χτυπάω όλη τη νύχτα
τη σιδερένια εξώπορτα
περίτεχνη
με τις θαμπές της παραστάσεις
ασήκωτη
με αιώνων μνήμες
χτυπάω όλη τη νύχτα
τόσο που μάτωσαν τα χέρια
ένα-ένα έσπασαν τα δάχτυλά μου
το ξέρω πως δεν μ’ ακούει κανείς
αυτή την ώρα η γειτονιά κοιμάται
κι ούτε ένα δεν φωτίζεται παράθυρο
το ξέρω πως το σπίτι
είναι από χρόνια ακατοίκητο
ερειπωμένο
κανείς δεν περιμένω να μ’ ανοίξει
ούτε κι εκείνα τα φαντάσματα
που ακόμα τριγυρίζουν
ανάμεσα στους γκρεμισμένους τοίχους
που ακόμα λάμπουν
όπως το πρώτο φως το χάραμα
όμως δεν έχω άλλο σπίτι
άλλη πατρίδα
χτυπάω για ν’ ανοίξω εγώ από μέσα
(δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρ. περ. e-poema-eu ..., τεύχ. 12, Σεπτ. 2010)
10 σχόλια:
Μας αφήνει μια αγωνία...Θα ανοίξει το φάντασμα της ψυχής απο μέσα; Απαντά ο νους στην πρόκληση να εγκαταλείψει το "κάποτε";
Λατρεύω την ομορφιά της πένας αυτής που με βάζει διαρκώς σε μια κατάσταση όπου μπορώ να ακυρώσω την εποχή και να κάνω το χτες, σήμερα, να προσπαθώ να μπαλώσω το διάτρητο πέπλο της ψυχοσύνθεσης και να με ανακαλύπτω..
Υπεροχότατο, εξαιρετικό ποίημα!
Καλημέρα Ποιητή! Καλή εβδομάδα!
Αυτό που μπορώ να πω, Μαρία μου, είναι ότι ναι, έχω ανοίξει εγώ από μέσα. Και έχω παραμείνει ανοιχτός και ευάλωτος. Υπάρχει μια παράξενη δύναμη στην παράδοση αυτή και την κάποιου είδους λύτρωση. Μια παράξενη έκσταση.
Δεν μπορώ να εγκαταλείψω αυτούς και αυτά που αγάπησα. Βρίσκονται μέσα μου για πάντα και ζω μαζί τους κάθε μέρα. Σε έναν αιώνια παρόντα χρόνο.
Χαίρομαι για τα αισθήματά σου, Μαρία μου, για την πραγματική επαφή και την ανταπόκρισή σου.
Χαίρομαι και σε ευχαριστώ.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Να επιστρέψουμε σε ότι να γίνει ερείπιο επιτρέψαμε μα όμως δεν ερήμωσε. Όπως το πρώτο φως το χάραμα τα χνάρια της ψυχής μας να μας ανοίξουν περιμένουν για να καλωσορίσουμε μαζί τη νέα μέρα που μας χαμογελά ποιητή.
Ναι, θα πρέπει πάντα να ελπίζουμε, Φωτεινή μου. Μας το επιβάλλει το όνομά σου και το όνομά μου. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η νέα μέρα πράγματι θα μας χαμογελάσει.
Η Silena άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "γιατί":
δυνατή η γραφή σου κι αληθινή μαζί
ένας συνδυασμός που είναι αδύνατον να μην αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας
να είσαι καλά Τόλη
καλό σου βράδυ
Το σχόλιό σου δεν εμφανίστηκε από τα νάζια του blogger, Silena μου, μου κοινοποιήθηκε όμως. Αναγκάστηκα λοιπόν να το αναρτήσω εγώ με copy-paste.
Χαίρομαι που η γραφή μου αγγίζει τις πράγματι ιδιαίτερα ευαίσθητες χορδές σου. Πολλές από τις δικές σου αναρτήσεις (μουσική, ζωγραφική, ποίηση) έχουν συγκινήσει κι εμένα.
Να είσαι καλά, γλυκιά μου. Καλό μήνα.
Αγωνιώδες προσπάθειες με συνοδεία μουσικής και με ένα ερωτητικό για μένα..
πως να το καταφέρω..να με ανοίξω;
Καλώς σας βρήκα.
Καλωσόρισες, Γυναίκα. Αυτό μπορώ να το πω μ' όλη μου την καρδιά.
Γενικά οι συμβουλές είναι μια άχαρη ιστορία. Για να ανοίξεις όμως θα πρέπει καταρχήν να είσαι ανοιχτή από τη φύση σου. Μετά θα πρέπει να έχεις το ψυχικό εκείνο σθένος που θα σου επιτρέψει να κοιτάξεις την αλήθεια στα μάτια, να παραμείνεις ευάλωτη (και παράδοξα δυνατή ταυτόχρονα) σε ένα θηριώδη κόσμο. Τέλος, θα πρέπει να πιστέψεις ότι αυτή είναι η αληθινή ζωή (αντίθετα στο ρεύμα) και να την επιδιώξεις πεισματικά και ανυποχώρητα.
Θα μπορούσες βέβαια να τα αγνοήσεις όλα αυτά και απλώς να ανοίξεις την αγκαλιά σου. Ορίστε ένα φιλί ως προκαταβολή από μένα.
Σπαρακτικό! Κάθε στίχος και μια βολή στο επίκεντρο της καρδιάς και της ψυχής μου...
Φιλικά,
Ερμίνα
Τι να πω τώρα εγώ, Ερμίνα μου ! Σε φιλώ !!
Δημοσίευση σχολίου