ένα ποτάμι στοιχειωμένο
είναι το αίμα μου
από προγόνους και μνήμες σκοτεινές
λάμψεις της αστραπής
που σχηματίζουν λέξεις
ταξίδια μυστικά
σε χώρες που ποτέ δεν γνώρισα.
ένα ποτάμι στοιχειωμένο
είναι το αίμα μου
μια μουσική
ένα μελλοντικό καράβι
πλησίστιο που περιπλανιέται
σε κατακόμβες φωτεινές του γαλαξία
a haunted river
my blood is a river
haunted by forefathers
and dark memories
flashes of lightning forming words
secret travels
to countries I have never known.
my blood is a haunted river
a piece of music
a future ship in full sail
lost in the luminous catacombs
of the milky way
translated by Tolis Nikiforou
from Dust in the sky, 1998
είναι το αίμα μου
από προγόνους και μνήμες σκοτεινές
λάμψεις της αστραπής
που σχηματίζουν λέξεις
ταξίδια μυστικά
σε χώρες που ποτέ δεν γνώρισα.
ένα ποτάμι στοιχειωμένο
είναι το αίμα μου
μια μουσική
ένα μελλοντικό καράβι
πλησίστιο που περιπλανιέται
σε κατακόμβες φωτεινές του γαλαξία
a haunted river
my blood is a river
haunted by forefathers
and dark memories
flashes of lightning forming words
secret travels
to countries I have never known.
my blood is a haunted river
a piece of music
a future ship in full sail
lost in the luminous catacombs
of the milky way
translated by Tolis Nikiforou
from Dust in the sky, 1998
4 σχόλια:
Η ύπαρξη μας χτίζεται με μνήμες των προγόνων κι εμπειρίες του περάσματος μας από τη γη ,βιώνουμε λάμψεις ζωής κι επιθυμίες μετουσιωμένες σε λέξεις για να καταλήξουμε στον υπέρτατό μας στόχο: να γίνουμε κι εμείς ένα μέρος του σύμπαντος.`Ολο το νόημα της ζωής μέσα σε λίγες λέξεις. Η μαγεία της ποίησης. Καλό σου μήνα και καλή ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη.
Χαίρομαι που ταυτίζεται η διαισθητική αντίληψή μας των πραγμάτων, Μαρία μου. Όσο κι αν αυτός ο υπέρτατος στόχος αφήνει απαρηγόρητο το εγώ μας. Απαρηγόρητη τη μάταιη ατομική μας ύπαρξη.
Πάντα ουσιαστικά και εύστοχα τα σχόλιά σου. Καλό μήνα, καλή άνοιξη, καλή συνέχεια εκεί που είμαστε ταγμένοι.
Είναι άραγε μάταιη η ατομική μας ύπαρξη ή αποτελούμε ένα μέρος ένός ευρυτέρου στόχου που εμείς με το φτωχό μας μυαλό δεν μπορούμε να συλλάβουμε; Ιδού η απορία; Μόνο να προβληματιζόμαστε συνεχώς, μπορούμε γιατί οι λύσεις μπορεί να βρίσκονται πέρα από την επίπλαστη πραγματικότητά μας. Μια ηλιόλουστη καλημέρα σου στέλνω.
Αντί για άλλη απάντηση, Μαρία μου, παραθέτω την τελευταία παράγραφο ενός κεφαλαίου από το μυθιστόρημά μου, Η γοητεία των δευτερολέπτων:
«Έτσι κι αλλιώς, ποτέ μας δεν θα μάθουμε ποιες παντοδύναμες ή τυφλές δυνάμεις κινούν ψυχρά τα νήματα μας και ρυθμίζουν τις προδιαθέσεις μας, την πράξη ζωής και το τέλος μας. Ποτέ μας δεν θα μάθουμε ποιος γνωρίζει και ποιος καθορίζει τους όρους του παιχνιδιού. Και ποιοι θεοί ρίχνουν καγχάζοντας τα ζάρια στις πλάτες τις αιμόφυρτης ανθρωπότητας. Με πλήρη επίγνωση της κατάστασής του, μέσα σε χίλια για πάντα άλυτα αινίγματα και μια μοναδική και απαράδεκτη βεβαιότητα, κάτω από το πέλμα του ελέφαντα, το μυρμήγκι κοιτάζει έκθαμβο τον ουρανό».
Καλό ξημέρωμα.
Δημοσίευση σχολίου