αργά χθες βράδυ ξαφνικά μες στην ομίχλη
είδα στις ράμπλας τ' ουρανού
λουλούδια και μικρά πουλιά
μάτια να λάμπουν.
κι ένα αρχαίο φιλόλογο και πάλι όρθιο
να διδάσκει άγνωστα κείμενα
σαν υποσχέσεις ή αινίγματα.
χαμογελούσε κι έγραφε
στα δάχτυλά του έλιωνε η κιμωλία του χρόνου
κι απ' τ' ανοιχτά παράθυρα οι έφηβοι
είχαν ήδη δραπετεύσει και ταξίδευαν.
αργά χθες βράδυ ξαφνικά
είδα στον μαυροπίνακα του τίποτα
για πάντα αμετάφραστη τη λέξη ελευθερία
* κεντρικός δρόμος στις ισπανικές πόλεις.
στη Βαρκελώνη, η Rambla de las Flores αρχίζει
από την Πλατεία της Καταλωνίας και καταλήγει
στο λιμάνι, στο άγαλμα του Κολόμβου και το
πλοίο Σάντα Μαρία
λουλούδια και μικρά πουλιά
μάτια να λάμπουν.
κι ένα αρχαίο φιλόλογο και πάλι όρθιο
να διδάσκει άγνωστα κείμενα
σαν υποσχέσεις ή αινίγματα.
χαμογελούσε κι έγραφε
στα δάχτυλά του έλιωνε η κιμωλία του χρόνου
κι απ' τ' ανοιχτά παράθυρα οι έφηβοι
είχαν ήδη δραπετεύσει και ταξίδευαν.
αργά χθες βράδυ ξαφνικά
είδα στον μαυροπίνακα του τίποτα
για πάντα αμετάφραστη τη λέξη ελευθερία
* κεντρικός δρόμος στις ισπανικές πόλεις.
στη Βαρκελώνη, η Rambla de las Flores αρχίζει
από την Πλατεία της Καταλωνίας και καταλήγει
στο λιμάνι, στο άγαλμα του Κολόμβου και το
πλοίο Σάντα Μαρία
4 σχόλια:
"η κιμωλία του χρόνου"
οι γραφές και
τα σβησίματά της.
από τα ωραιότερα!!!
Η κιμωλία του χρόνου έλιωσε, όμως η γραφή της παραμένει για πάντα ανεξίτηλη μέσα μας. Η νιότη μας,
ο φιλόλογος που αγαπήσαμε και το απαρηγόρητο όνειρο της ελευθερίας.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
πάντα αμετάφραστη η λέξη ελευθερία (;...)
Κι εκείνη η δραπεύτευση των εφήβων
θαρρώ ελευθερία μοιάζει...
Καλημέρα!
Την άνοιξη το Ανατόλια είναι ένας μικρός παράδεισος. Και οι έφηβοι ταξίδευαν στην ομίχλη, ταξίδευαν στ' όνειρο, στις γεύσεις και τις μυρωδιές της άνοιξης.
Είναι ένα μυστήριο κι όμως τα λίγα χρόνια εκείνα ήταν τα πιο ελεύθερα στη ζωή μας. Καθώς το άγριο ποτάμι της εφηβείας χυνόταν σ' έναν άγνωστο ωκεανό.
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου