τα τραύματα του Καίσαρα
πως ήταν στόματα βουβά
στην εποχή μας οι πληγές
συνθέτουν μουσική
και γράφουν στίχους
είναι η μόνη ανθρώπινη φωνή
ενώ βουβοί οι δολοφόνοι
μονότονα ακονίζουν το μαχαίρι
The Only Human Voice
Let Anthony claim
that Caesar's gashes
were mute mouths
in our days wounds
compose music
and write verse
they are the only human voice
while monotonously
without speaking
murderers grind their knives
Translated by Michael Mott and Domna Pastourmatzi
from Tolis Nikforou, Me ti Fotia sta Matia (With the Fire
in the Eyes), 1982, Balkan Visions, Visions International
No. 48, 1995.
16 σχόλια:
Πολύ ομορφο Τόλη, καλή σου μέρα!
Kαταπληκτικό!!!
Καλημέρα!
BlueRose και Ουρανία μου, σας ευχαριστώ θερμά.
Δυο λόγια για τους μεταφραστές του ποιήματος. Η Δόμνα Παστουρματζή βρήκε τυχαία μερικά βιβλία μου σε βιβλιοπωλείο πριν φύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική. Καθηγητής της εκεί ήταν ο Michael Mott, γνωστός αμερικανός ποιητής. Οι δυο τους μετέφρασαν μερικά ποιήματά μου και ο Μichael φρόντισε να δημοσιευτούν σε αμερικανικά περιοδικά. Γνώρισα από κοντά τη Δόμνα, ένα συμπαθέστατο κορίτσι, μερικά χρόνια αργότερα. Σήμερα η Δόμνα είναι καθηγήτρια της αμερικανικής λογοτεχνίας στο Α.Π.Θ. Πριν από δυο χρόνια περίπου, την είδα ξανά με μεγάλη χαρά στην παρουσίαση ενός βιβλίου στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου.
Υπέροχο ποίημα, Ποιητή μου.
Κι η ένταξη των αγγλικών μεταφράσεων.
Στέλνω σου αγάπη κι ένα όμορφο ξημέρωμα.
Χαρά !!! Τι ωραία που έχεις επιστρέψει. Τον τελευταίο καιρό δεν τα κατάφερα να κοιτάξω τα ιστολόγια και είχα μείνει στον προσωρινό αποχαιρετισμό σου. Και τώρα η τόσο ευχάριστη έκπληξη.
Μην σε χάσουμε ξανά. Σε φιλώ.
Ποιητική εκδοχή μιας ρεαλιστικής πραγματικότητας.
Καλησπέρα.
Σε μένα να έρχεσαι όποτε μπορείς, Ποιητή μου. Εγώ οφείλω να 'ρχομαι εδώ...να γαληνεύω.
Ξέρεις, ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μπορώ να κάνω μόνο αυτό. Να διαβάζω και να γράφω. Γι' αυτό μου στοιχίζει πολύ όταν δεν εχω χρόνο.
Καληνύχτα...με αγκαλιά.
Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι, Χρωματιστή μου.
Καλή σου μέρα.
Κι εγώ έρχομαι σε σένα για να ανασαίνω κοριτσίστικο άρωμα, Χαρά μου. Για μένα, πολυτιμότερο από τη γαλήνη.
Και για ένα λόγο ακόμη. Για να βλέπω τον εαυτό μου στην ηλικία σου. Γιατί κι εγώ μόνο αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου, να ταξιδεύω, να διαβάζω και να γράφω. Το πέτυχα μετά πολλά χρόνια στο κάτεργο του βιοπορισμού, μόλις έλαβα το αποφυλακιστήριό μου. Ελπίζω εσύ να το πετύχεις νωρίτερα. Αν και τα όνειρα έχουν μια παράξενη, ίσως και παράλογη, ιδιότητα. Ελάχιστα αντέχουν τον σκληρό ήλιο της πραγματικότητας.
Καλή σου μέρα, γλυκό κορίτσι.
όπως είπε η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
σε μια όμορφη εκδήλωση χθες βράδυ...
"δε γρατσουνάς το χαρτί
άμα δεν έχεις πληγές μέσα σου"
Τόλη καλημέρα,
εξαιρετικό!
(το τοποθετώ στην ανθολογία με τα κορυφαία)
Έχουμε βιώσει όλοι μας και ξέρουμε καλά αυτή την οδυνηρή αλήθεια, Νίκο μου. Όχι μόνο η λογοτεχνία, όλη η τέχνη ανθίζει στην κοιλάδα των δακρύων.
Σε ευχαριστώ. Καλό απόγευμα.
Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο η Τζούλια εκφράζει την ουσία ενός ποιήματος με μια πρωτότυπη και εμπνευσμένη εικόνα. Μπράβο και πάλι μπράβο.
Εκπληκτική η εικόνα...και του αποκάτω ποιήματος...
Πέφτει βροχή εδώ μέσα η ομορφιά...!!
Τι καλά...
Μου έφερε στο μυαλό το στίχο.. η ποίηση δεν είναι γνώση, είναι απόγνωση..
E, ναι, Χαρά μου, το κοριτσάκι με τις ηλιαχτίδες είναι εκπληκτικό και η υπογραφή Φορτούνη εγγύηση.
Ωραίος στίχος, roadarτist. Και τόσο αληθινός.
Δημοσίευση σχολίου