χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
(1979)
η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο
(1979)
είμαι ένα πυρωμένο σίδερο
που ανεξίτηλο σφραγίζει
στη μήτρα σου το μέλλον
κάθε σου ηδονικός σπασμός
μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται
είμαι η ίδια η ζωή
και είμαι αθάνατος
(1979)
το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου
(1979)
ο έρωτας ραπίζει
το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας
(1980)
φύλλο το φύλλο απόρθητη
στην έρημο η όαση θα φυτρώσει
(1991)
οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη
(1991)
τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης
(1994)
παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου
λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό
(1997)
κι όσο χρόνο τον χρόνο στο βάθος σβήνεις
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου
(1999)
σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή
με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της
(1999)
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω
(1999)
έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
(1999)
βραχνά οι σειρήνες μας καλούν μες στην ομίχλη
(1999)
είμαι όσα μου δόθηκαν
μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε
ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα
(1999)
το δέος μέσα μου ιχνηλατώ
να ζωγραφίσω το δικό του φως
(2002)
το κάθε τι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό
το κάθε τι ένα τίποτα και ένα θαύμα
(2002)
υπάρχει μέσα μου ένα φως
που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα
και δεν παραδίδεται
(2002)
με δέος προφέρεται η ποίηση
καθώς προφέρει ανθίζοντας
ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του
(2002)
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο
για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
(2002)
όλα θα ξαναγίνουν χώμα
όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα
και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα
και η απόλυτη ελευθερία
(2002)
δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας
που ήταν τα πάντα
(2007)
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού
(2007)
εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω
μα σ’ αγαπώ
μ’ όλα τα γράμματα
μ’ όλα τα ρήματα
τα επιφωνήματα
με τη σιωπή μου
σ’ αγαπώ
(2009)
12 σχόλια:
Στην παραδοξολογία του παρόντος
βλέπω σημαδια της Εξουσίας του Μελλοντος
στο Αρχαιο Κορμί της Συνείδησής μου
και όσο πιο πολύ διαβαζω τον κρότο του πυροβόλου στο απόσπασμα
τόσο ο Θανατος γελά με την παιδική μου ευπιστία να περιμενω ακομη το ...Θαυμα.......
Καλημέρας χαμόγελο...
Κάκια Παυλίδου σε στιγμή "βιωματικού εργαστηρίου" μελοποίησης Ζωής στο Μουσικό Σχολείο...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Κάκια και Μουσικό Σχολείο Γιαννιτσών.
Εύχομαι να αγνοείς τον θάνατο και να περιμένεις πάντα το θαύμα.
Χρονια πολλά και καλή χρονιά
κυριε Νικηφόρου
Με λιγώτερη εξουσία
και περισσότερη ελευθερία
-
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά, φίλε Velvet. Όπως τη λαχταράει η καρδιά μας.
Πόσο επίκαιρο και δυστυχώς για πόσο ακόμη...
Καλή Χρονιά ποιητή μας, γεμάτη αριστουργήματα!
"Man will not be free until the last king is strangled in the entrails of the last priest".
Ως τότε.
Αν θέλεις, αντί βασιλιάς, διάβασε εξουσιαστής και αντί παπάς, διάβασε φανατικός ή γραφειοκράτης.
Καλή χρονιά, Βαϊα μου, με υγεία, αγάπη και πάθος για τη ζωή. Τα αριστουργήματα ίσως ακολουθήσουν.
οι εφιάλτες αγαπημένε μου Poet, είναι για να γκρεμίζονται και στη θέση τους ν' ανθίζουν ελπίδες
αυτή είναι η ευχή μου για το 2012
έχεις την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου
Ναι, ας είμαστε αισιόδοξοι, γλυκιά μου Silena. Ας ελπίζουμε, το έχουμε ζωτική ανάγκη.
Σε ευχαριστώ ειλικρινά και σου εύχομαι ένα ειρηνικό, δημιουργικό και ελπιδοφόρο 2012. Να είσαι καλά.
Σαν να είναι γραμμένο γι' αυτόν τον πίνακα...
Πολύ όμορφο!
Στον πίνακα του Πικάσο ο εφιάλτης από τα μουσεία φρίκης του παρελθόντος. Ο βομβαρδισμός των αμάχων στην ιερή (και ανοχύρωτη) πόλη των Βάσκων από το σμήνος Κόνδωρ. Το αποτέλεσμα της αρμονικής συνεργασίας δύο εκπροσώπων του μαύρου φασισμού.
Χρήστο μου, μαζί γράψαμε τα σχόλιά μας. Κάτι σημαίνει αυτή η σύμπτωση. Σε ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου