παρασκευή μήνα νοέμβρη με το ζώδιο του σκορπιού,
καθώς πυκνά σκοτείνιαζε στις παρυφές του Ολύμπου,
σχίστηκε σαν από σεισμό η γη στα δύο κι από τον Άδη
ορθώθηκε περήφανος και σκυθρωπός μπροστά μου
ο Πλούτων. μου φαίνεται πως ξέχασες ποιος είσαι,
είπε βαριά, ενώ το αράπικο χρεμέτιζε και δάγκωνε
με αφρούς τα χάμουρα κι ο Κέρβερος ήρθε κουνώντας
την ουρά και μου ‘γλειφε τα χέρια. άλλο δεν έχει από
το λίγο του αυτός ο ξένος τόπος, κι είναι καιρός που
η μάνα σου (εδώ μαλάκωσε ελάχιστα το αψύ του βλέμμα)
γύρισε στην πατρίδα και σε περιμένει. σήκωσε το δεξί του
χέρι απότομα κι έπεσε νεκρική σιγή τριγύρω. είσαι ψυχή
κι η θέση σου είναι δίπλα μου, με τις ψυχές
καθώς πυκνά σκοτείνιαζε στις παρυφές του Ολύμπου,
σχίστηκε σαν από σεισμό η γη στα δύο κι από τον Άδη
ορθώθηκε περήφανος και σκυθρωπός μπροστά μου
ο Πλούτων. μου φαίνεται πως ξέχασες ποιος είσαι,
είπε βαριά, ενώ το αράπικο χρεμέτιζε και δάγκωνε
με αφρούς τα χάμουρα κι ο Κέρβερος ήρθε κουνώντας
την ουρά και μου ‘γλειφε τα χέρια. άλλο δεν έχει από
το λίγο του αυτός ο ξένος τόπος, κι είναι καιρός που
η μάνα σου (εδώ μαλάκωσε ελάχιστα το αψύ του βλέμμα)
γύρισε στην πατρίδα και σε περιμένει. σήκωσε το δεξί του
χέρι απότομα κι έπεσε νεκρική σιγή τριγύρω. είσαι ψυχή
κι η θέση σου είναι δίπλα μου, με τις ψυχές
14 σχόλια:
Κυρίαρχος, ο Πλούτωνας του κάτω κόσμου...
βασίλευε σε αυτόν, κι όμως σκυθρώπιασε!
Ο Κέρβερος φρουρός...
Και εσύ Τόλη μου συγκλονιστικός!
Τζούλια,συνοδεύεις πάντα με θεικό τρόπο!
Απλώς παραθέτω μερικά ιστορικά γεγονότα, Ουρανία μου. Τον Κέρβερο εγώ τον μεγάλωσα από κουταβάκι, γι' αυτό και μου έχει μια κάποια αδυναμία. Και με άφησε να ξεπορτίσω προσωρινά από το βασίλειο του κάτω κόσμου.
Την εποχή εκείνη, η Τζούλια ήταν ένα μωβ λουλούδι κι ο Νίκος η βελανιδιά δίπλα της στον μπαχτσέ του Πλούτωνα (η εικόνα της Τζούλιας από μνήμης).
Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν ως ουράνιο πλάσμα, ερωτεύτηκα αυτόν τον άδικο, τον μάταιο πάνω κόσμο και καθυστέρησα να γυρίσω. Ε, ήταν να μη θυμώσει ο Πλούτων; Όλες οι ψυχές πρέπει κάποτε να γυρίζουν στην πατρίδα.
Είσαι απίστευτος!
νόστος ψυχών
νόστος σωμάτων,
ο ποιητής-θα κλέψω τώρα-
ανάμεσα.
Τόλη, καλησπέρα..
Καλησπέρα, Κατερίνα.
Θαυμάσια. Παραμένει όμως το τραγικό, το αιώνια αναπάντητο ερώτημα:
Π ο ύ ε ί ν α ι η Α ρ ι ά δ ν η;
ποιητή μου,
η Αριάδνη
έχασε οριστικά το μίτο
και -από πληροφορίες που έχω-
βρίσκεται σε νησάκι
μικρό
με τ' όνομα Τσουγκριά.
:)
Και άφησε την Κατερίνα μόνη της με τον Μινώταυρο των αυτοκινήτων μέσα στον λαβύρινθο του μπετόν; Αντιαθλητικό !
μπα..η Κατερίνα σου γράφει απ' τη γαλάζια λίμνη!!!!!!!!!!
Ε, ναι, μην τη βλέπεις έτσι κουλτουριάρα και σκωπτική, κατά βάθος είναι μια ρομαντική καρδιά.
Μόλις τελειώσει το Άρλεκιν, πες της να μου το στείλει. Το περιμένω εναγωνίως.
το ξέρεις, ποιητή μου,το βάθος της Κατερίνας;;;
θαύμα, θαύμα!!
υγ.θα σε απογοητεύσει, άρλεκιν δε διαθέτει,
θα σου στείλει όμως τα
διαπιστευτήρια
της λίμνης,
την καλημέρα μου!!
Άκουσέ με που σου λέω. Με την Κατερίνα παίζαμε κουτσό και σκαλιστά μαζί στη γειτονιά. Ύστερα μας συνέβη κάτι τραγικό. Μεγαλώσαμε.
Οι ποιητές έχουν μια κάποια ειδικότητα στα θαύματα. Μην παραξενεύεσαι λοιπόν.
Καλό απόγευμα.
δεν ψάχνω πια για θαύματα.
απλά το ζω.
παίζατε με την Κατερίνα κουτσό;;
την Κατερίνα που ξέρω;
μα..πόσοι είστε;;!!!!!!!
:)
καλό απόγευμα.
Ζεις το θαύμα;! Μα εσύ είσαι πολύ τυχερή.
Ναι, με την Κατερίνα. Παίζαμε και κρυφτόμπικο γιατί ήταν αγοροκόριτσο. Τώρα, αν την ξέρεις ή κατά πόσον την ξέρεις, θα πρέπει να σε παραπέμψω στον Πιραντέλο.
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς.
Πάντως, μια και το έφερε η κουβέντα, πρέπει να σε ενημερώσω για κάτι λυπηρό. Η Κατερίνα κι εγώ είχαμε κακό τέλος. Εκείνη έγινε εκπαιδευτικός κι εγώ ποιητής.
πραγματικά, το χείριστο τέλος.
μια βουτιά,
όπου,
θα μας σώσει!!
δεν υπάρχει αμφιβολία!
Δημοσίευση σχολίου