στην Ισιδώρα
αν είσαι πράσινο φύλλο
σ' έρημο καπνομάγαζο
κι ούτε μια αχτίδα ήλιου
διαπερνά τα σκονισμένα τζάμια
όταν σε έσχατη απόγνωση
γυρεύεις τις πηγές σου
θυμήσου πως στην κωμόπολη σουγκ-λι της κίνας
υπάρχω εγώ
περίτεχνο ψηφιδωτό και φως
προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα
αν είσαι πράσινο φύλλο
σ' έρημο καπνομάγαζο
κι ούτε μια αχτίδα ήλιου
διαπερνά τα σκονισμένα τζάμια
όταν σε έσχατη απόγνωση
γυρεύεις τις πηγές σου
θυμήσου πως στην κωμόπολη σουγκ-λι της κίνας
υπάρχω εγώ
περίτεχνο ψηφιδωτό και φως
προορισμένος να χαϊδεύω τα γυμνά σου πέλματα
2 σχόλια:
Μακάρι να `ταν πάντα τούτος ο προορισμός της τέχνης αγαπητέ μου Τόλη! Να συνδεει με τις πηγές και τις ρίζες μας και να προχωρά ετσι κι ο πολιτισμός. Πανάκριβα έργα που δε λένε τίποτε, και περίτεχνα ψηφιδωτά που απλά τα πατάς...
Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς την αγάπη, Ευγενία μου. Χωρίς τον πόνο και την αγάπη. Χωρίς μια κατάδυση στις πηγές της ύπαρξής μας. Τα υπόλοιπα είναι εξάσκηση, τεχνική. Χρήσιμα αλλά ανούσια χωρίς τα αίμα μας.
Δημοσίευση σχολίου