χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
(1979)
η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο
(1979)
είμαι ένα πυρωμένο σίδερο
που ανεξίτηλο σφραγίζει
στη μήτρα σου το μέλλον
κάθε σου ηδονικός σπασμός
μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται
είμαι η ίδια η ζωή
και είμαι αθάνατος
(1979)
το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου
(1979)
ο έρωτας ραπίζει
το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας
(1980)
φύλλο το φύλλο απόρθητη
στην έρημο η όαση θα φυτρώσει
(1991)
οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη
(1991)
τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης
(1994)
παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου
λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό
(1997)
κι όσο χρόνο τον χρόνο στο βάθος σβήνεις
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου
(1999)
σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή
με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της
(1999)
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω
(1999)
έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
(1999)
βραχνά οι σειρήνες μας καλούν μες στην ομίχλη
(1999)
είμαι όσα μου δόθηκαν
μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε
ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα
(1999)
το δέος μέσα μου ιχνηλατώ
να ζωγραφίσω το δικό του φως
(2002)
το κάθε τι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό
το κάθε τι ένα τίποτα και ένα θαύμα
(2002)
υπάρχει μέσα μου ένα φως
που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα
και δεν παραδίδεται
(2002)
με δέος προφέρεται η ποίηση
καθώς προφέρει ανθίζοντας
ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του
(2002)
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο
για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
(2002)
όλα θα ξαναγίνουν χώμα
όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα
και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα
και η απόλυτη ελευθερία
(2002)
δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας
που ήταν τα πάντα
(2007)
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού
(2007)
εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω
μα σ’ αγαπώ
μ’ όλα τα γράμματα
μ’ όλα τα ρήματα
τα επιφωνήματα
με τη σιωπή μου
σ’ αγαπώ
(2009)
7 σχόλια:
στάθηκα και το διάβασα και δεύτερη φορά, σκέφτηκα, ένοιωσα...
πρέπει να υπάρχουν απαντήσεις,διέξοδο,λύτρωση,πέρα από τη λογική της καθημερινότητας...
καλό φθινόπωρο φίλε μου
ζω τη στιγμή, αυτή η φράση Τόλη νομίζω εμπεριέχει και τη βαρύτητα της στιγμής, όσο για τα θαύματα, γνωρίζεις πως κι εγώ λατρεύω τα ...μαγικά.
Έχεις την αγάπη μου
καλή φεγγαράδα
Πιστεύω ότι υπάρχει, φίλη μου Αναζήτηση. Μόνο που είναι δύσκολη. Η καθημερινότητα νεκρώνει τις αισθήσεις μας, συχνά και την ψυχή μας. Το παιδί όμως μέσα μας ξυπνάει καμιά φορά και βλέπει τα θαύματα που είναι σκορπισμένα απλόχερα παντού.
Χαίρομαι που εμφανίστηκες μετά από καιρό. Θα πρέπει να ανανεώσουμε τη φιλία μας. Καλό φθινόπωρο.
To γνωρίζω, Λένα μου, το γνωρίζω. Πώς αλλιώς θα ήσουν ζωγράφος και ποιήτρια; Χωρίς τα μαγικά, τα μυστικά και θαύματα δεν μπορεί να υπάρξει τέχνη.
Σου στέλνω και τη δική μου αγάπη. Καλό φθινόπωρο.
Στα θαύματα που υπάρχουν ακόμη για να ζούμε!
Καλημερένια!
Καλή Κυριακή!
Καλό μήνα!
Καλό φθινόπωρο!
Ουφ, τα είπα όλα :)
Ας προσθέσω εγώ ότι θυμάμαι πάντα το χαμογελαστό σου προσωπάκι όταν στάθηκες μπροστά μου, εκεί που υπέγραφα βιβλία σε μια παρουσίαση πριν μερικά χρόνια, και είπες «εγώ είμαι η κοπέλα με καναρινί φόρεμα».
Όλος ο κόσμος είναι ένα θαύμα, Βαϊα μου, που αποτελείται από μυριάδες μικρότερα θαύματα. Αρκεί να έχει κανείς τα μαγεμένα μάτια του παιδιού ή του ερωτευμένου για να τα δει.
Καλό φθινόπωρο, γλυκειά μου.
Δημοσίευση σχολίου