έστω λοιπόν
όταν στεγνώσει το ποτάμι
όταν στερέψει η μνήμη
αίμα, δάκρυ κι ιδρώτα
ας είναι η αθωότητα το τελευταίο ψήγμα
στης φύσης που απομένει την τραχειά παλάμη
όταν στεγνώσει το ποτάμι
όταν στερέψει η μνήμη
αίμα, δάκρυ κι ιδρώτα
ας είναι η αθωότητα το τελευταίο ψήγμα
στης φύσης που απομένει την τραχειά παλάμη
έστω λοιπόν
η έσχατη αυτή γαλήνη
τα πρόσωπα ας κρυσταλλώσει των πεθαμένων
για να βλαστήσουν στα τυφλά τους μάτια
κίτρινες πεταλούδες
φωνές παιδιών
μια στήλη ίσως καπνού που χαιρετίζει
τον γυρισμό από ατέλειωτο σκοτάδι
έστω λοιπόν
αν είναι η νύχτα να σφραγίσει αυτόν τον κύκλο
κάτω απ' τις ρημαγμένες πέτρες
ας μπουμπουκιάσει ένα καινούριο φως
η έσχατη αυτή γαλήνη
τα πρόσωπα ας κρυσταλλώσει των πεθαμένων
για να βλαστήσουν στα τυφλά τους μάτια
κίτρινες πεταλούδες
φωνές παιδιών
μια στήλη ίσως καπνού που χαιρετίζει
τον γυρισμό από ατέλειωτο σκοτάδι
έστω λοιπόν
αν είναι η νύχτα να σφραγίσει αυτόν τον κύκλο
κάτω απ' τις ρημαγμένες πέτρες
ας μπουμπουκιάσει ένα καινούριο φως
7 σχόλια:
Το φως, πια, μόνο η αθωότητα θα το φέρει. Η εξουσία είναι τόσο ένοχη.
H αθωότητα είναι το φως, Ανδρέα. Χαμένη από χέρι και δολοφονημένη σ' αυτόν τον κόσμο.
Πολύ καλή δουλειά το συγκεκριμενο ιστολόγιο
Σε ευχαριστώ πολύ, Μαρία. Η Τζούλια κάνει θαύματα.
Οι κύκλοι δεν σφραγίζονται...
Όμως πάντα μετά τη νυχτιά έρχεται η ανατολή
Την αθωότητα
έμβρυο την τσάκισαν
τη μετάλλαξαν σε μηχανοκίνητο
Με χημικά,
την αντέστρεψαν σ' ανθρώπινη
μούμια...
...Καλημέρα Ποιητή...
Eπικίνδυνο να είναι η Πεταλούδα δίπλα στις Άναρχες φλόγες. Αν και αυτές δεν καίνε φτερά, δίνουν φτερά.
Είναι φυσικό να εναλλάσσεται το φως με το σκοτάδι, η αθωότητα με την θηριωδία της εξουσίας. Προσέξτε όμως τι λέμε; Κ α λ η μ έ ρ α.
Δημοσίευση σχολίου