πως και γιατί δεν ξέρω
αυτή η λέξη μου ταιριάζει.
ίσως να είναι σαν το χνώτο μου
από παλιά στο τζάμι
σαν τα ρυάκια της βροχής
στο χώμα της Πλατείας Δικαστηρίων.
ίσως να είναι σαν τον γόο του βαρδάρη
στα καλντερίμια της γενέθλιας πόλης
ή σαν τα γράμματα που αναβοσβήνουν
μακριά στις φωτεινές επιγραφές.
και σαν το άγνωστο εκείνο
που κάποτε με έσπειρε και χάθηκε.
πως και γιατί δεν ξέρω
αυτή η λέξη μου ταιριάζει.
σε ξένο τόπο και σε ξένους δρόμους
μόνο
(από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)
1 σχόλιο:
Η μωβ είπε...
απαρηγόρητος...
μία από τις λέξεις που σε χαρακτηρίζουν Τόλη
πάλι θα κάνω την αναφορά μου σε ένα αγαπημένο ποίημα:
"κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του"
όμως δεν πρέπει να έχεις παράπονο...
τα κατάφερες...
κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά...
8 Ιουλίου 2009 - 11:54 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Ναι, έχεις δίκιο, τα κατάφερα (αν και δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη αυτή). Και λοιπόν; Έφτιαξα τη ζωή στα μέτρα της καρδιάς μου; Όχι, βέβαια.
Δεν θέλω κανενός είδους παρηγοριά, Τζούλια. Θέλω έναν κόσμο διαφορετικό, ουτοπικό. Θέλω την πατρίδα μου. Κι ως τότε, ναι, θα είμαι απαρηγόρητος.
9 Ιουλίου 2009 - 12:05 π.μ.
Ο Poet είπε...
Πολύ όμορφη, πολύ εκφραστική η εικόνα σου.
9 Ιουλίου 2009 - 12:08 π.μ.
Η μωβ είπε...
με το "κατάφερες" εννοώ ότι κατάφερες να παραμείνεις απαρηγόρητος...
κι αυτό είναι μια μεγάλη νίκη και μια μεγάλη "παρηγοριά" για μας...
9 Ιουλίου 2009 - 12:59 π.μ.
Η pandora είπε...
Πολύ όμορφο το ποίημα...
με αδυναμία στη γενέθλια πολη.. είναι μια πόλη που κι εγώ όπου και να πάω δεν θα ξεχάσω ποτέ...
μου θύμισε έναν άλλο απαρηγόρητο στίχο...
"Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους
Όλα στην εποχή μας διαφημίζονται γιατί όχι και αυτό ...
Έβρεχε
«Αγαπώ άλλον!»
Με κόκκινα πελώρια γράμματα θα 'ταν υπέροχη διαφήμιση
γιατί όχι και αυτό: ''Αγαπώ άλλον!"
Τάσος Λειβαδίτης"
Καλό απόγευμα... :)
9 Ιουλίου 2009 - 6:25 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Ευχαριστώ πολύ, Pandora. Προφανώς έχεις γλυκειές αναμνήσεις από τη δική μου γενέθλια πόλη.
Το αιώνιο «σ' αγαπώ» και ο αιώνιος άλλος (ή άλλη). Το μυστήριο του έρωτα που παραμένει ανεκπλήρωτος ακόμη κι όταν εκπληρώνεται. Και μας αφήνει απαρηγόρητους αφού για μια στιγμή και μόνο αγγίσαμε την ουτοπία.
Καληνύχτα.
10 Ιουλίου 2009 - 12:48 π.μ.
Η nyxterino είπε...
απαρηγόρητοι εσαεί, σαν υπόσχεση μυστική σε δρόμους που κράτησαν, φυλαγμένο μυστικό, τρεμουλιάσματα των ματιών και αντίο που έγιναν οριστικά , έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε.
και νύχτωσε.
υπάρχουν στιγμές που η εικόνα κι ο ήχος ανάβουν το κερί εκείνο κι οι λέξεις συνωμοτούν να υπάρξεις στο τότε, για μια στιγμή.
μου συνέβη, ανοίγοντας τη σελίδα σας,poet.
την καλημέρα μου.
11 Ιουλίου 2009 - 7:31 π.μ.
Ο Poet είπε...
Καλημέρα, νυχτερινό κορίτσι της πόλης των φαντασμάτων.
Γνωρίζεις λοιπόν τι είναι Πλατεία Δικαστηρίων και τι βαρδάρης. Γνωρίζεις μερικά από τα μυστικά αυτής της πόλης και ίσως από τα θαύματά της. Γνωρίζεις ακόμη ότι τη δυστυχία μας τη ζούμε στον παρόντα χρόνο ενώ την ευτυχία σε παρελθόντα.
Χαίρομαι που βρήκες κάτι από σένα εδώ. Εγώ ελάχιστα κατάλαβα από το μυστήριο της ζωής. Και εξακολουθώ να παραμένω έκθαμβος μπροστά του. Απαρηγόρητος στη μνήμη εκείνων που έφυγαν κι έχουν αλώσει για πάντα την ψυχή μου.
11 Ιουλίου 2009 - 12:52 μ.μ.
Η nyxterino είπε...
το κορίτσι γεννήθηκε στην πόλη των φαντασμάτων,την ακολουθεί κι η πόλη ακολουθεί το κορίτσι.
απαρηγόρητο κι αυτό μπρος στους θανάτους της ζωής της.
σ' ευχαριστώ άλλη μια φορά!
11 Ιουλίου 2009 - 4:25 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Ήδη βρήκα αρκετές κοινές μας προτιμήσεις στο ιστολόγιό σου, Αριάδνη (π.χ. ποιήματα και λογοτεχνικές εκδηλώσεις, Καζαντζίδη, γατούδια). Θα δηλώσω λοιπόν κι εγώ την ταυτότητά μου με το επόμενο ποίημα.
11 Ιουλίου 2009 - 10:05 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου