περιπλανήθηκα σε σκοτεινούς θαλάμους
βγήκα σε δάση σιωπηλά με αιωνόβια δέντρα
ν' ανακαλύψω παιδικές ηδονικές κρυψώνες
λιβάδι κεντημένο πάπλωμα με παπαρούνες
κείνο τον άνεμο γαλάζιο από τα μακρινά βουνά
και μόνος έμεινα στην ξένη αγαπημένη χώρα
που μέσα μου απλώνεται για πάντα ανεξερεύνητη
αν με τα δάκρυα μπορούσα
την απαγορευμένη είσοδο να προσπελάσω
τη μυρωμένη σάρκα της ν' αγγίξω μια φορά
και με τα μάτια κάρβουνα να δω
βγήκα σε δάση σιωπηλά με αιωνόβια δέντρα
ν' ανακαλύψω παιδικές ηδονικές κρυψώνες
λιβάδι κεντημένο πάπλωμα με παπαρούνες
κείνο τον άνεμο γαλάζιο από τα μακρινά βουνά
και μόνος έμεινα στην ξένη αγαπημένη χώρα
που μέσα μου απλώνεται για πάντα ανεξερεύνητη
αν με τα δάκρυα μπορούσα
την απαγορευμένη είσοδο να προσπελάσω
τη μυρωμένη σάρκα της ν' αγγίξω μια φορά
και με τα μάτια κάρβουνα να δω
4 σχόλια:
"ν' ανακαλύψω παιδικές ηδονικές κρυψώνες
λιβάδι κεντημένο πάπλωμα με παπαρούνες"
αυτοί οι δύο στίχοι με γεμίζουν παιδικότητα, νιώθω σαν τότε
και σε συνδυασμό με την μαγική εικόνα
αισθάνομαι
να κολυμπώ σε ένα λιβάδι με παπαρούνες
Χάσαμε τη μαγεία της ζωής, Νίκο. Τη μαγεία που καθρεφτίζεται στα παιδικά μάτια καθώς έκθαμβα ανακαλύπτουν τον κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που παραμένει ακέραιος μέσα μας.
Ένα λιβάδι με παπαρούνες λοιπόν. Κι ένα χελιδόνι να φτερουγίζει στον ουρανό.
...κείνο τον άνεμο γαλάζιο από τα μακρινά βουνά
και
...και μόνος έμεινα στην ξένη αγαπημένη χώρα
που μέσα μου απλώνεται για πάντα ανεξερεύνητη
λόγια που ζωγραφίζουν στη φαντασία μου εικόνες και αγγίζουν την ψυχή μου.
Καλημέρα.
Χαίρομαι που σου άρεσε, Λίνα. Αυτό το ποίημα είναι ένα από εκείνα που με πονάνε περισσότερο.
Δημοσίευση σχολίου