τ' αδέσποτα σκυλιά
τ' αδέσποτα παιδιά
οι αδέσποτες ψυχές.
άγριες, φωτεινές, ευάλωτες.
όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη.
μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος
στην άλλη άκρη τ' ουρανού.
τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους
στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους
που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα
τ' αδέσποτα παιδιά
οι αδέσποτες ψυχές.
άγριες, φωτεινές, ευάλωτες.
όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη.
μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος
στην άλλη άκρη τ' ουρανού.
τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους
στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους
που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα
4 σχόλια:
Γνήσιο ποίημα κι αδέσποτο!
Ευχαριστώ!
Μπροστά στο παιδάκι και το πρασινομάτικο γατούδι, τι να μας πουν οι λέξεις; Οι ανίσχυρες λέξεις.
...
αδέσποτες λέξεις
ηχούν στο μυαλό μου
κωπηλατώ στο τέλος
με πάθος ορίζω
το ποίημα...
Καλημέρα Ποιητή!
Καλησπέρα, ευ Α γγελία. Σε χάσαμε, κοριτσάκι. Ξέχασες ότι εδώ έχουν μόνιμη γενική συνέλευση οι Σκορπιοί;
Δημοσίευση σχολίου