μια φορά κι έναν καιρό
στα βάθη της ανατολής
ζούσε ένα ήλιος μόνος.
σχεδόν παράνομος
με την πυρακτωμένη του καρδιά
προορισμένος ν' ανατέλλει
να φωτίζει
πάντα να βρίσκεται στον ουρανό
και να τα βλέπει όλα
είπε η γιαγιά του κόσμου
γι' ακόμη μια φορά θλιμμένη
εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα
αυτό το παραμύθι
ώρα να πάτε για ύπνο
ε, όπως πάντα
ο ήλιος έζησε καλά
κι εμείς βεβαίως καλύτερα
(από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)
3 σχόλια:
Όπως και για τα προηγούμενα ποιήματα, παραθέτω τα σχόλια που είχαν γίνει το 2009 κατά την αρχική ανάρτηση του ποιήματος.
Η η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα... είπε...
Κι είναι που συνάδει τούτο το παραμύθι του ήλιου με τις μέρες μου τούτον τον καιρό...
υ.γ. Διάβασα στην Maria Jose για την βόλτα με το πλωτό καράβι! Αν πω πως κι εγώ ήμουν στην "Αργώ" τούτο το Σάββατο βράδυ... κρίμα μια μέρα πριν μια μέρα μετά, θα ήταν ωραία μια νυχτερινή βαρκάδα με έναν ποιητή.
Καληνυχτίζω
11 Μαΐου 2009 - 9:56 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Το βράδυ εκείνο είχε στον Ιανό την παρουσίαση από τον Στέλιο Λουκά του μυθιστορήματος του Κώστα Αρκουδέα, Ο αριθμός του Θεού. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο και ... ωραίο παραμύθι.
Από τη συζήτηση προέκυψε φυσικά ότι ο αριθμός του θεού είχε κληρωθεί στη Θεσσαλονίκη. Ως ολιγόπιστοι όμως εμείς, έπρεπε να το διαπιστώσουμε και εμπειρικά. Ξεκίνησε λοιπόν μια μεγάλη ποιητική παρέα, με συντριπτική υπεροχή ως είθισται των ποιητριών, για μια βόλτα στην παραλία.
Ακολούθησαν τα όσα περιγράφω (και τα όσα δεν περιγράφω) στο σχόλιό μου στο ιστολόγιο της Μαρίας. Το πρόσωπο του θεού μας εμφανίστηκε στη Νυχτερινή Θεσσαλονίκη, από ξηράς και θαλάσσης, σε όλη τη γοητευτική ερωτική του μεγαλοπρέπεια.
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου !
ένας πρώην αγνωστικιστής, κοπέλα με το καναρινί φόρεμα ...
11 Μαΐου 2009 - 10:49 μ.μ.
Η pandora είπε...
Νιώθω μια ειρωνεία στο τέλος του παραμυθιού και μ΄αρέσει.
Αν δεν είναι...άφησέ με να την βλέπω.
Με εκφράζει ποιητή μου.
Καλησπέρα
11 Μαΐου 2009 - 11:03 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Ε, είναι μετά να μην πιστέψω ακόμη κι εγώ; Lilian's second coming.
Και βέβαια υπάρχει η ειρωνεία. Πικρή ειρωνεία και αυτοσαρκασμός.
Καλό βράδυ και σε σένα.
11 Μαΐου 2009 - 11:14 μ.μ.
Η 50fm είπε...
Aυτό είναι... παραμύθι χωρίς παραμύθιασμα...
Γιατί, αρκετά με τα παραμυθιασμένα παραμύθια!
Μια ζωηρή καλημέρα, για σένα!
12 Μαΐου 2009 - 10:23 π.μ.
Ο Poet είπε...
Καλημέρα, Όλγα μου.
Με την ευκαιρία να παραθέσω το κείμενο που μπαίνει πάντοτε μπροστά στα μυθιστορήματά μου:
«Το παρόν βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας και κάθε ομοιότητά του με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι τελείως συμπτωματική».
Μπορεί να ισχύει και για τα σχόλια. Και για το σκληρό παραμύθι της ζωής.
12 Μαΐου 2009 - 11:59 π.μ.
Η 50fm είπε...
Ποιητή μου, σου υπενθυμίζω ότι είσαι, ένας ονειρεμένος ποιητής!
12 Μαΐου 2009 - 12:32 μ.μ.
Ο Poet είπε...
Να είσαι καλά, Όλγα μου. Μάλλον όμως είμαι ένας ποιητής απαρηγόρητος.
12 Μαΐου 2009 - 1:09 μ.μ.
Απαρηγόρητε Ποιητή μου, υπέροχο.
Δεν το θυμόμουνα.
Απορώ, πώς και μου είχε διαφύγει.
(Τελικά είσαι ανεξάντλητος.)
Ευχές εκ βάθους καρδίας για τις μέρες.
Μην απορείς, Κική μου, είναι αδύνατον να τα παρακολουθήσουμε ή να τα θυμόμαστε όλα. Πάντως, το ποίημα αυτό περιλαμβάνεται στην Ποιητική Ανθολογία του 20ου αιώνα του Ευριπίδη Γαραντούδη αλλά και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Μέσης Εκπαίδευσης στην Κύπρο.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, σε ευχαριστώ για τις ευχές και σου τις ανταποδίδω με πολλή αγάπη. Καλή Ανάσταση !
Δημοσίευση σχολίου