οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις σκληρές και μεγάλες
μυτερές σαν καρφιά
λέξεις όπως το ξεραμένο πύο
μαύρες όπως τα φλέματα
που βγάζουνε κάθε πρωί τα σωθικά μας
οι καπνοδόχες των εργοστασίων
τα τραίνα που αναπόδραστα ακολουθούν τις ράγες
κόκκινες λέξεις
όπως ο ήλιος ο μοναδικός
και το λουλούδι που σπαραχτικά ανθίζει
σε στεγνό και κατάμαυρο χώμα
οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις γυμνές
λέξεις γεμάτες τραύματα
συστατικά στοιχεία, αναγραμματισμοί
και μόρια της ίδιας αγωνίας
οι δικές μας οι λέξεις
προκηρύξεις κι αφίσες του τοίχου
φωτισμένα παράθυρα στο σκοτάδι της νύχτας
που αφυπνίζουν την πόλη
όταν κλείνει με πείσμα τα μάτια
στη γραφή του θανάτου
αυτές οι τελευταίες λέξεις
πριν κάθε εκτέλεση
πριν κάθε μεταμφίεση του καθημερινού θανάτου
τα δικά σου είναι δάχτυλα που γνωρίζουν το χάδι
είναι λέξεις κραυγές
οιμωγές και ελπίδες
που δοξάζουν το φως
που μετράνε με δέος το μπόι τους
και δεν τρέμουν
ίσως κάποτε τα δικά μας παιδιά
να μιλήσουν με άλλη φωνή
να βαδίσουν με ξένοιαστο βήμα
πάνω στις νότες της δικής μας μουσικής
και στους κυβόλιθους του δικού μας αγώνα
(από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής, 1982)
4 σχόλια:
Αχ, αυτές οι λέξεις και το βάσανό τους. Πόσα σημαίνουν για τον καθένα μας. (Και η χρονολογία, επίσης.)
"Λέξεις αμετανόητες", που τους δίνει ο καθένας το νόημα που θέλει/που τον βολεύει/που μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του.
XLI
Πλην των ταλαντούχων δημιουργών υπάρχουν και οι ταλαντούχοι δύσκολοι αναγνώστες (ας μην το ξεχνούμε).
Που κινητοποιούν το κείμενο βοηθώντας και τον δικό τους κόσμο.
Υπάρχει λοιπόν μια περίεργη και περίτεχνη σχέση ανάμεσα στην Ποίηση και τον εραστή αναγνώστη.
Σχέση διαρκούς αναφοράς εκατέρωθεν, ιερή, πολλαπλή. Αν είναι επιπόλαιη δεν μετράει.
Από το βιβλίο στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (2009) του Μάρκου Μέσκου
Φιλώ σε, Ποιητή μου!
Έτσι είναι, Κική μου. Ο Μέσκος λέει αυτό που όλοι γνωρίζουμε και καλό είναι να λέγεται. Γιατί στην εποχή μας αλλά και σε κάθε εποχή πλεονάζουν τα ευπώλητα (το λαϊκό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, ακόμη και η εύπεπτη ποίηση), που βέβαια απευθύνονται στους χαμηλού επιπέδου αναγνώστες. Είναι πολύτιμος ο επαρκής, ο απαιτητικός αναγνώστης, ο αληθινός βιβλιόφιλος που συχνά εξελίσσεται σε ποιητή ή πεζογράφο. Έτσι άρχισα κι εγώ, έτσι αρχίζουν όλοι.
Σε φιλώ, πυργοδέσποινα του 21ου αιώνα.
Οι δικές μου οι λέξεις είναι ….λίγες για να περιγράψουν την χαρά που βρέθηκα στο ζεστό κονάκι σου και περιηγήθηκα στα φιλόξενα δωμάτια του.
Καλώς σε βρήκα
Σε καλωσόρισα με μήνυμα, Χριστίνα μου, σε καλωσορίζω κι εδώ τώρα. Χρειαζόμαστε αναγνώστες σαν κι εσένα. Θερμούς, ντόμπρους και γεμάτους πάθος.
Δημοσίευση σχολίου