα ευχαριστώ στον Τόλη για το υπέροχο ποίημα που μου αφιέρωσε...
Ντίνο, πραγματικά "ο πιο καλός ο μαθητής" είσαι...
αλλά άσε τον Τόλη να λέει, δεν τιμωρώ ποτέ... είναι το τρωτό μου σημείο ως δασκάλα...
Αχ, Ντίνο μου, εγώ δεν είμαι μαθητής της μόνο στα του διαδικτύου αλλά και στο σχολείο της. Δεύτερη χρονιά φέτος μετά την «έκτη αταξία». Ως αυτοβασανιζόμενος, έχω μάλιστα δηλώσει μονιμότητα.
Λοιπόν, πράγματι η κυρία Τζούλια δεν τιμωρεί ποτέ. Με συμβατικά μέσα. Έχει επινοήσει προηγμένη πειθαρχική τεχνολογία. Συναισθηματική. Όταν είμαστε άτακτοι ή δεν έχουμε διαβάσει το μάθημα ή μιλάμε όλοι μαζί στην τάξη, χαμηλώνει το κεφάλι, μελαγχολεί και παραμένει σιωπηλή. Ε, υπάρχει μεγαλύτερο βασανιστήριο απ' αυτό; Μέχρι που αντιμετωπίζω στα σοβαρά τη φοβερή προοπτική να είμαι φρόνιμος και να πάρω ύστερα από τόσα χρόνια «διαγωγή κοσμιοτάτη».
Πάλι αργοπορημένη ήρθα. Έστω κι έτσι όμως θέλω να ευχηθώ στη Τζούλια μας πολλά πολλά δημιουργικά χρόνια, να δίνει και να παίρνει αγάπη πιο πολλή. Της στέλνω, όπως και σε σένα, μια αγκαλιά.
Φαντάζομαι πως το δώρο σου, Τόλη, θα ήταν ένα από τα πιο ζεστά και τρυφερά που έλαβε.
Το ποίημα σου αγγίζει πολύ ευαίσθητες χορδές, γεμίζει νοσταλγία, γεμίζει χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις. Ταξιδεύει και λυτρώνει.
Να 'σαι καλά, Ποιητή μου.
Καλό σου απόγευμα.
Αργοπορημένη αλλά με νέο και ωραίο χορευτικό εικονίδιο, Χαρά μου. Εξ άλλου, ποτέ δεν είναι αργά για τη χαρά.
Εσύ να είσαι καλά με την καθαρή ψυχούλα σου και να μας μεταγγίζεις το άρωμα της νιότης σου, κοριτσάκι. Σ' ευχαριστώ.
Hi,
I read the English translation of it and I found it interesting; definitely in the original language it is even more interesting. Thanks for your comments on my blog.
Best wishes,
Nice
Good afternoon, Nice, and thank you. Your blog somehow revives memories of my youth. Reading it and writing comments is a real pleasure for me.
If you can read the Greek original, you may as well entirely disregard the English translation of my poems. No translation can ever convey the music and aroma of the original.
Best regards
Tolis
Τόλη διδάσκω Αγγλικά και τα Αγγλικά σου είναι perfect!!!
Σ' ευχαριστώ, Γιάννη μου. Κι εγώ δίδασκα αγγλικά ένα φεγγάρι και ήμουν επαγγελματίας μεταφραστής επί πολλά χρόνια. Όχι βέβαια λογοτεχνικών κειμένων. Το θεωρούσα εξωφρενικά δύσκολο και ως κάποιου είδους ιεροσυλία.
Καλή σου ημέρα κόκκινο γαρύφαλο στα bloggς
Σε είδα αναγνώστη της ιστοσελίδας μου.
Ευχαριστώ που μου άνοιξες την πόρτα σου.
Θα περάαασω σιγά και διακριτικά.
Να καθίσω σε μια άκρη και να ακούω τα λόγια σου..
Μου αρέσουν
Ενας χαρταετός που σηκώνεται πάνω από τα τείχη των κάστρων,,βλέπει βαθειά τη θάλασσα και ονειρεύεται ταξίδια...
Οι πρώτες εικόνες από τα λόγια σου.
Ε, τι να κάνω, καλή μου; Ομολογώ ότι είμαι ανεπαρκέστατος στη γεωμετρία αλλά λίαν ευεπίφορος στη φιλία. Και για σένα μου είπαν καλά λόγια (δεν θυμάμαι τώρα ποια) που επιβεβαιώθηκαν από μια επίσκεψη στο ιστολόγιό σου.
Πέρασε λοιπόν άνετα και κάθισε αναπαυτικά σαν στο σπίτι σου. Στο φτωχικό μας προσφέρουμε ποιήματα, καφέ και αναψυκτικά και, ιδίως, μια ανοιχτή καρδιά. Με λένε Τόλη, είμαι άνθρωπος του ενικού αριθμού και χαίρομαι που σε γνωρίζω.
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου