τ' αδέσποτα σκυλιά
τ' αδέσποτα παιδιά
οι αδέσποτες ψυχές.
άγριες, φωτεινές, ευάλωτες.
όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη.
μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος
στην άλλη άκρη τ' ουρανού.
τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους
στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους
που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα
(από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, 2002)
3 σχόλια:
Η 50fm είπε...
Γνήσιο ποίημα κι αδέσποτο!
Ευχαριστώ!
16 Ιουλίου 2009 - 1:55 μ.μ.
O Poet είπε...
Μπροστά στο παιδάκι και το πρασινομάτικο γατούδι, τι να μας πουν οι λέξεις; Οι ανίσχυρες λέξεις.
18 Ιουλίου 2009 - 9:30 μ.μ.
Η ευ Α γγελία πατεράκη είπε...
...
αδέσποτες λέξεις
ηχούν στο μυαλό μου
κωπηλατώ στο τέλος
με πάθος ορίζω
το ποίημα...
Καλημέρα Ποιητή!
19 Ιουλίου 2009 - 11:42 π.μ.
Ο Poet είπε...
Καλησπέρα, ευ Α γγελία. Σε χάσαμε, κοριτσάκι. Ξέχασες ότι εδώ έχουν μόνιμη γενική συνέλευση οι Σκορπιοί;
19 Ιουλίου 2009 - 8:54 μ.μ.
thank you
سعودي اوتو
You are welcome.
Δημοσίευση σχολίου