με την έσχατη λάμψη των ματιών
εισπλέουμε στον άπειρο χρόνο
στο έλεος που συνθέτουν τα φωνήεντα της σιγής
σε μιαν άλλη διάσταση ανήκουμε τώρα
προσπελάσαμε το απαγορευμένο υψίπεδο
που εκμηδενίζει την ανθρώπινη οδύνη
κατακτήσαμε τη θάλασσα της ουτοπίας
ακούσια εγκαταλείποντας στον γρανίτη
το οπτικό πεδίο της οπισθοφυλακής
από μας δεν μπορείτε πια να ζητήσετε
ούτε μια προσωρινά παρήγορη αυταπάτη
η ψυχή μας πάλλεται και δονείται
σε χώρο της αιώνιας απουσίας
υπήρξαμε ένα παιδικό μυστικό
που συγχέεται με τ' όνειρο
και παραμένει ανεξιχνίαστο
a last gleam in the eyes
with a last gleam in the eyes
we have sailed into infinite time
into the mercy composed by the vowels of silence
to another dimension we now belong
we have reached the forbidden highlands
transcending human sorrow
we have conquered the sea of utopia
leaving on the granite behind
the visual field of the rearguard
you may not ask from us anymore
even a momentary soothing illusion
our souls move and throb
in a place of eternal absence
we have been a child's secret
that is confused with dreams
and remains unsolved
Translated by Tolis Nikiforou
from Waving the red and black flag of utopia, 1997
10 σχόλια:
κατακτήσαμε τη θάλασσα της ουτοπίας, πράγμα ονειρικό και τρομακτικό ταυτόχρονα
μα τόσο μαγικό, η ουτοπία κάνει τον άνθρωπο δυνατό, ανίκητο και δημιουργικό
χωρίς αυτή θα είχαμε βυθιστεί στο τέλμα της καθημερινότητας, της απόγνωσης και της ευτέλειας των συναισθημάτων, αυτό υπάρχει τόσο έντονο γύρω μας που μας πληγώνει καθημερινά, ευτυχώς που η ουτοπία απλώνει "χείρα βοηθείας"!
Καλημέρα
Θα συμφωνήσω με τη "χείρα βοηθείας" της silena.
Και κάπως έτσι κατακτούμε μέρα τη μέρα, έξω από τη φθορά, το ίδιο μας το άδυτο.
Το παιδικό μυστικό κρύβεται στο κάθε βλέμμα σου, Ποιητή, στην κάθε διαπεραστική ματιά σου.
Άλλο ένα εκπληκτικό σου ποίημα με αιφνιδιαστικό τέλος.
Γλυκό φιλί.
Ο κόσμος που ονειρεύομαι και που μας αξίζει όλους, Silena, βρίσκεται μέσα μου από τα εφηβικά μου χρόνια και είναι αδιαπραγμάτευτος. Διάβασε το ποίημα «λέξεις αμετανόητες» δεξιά στο ιστολόγιο.
Πιστεύω ότι ο κόσμος αυτός κάπου υπάρχει και ότι κάποτε θα αξιωθούμε να τον γνωρίσουμε. Σ' έναν άλλο πλανήτη, σε μιαν άλλη εποχή, σε μιαν άλλη ζωή, ποιός ξέρει.
Συμφωνώ ότι το όνειρο αυτό και η πίστη κάνει τον άνθρωπο πιο δημιουργικό. Ίσως και πιο καλό. Η ουτοπία ή ο έρωτας για το απόλυτο που είναι έξω από τα ανθρώπινα μέτρα. Ο άνθρωπος ονειρεύεται τον ουρανό, πώς μπορεί να μην γράψει για τον έρωτά του;
Καλό βράδυ.
Σε ευχαριστώ, Χαρά μου. Αυτά ως προς τη ζωή. Το ποίημα αυτό όμως μιλάει για τον θάνατο. Αυτό σημαίνει «με την έσχατη λάμψη των ματιών», «ο άπειρος χρόνος», «το έλεος», «η άλλη διάσταση», «το απαγορευμένο υψίπεδο» και, φυσικά, «η θάλασσα της ουτοπίας».
Το ποίημα αυτό είναι απελπισμένο.
Η απελπισία του όμως απαλύνεται από τη βαθύτερη πεποίθηση ότι ανήκουμε σ' έναν άλλο κόσμο, σε μιαν άλλη πατρίδα. Και ότι, δεν μπορεί, κάποτε θα επιστρέψουμε στην αληθινή πατρίδα μας. Μέσα από τον απόλυτο έρωτα ή έστω μέσα από τον θάνατο που βρίσκεται τόσο πολύ κοντά του.
Σε φιλώ.
Μερικές ελπίδες ξημέρωσαν στο παράθυρο, τσιμπολογόντας ψύχουλα από το τραπεζομάντηλο του τελευταίου δείπνου.
Πρόσεξα πως καμιά δεν πέθανε όπως περίμενα..
Φαίνεται πως ο έρωτας δεν τρέφεται με γλυκό ψωμί.. Τρέφεται με ψίχουλα θανάτου.
Γιαυτό ο τελευταίος δείπνος λάμπει στα μάτια των συνδαιτημόνων την τελευταία του λάμψη.
Ο απόλυτος έρωτας είναι μια βαθύτερη επιθυμία θανάτου. Μια λαχτάρα για την ταύτιση με τον άλλο, για την εξαφάνιση μέσα στον άλλο. Και για την επιστροφή στην πατρίδα απ' αυτή την ισόβια εξορία.
Ο κατακερματισμένος άνθρωπος ονειρεύεται την αρχική του ενότητα, αυτή είναι εγγεγραμμένη στα κύτταρά του. Αυτή είναι η καταγωγή του και η ελπίδα του.
Το ίδιο ισχύει για τη Γη και για το σύμπαν (ή τα σύμπαντα). Κάποτε τα πάντα θα επανέλθουν στον αρχικό πυρήνα τους, στην απόλυτη πυκνότητα. Στην Εδέμ.
Αλλά ξέχασα. Μιλάω με τον ειδικό.
Καλωσόρισες, fractal.
Ο τρόπος και ο λόγος που μιλά ένας ποιητής δεν απευθύνεται στην γνώση, ούτε καν στον εκγέφαλο των ανθρώπων. Απευθύνεται στην ψυχή. Και εκεί ο μόνος ειδικός είναι ο Ποιητής.
καλή νύχτα.
Καλώς σε βρήκα.
Υ.Γ
Και μάλλον κατάλαβα.
Η συμπύκνωση του ενός στο ένα.
Το bit.(binary digit)
Το δύφιο. Το δυαδικό ψηφίο
Η δίψυφη μονάδα.
Εκείνο το μοναδικό που δεν μπορεί να είναι ένα άλλο.
Κάποτε η ουτοπία θα γίνει ευτοπία υπαρκτή, φτάνει να κρατήσουμε το όραμα ζωντανό και την προσπάθεια ικανή...
Καλησπέρα φίλε μου.
Στην ψυχή, ναι, στην ψυχή, fractal. Μιλάει με την ψυχή του στην ψυχή των άλλων. Και ονειρεύεται την ένωσή του με την ψυχή του κόσμου.
Καλό βράδυ.
Μέχρι το τέλος της μάταιης ύπαρξής μας, Αναζήτηση. Μέχρι την έσχατη λάμψη των ματιών.
Καλησπέρα, να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου