στην Ισιδώρα
συγχώρα με για τον βαρύ χειμώνα
σου αναγγέλλω την επιστροφή των πελαργών
και σου χαρίζω δυο μικρά ποιήματα
να στροβιλίζονται στον κήπο σου
σαν ανοιξιάτικες νιφάδες
είσαι καλά;
letter
to Isadora
forgive me for the heavy winter
I now announce the storks' return
and send you two little poems
to swirl round in your garden
like spring snowflakes
are you all right?
translated by Tolis Nikiforou from Pilot to the Infinite, 1986
συγχώρα με για τον βαρύ χειμώνα
σου αναγγέλλω την επιστροφή των πελαργών
και σου χαρίζω δυο μικρά ποιήματα
να στροβιλίζονται στον κήπο σου
σαν ανοιξιάτικες νιφάδες
είσαι καλά;
letter
to Isadora
forgive me for the heavy winter
I now announce the storks' return
and send you two little poems
to swirl round in your garden
like spring snowflakes
are you all right?
translated by Tolis Nikiforou from Pilot to the Infinite, 1986
17 σχόλια:
Poet, επέτρεψε μου να το "κλέψω" και να το αφιερώσω στον εαυτό μου.
Δεν είναι ότι είμαι εγωπαθής. Αλλά είναι που έχω τόσο πολύ ανάγκη τις ανοιξιάτικες νιφάδες να στροβιλίζονται στον κήπο μου.
Τέλειο!
Μετά χαράς, Χρωματιστή μου. Ούτε η Ισιδώρα νομίζω ότι θα έχει κάποια αντίρρηση, στην αιώνια άνοιξη του καλύτερου κόσμου όπου τώρα βρίσκεται.
Εξ άλλου, προηγήθηκε η δική μου κλοπή. Εδώ και χρόνια έχω πάρει το αγαπημένο μου κόκκινο και το βαθύ γαλάζιο από το ουράνιο τόξο σου για να χρωματίζουν τα ποιήματά μου.
Τόλη μου, δεν ξέρω τι γίνεται στη Θεσσαλονίκη, πάντως εδώ μύρισε άνοιξη. Το ποίημα σου έρχεται να ενισχύσει αυτη την αίσθηση, μαζί με την πολύ ταιριαστή εικόνα της ταλαντούχας Τζούλιας μας. Καληνύχτα και καλό Σ/Κ.
Χριστέ μου! τί όμορφη φωτογραφία...
μια εικονα χίλιες λέξεις
και οι λέξεις μελωδία
και ολη η αίσθηση του ονείρου
πλυμηρισε το μέσα μου απόψε
και τί υπέροχα που κλεινει η περιγραφή!
καποιο να νοιαζεται κ να αναρωτιέται:
είσαι καλά???
να χεις ένα πραγματικά όμορφο σαββατοκύριακο
Μαρία μου, και στη Θεσσαλονίκη ο καιρός είναι ανοιξιάτικος. Λιακάδα και σήμερα.
Αυτή η εικόνα της Τζούλιας είναι πραγματικά εμπνευσμένη και μου αρέσει ιδιαίτερα. Όλα αρμονικά λοιπόν για την ώρα.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Η άνοιξη είναι κατανυκτική εποχή και επιτρέπονται και τα θρησκευτικά επιφωνήματα.
Ναι, υπάρχουν και άνθρωποι που νοιάζονται τον άλλο στην αρπακτική κοινωνία, Φωτεινή μου.
Να είσαι καλά, λοιπόν, και να χαίρεσαι την ανοιξιάτικη μέρα.
Το κάθε ποίημά μου έχει την ιστορία του. Σκέφτηκα λοιπόν να προσθέσω τη ρομαντική ιστορία αυτού του ποιήματος, όπως την είχα αναφέρει στο Λιβάδι στις 14 Οκτωβρίου του 2008, σε ένα άλλο ποίημά μου αφιερωμένο στην Ισιδώρα.
Η Ισιδώρα ήταν καθηγήτρια της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Μπόχουμ. Είχε μεταφράσει ποιήματά μου στα γερμανικά και τα είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό Ηellenica. Για ένα διάστημα στα μέσα της δεκαετίας του 1980, εκείνη με έπαιρνε σχεδόν κάθε πρωί τηλέφωνο στο γραφείο κι εγώ της έγραφα ποιήματα. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ και πρόσφατα έμαθα ότι έχει πεθάνει.
Η άνοιξη μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει αγάπη και υπάρχει ελπίδα.
... breeding lilacs out of the dead land ..., όπως λέει και ο T.S.Eliot. Υπάρχει και αγάπη από μακριά. Όχι ανεκπλήρωτη. Η αγάπη είναι ένα δώρο και μια εκπλήρωση από μόνη της, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ζωής.
Μια τρυφερή σκέψη για την Ισιδώρα λοιπόν ας είναι και τώρα αυτό το μικρό ποίημα.
ειναι τόσο όμορφη η αίσθηση όταν αγγίζονται οι καρδιες!
και να σκεφτεις οτι υπαρχουν άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ την τύχη(;) να κοινωνήσουν τέτοια ευτυχία
Στις αρχές του 20ου αιώνα, Φωτεινή μου, στα αγγλικά δημόσια βρεφοκομεία και με άψογες κατά τα άλλα συνθήκες, τα παιδάκια πέθαιναν σαν τις μύγες. Οι αρμόδιοι μελέτησαν το θέμα και σύντομα οι νοσοκόμες άρχισαν να τα παίρνουν στην αγκαλιά τους. Οι θάνατοι έπεσαν κατακόρυφα, σχεδόν εξαφανίστηκαν. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής και της δημιουργίας. Και εκείνοι που δεν τη δέχτηκαν και δεν την έδωσαν, οι πραγματικά φτωχοί και απόκληροι.
Μπορεί να αργώ ποιητή μου να περάσω από την γειτονιά σου...μα πάντα φεύγω με την αίσθηση ότι κάτι όμορφο με άγγιξε!
Τρυφερό και νοσταλγικό!
Διάβασα την ιστορία για την Ισιδώρα και μέσα μου σκέφτηκα όμορφο να σε θυμούνται... με μια τρυφερή νοσταλγια... άνθρωποι που δεν τους γνώρισες ποτέ σου...
κάπως έτσι γίνεται και εδώ μέσα
στις γειτονιές του Διαδικτύου
αγαπάμε κάποιες ψυχές
μόνο και μόνο ,
γιατί με την ομορφιά των στοίχων τους ...
κάποτε τρυφερά μας αγγίξαν...
και ας φεύγουμε...
πάλι πίσω νοσταλγικά γυρνάμε κοντά τους
κάπως έτσι γίνεται και με την ποίηση σου ποιητή μου...
Μια γλυκιά καληνύχτα!
Με συγκίνησες, Βάσω μου. Κι εγώ αργώ να περάσω από το τόσο ωραίο δικό σου ιστολόγιο και από τα άλλα αξιόλογα ιστολόγια των φίλων του διαδικτύου. Απλώς δεν προλαβαίνω. Τις προάλλες είπα να τα δω όλα μετά από καιρό. Ήταν πάνω από 70 και μου χρειάστηκαν δύο μέρες.
Ισχύει λοιπόν πάντα αναπόφευκτα αυτό που έγραψα στην επιστολή μου προς τους αναγνώστες στο Λιβάδι. Ότι γνωρίζουμε από μακριά ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν θα μας δοθεί ποτέ η ευκαιρία να τους γνωρίσουμε από κοντά.
Αυτό συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Ποιος ξέρει ποιον άλλο δρόμο θα είχε πάρει η ζωή μας αν η γνωριμία αυτή και η συμπάθεια έβρισκαν διέξοδο και ολοκλήρωση.
Η αγάπη όμως δεν χάνεται. Ποτέ δεν πάει χαμένη η αγάπη. Σε ευχαριστώ για την τρυφερή, ευγενική σου παρουσία και για το θερμό σου άγγιγμα.
Καληνύχτα.
Oμορφιά σε λέξεις,σε εικόνες,σε ψυχές!
Ποιητή μου,καλό μήνα!
Kαλησπερα ..Πριν λιγο καιρο για πρωτη φορα σε ειδα σε μια εκπομπη Ενα βιβλιο ενα ταξιδι αν θυμαμαι καλα και προλογησες ενα βιβλιο...Δεν γνωριζω αν ηταν η εκπομπη σε επαναληψη...Καλο βραδυ...
Να 'σαι καλά, Ουρανία μου. Καλό μήνα και καλή άνοιξη.
Καλησπέρα και καλωσόρισες, Θεσσαλονικιά. Κι αυτό ιστολόγιο της Θεσσαλονίκης είναι, με ρίζες του στην Πλατεία Δικαστηρίων.
Μάλλον θα αναφέρεσαι στη συνέντευξή μου στον Στέλιο Λουκά για το μυθιστόρημά μου, Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου, 2009. Εκτός αν ήταν η ειδική εκπομπή για τα κρατικά βραβεία του 2009, οπότε θα ήταν μια παλιότερη συνέντευξή μου σε επανάληψη για τη συλλογή διηγημάτων, Ο δρόμος για την Ουρανούπολη, 2008.
τι υπέροχη συγγνώμη!
αχ να μπορούσαμε όλοι να την ψελλίζουμε έστω πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας
Ναι, είναι ωραία λέξη η συγγνώμη, Νέλλη μου. Η αναγνώριση ενός σφάλματος που όμως θα προτιμούσα να προφέρεται σταθερά μ' ένα μικρό χαμόγελο, κοιτάζοντας τον άλλο ίσια στα μάτια.
Μια έμπρακτη συγγνώμη είναι να προσπαθούμε να αντισταθμίσουμε τις αδικίες ή τις ατυχίες για τις οποίες δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι. Ως αλληλέγγυα μέλη της ανθρώπινης (και όχι μόνο) κοινότητας.
Δημοσίευση σχολίου