χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
(1979)
η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο
(1979)
είμαι ένα πυρωμένο σίδερο
που ανεξίτηλο σφραγίζει
στη μήτρα σου το μέλλον
κάθε σου ηδονικός σπασμός
μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται
είμαι η ίδια η ζωή
και είμαι αθάνατος
(1979)
το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου
(1979)
ο έρωτας ραπίζει
το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας
(1980)
φύλλο το φύλλο απόρθητη
στην έρημο η όαση θα φυτρώσει
(1991)
οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη
(1991)
τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης
(1994)
παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου
λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό
(1997)
κι όσο χρόνο τον χρόνο στο βάθος σβήνεις
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου
(1999)
σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή
με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της
(1999)
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω
(1999)
έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
(1999)
βραχνά οι σειρήνες μας καλούν μες στην ομίχλη
(1999)
είμαι όσα μου δόθηκαν
μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε
ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα
(1999)
το δέος μέσα μου ιχνηλατώ
να ζωγραφίσω το δικό του φως
(2002)
το κάθε τι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό
το κάθε τι ένα τίποτα και ένα θαύμα
(2002)
υπάρχει μέσα μου ένα φως
που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα
και δεν παραδίδεται
(2002)
με δέος προφέρεται η ποίηση
καθώς προφέρει ανθίζοντας
ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του
(2002)
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο
για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
(2002)
όλα θα ξαναγίνουν χώμα
όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα
και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα
και η απόλυτη ελευθερία
(2002)
δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας
που ήταν τα πάντα
(2007)
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού
(2007)
εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω
μα σ’ αγαπώ
μ’ όλα τα γράμματα
μ’ όλα τα ρήματα
τα επιφωνήματα
με τη σιωπή μου
σ’ αγαπώ
(2009)
8 σχόλια:
kόκκινο Ποιητή μου το χρώμα της ζωής!Με χιλιους μύθους...μαγικά τυλιγμένους στην άχλυ του ονείρου..
φλόγα ζωής να φανερώνει!!
Χρόνια Πολλά!!
Καλησπέρα και χρόνια πολλά, Πέλα μου. Το κόκκινο είναι το χρώμα μου μαζί με το βαθύ γαλάζιο. Νομίζω ότι έτσι συνδυάζεται η φλόγα της ζωής με τη μαγεία του ονείρου. Σε ευχαριστώ.
Κι εμένα...
μ'αρέσει το ποίημά σου! Έχει αυτό το κάτι... κόκκινο!
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά! Πάντοτε τόσο εμπνευσμένος!
Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω μετά από τόσο καιρό, Βαϊα μου. Χαίρομαι και που, εκτός από το καναρινί, σου αρέσει και το κόκκινο χρώμα. Αληθώς Ανέστη και χρόνια πολλά και σε σένα.
Είχα περάσει αρκετές φορές από το ιστολόγιό σου αλλά δεν είχα δει κάτι καινούριο. Πριν από λίγο όμως μου έκανες τη χάρη με ένα ωραίο κείμενο. Να είσαι πάντα καλά και πάντα χαμογελαστή. Καλή συνέχεια.
o Ντίνος μου έστειλε ένα πανέμορφο ποίημά σου για την Πρωτομαγιά
πήρα το θάρρος και το δημοσίευσα στην σχετική μου ανάρτηση
καλό μήνα ποιητή μου
Μου αρέσουν τα θαρραλέα κορίτσια, Νέλλη μου. Σε ευχαριστώ, καλό μήνα, γλυκιά μου.
ο ήχος της φωνής γίνεται εκστατικός
το χρώμα στις λέξεις κόκκινο,
της ζωής
ο δρόμος, οδηγός για τη χαρά
τόσες μεταμορφώσεις χωρίς καμιά προσπάθεια....
όταν αγαπάς!
Ναι, η αγάπη μεταμορφώνει τον άνθρωπο, Silena μου. Του δίνει λάμψη, έμπνευση, χαρά ακόμη και για το ελάχιστο. Έστω κι αν αργότερα αποδειχτεί ότι ήταν μια ψευδαίσθηση.
Δημοσίευση σχολίου