στους πίνακες απλώνονται χρώματα μυστικά
τα πιο ωραία ποιήματα γράφονται χωρίς λέξεις
όταν ανθίζει κρύβεται
και με τους ήχους χάνεται
το κάτι αυτής της άλλης μουσικής
και εμφανίζονται σκιές
θρυμματισμένα σύμβολα
ίχνη που οδηγούν σε νέα αινίγματα
και η σιγή
η απόλυτη πυκνότητα
το ανέκφραστο λυτρωτικό σαν μοίρα
σαν πατρίδα
τα πιο ωραία ποιήματα γράφονται χωρίς λέξεις
όταν ανθίζει κρύβεται
και με τους ήχους χάνεται
το κάτι αυτής της άλλης μουσικής
και εμφανίζονται σκιές
θρυμματισμένα σύμβολα
ίχνη που οδηγούν σε νέα αινίγματα
και η σιγή
η απόλυτη πυκνότητα
το ανέκφραστο λυτρωτικό σαν μοίρα
σαν πατρίδα
9 σχόλια:
Το παιχνίδι των αντιθέσεων σ' αυτό το πρώτο (ή τελευταίο) ποίημα της συλλογής Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο.
Στην Όλγα και τη Λίλιαν σαν συνέχεια στο προηγούμενο ποίημα και τα σχόλια, στη Τζούλια πάντα για ένα αιώνιο θέμα.
..Oταν ανθίζει κρύβεται...και η σιγή η απόλυτη πυκνότητα το ανέκφραστο λυτρωτικό σαν μοίρα..
Ευχαριστώ Τόλη, σ΄ευχαριστώ πολύ.Στην μέση μιας παράξενης μέρας τούτη δω η σιγή κούρνιασε μέσα μου σαν εκμυστήρευση από καρδιάς.
Αυτές οι μέρες ήταν παράξενες και για μένα, Όλγα. Η αίσθηση εκπλήρωσης ταυτόχρονα με την αίσθηση ματαιότητας. Εκμυστήρευση από καρδιάς, ναι, αλλά εκμυστήρευη δέους και απορίας.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αφιέρωση αν και κάνοντας κατάχρηση της φιλίας μας έχω οικειοποιηθεί κάθε σου σκέψη, κάθε σου στίχο, κάθε μύχια, αδιόρατη δόνηση.
Ακριβώς επειδή γνωρίζω ή μάλλον φαντάζομαι το μέγεθος της εκπλήρωσης των τελευταίων ημερών με αυτή σου την επιλογή επικυρώνεις για άλλη μια φορά πόσο σεμνά και στοχαστικά στέκεσαι απέναντι στη ζωή.
Σε φιλώ δάσκαλε (επιμένω!)
Ευχαριστώ, Λίλιαν, αλλά μήπως υπερβάλλεις; Αν πράγματι έχεις κάνει κατάχρηση σε τέτοιο βαθμό, υπόσχομαι ότι δεν θα προσφύγω στα ποιητικά δικαστήρια.
Σεμνά και στοχαστικά; Μα, πώς αλλιώς μπορεί να βλέπει κανείς τα πάντα στη ζωή όταν καμιά απορία του δεν έχει λυθεί, κανένα ερώτημά του δεν έχει απαντηθεί και παραμένει απαρηγόρητος; Όπως ένα μικρό παιδί χωρίς γονείς και με σπασμένα όλα του τα παιχνίδια.
Δάσκαλος!! Πολύ βαριά λέξη. Tι να διδάξω, την άγνοιά μου; Ίσως το μόνο που έχω καταφέρει είναι επιτέλους να γίνω ένας καλός μαθητής. Με κοινωνικά επίμεμπτη διαγωγή και χωρίς ελπίδα αποφοίτησης.
Καλό βράδυ. Να είσαι καλά και να χαμογελάς.
"Απαρηγόρητος όπως ένα μικρό παιδί χωρίς γονείς και με σπασμένα όλα του τα παιχνίδια"!
Κι ύστερα δεν θες να σε αποκαλώ δάσκαλο. Εντάξει. Ως καλύτερος μαθητής από μένα λειτουργείς αν μη τι άλλο σαν παράδειγμα.
Ελπίζω με αυτό να καταλήξουμε σε έναν συμβιβασμό.
Θαυμάσια. Μετά το compromesso storico του Μπερλίνγκουερ, θα είναι ο δεύτερος ιστορικός συμβιβασμός.
Το ανέκφραστο περιέχει πιο πολλά από τα εκφρασμένα. Το "μη λεχθέν " που έλεγαν κι οι προγονοι. Οσα και να λέμε είναι θραύσματα. Τ`ανείπωτα πάντα περισσότερα...
Τ` ανείπωτα, το χιόνι τα `θαψε
στο βάθος της αυλής`
μες τις πευκοβελόνες
του δάσους τα `κρυψε
τ` αγριοκαίρι.
Στους κρυσταλλένιους
των πλατανιών τους κλώνους ,
ασήμι τ` ανείπωτα
μες τις κουφάλες κρύβονται:
στης ρεματιάς κυλώντας,
χάνονται τ` αγκάλι.
Ο τσαλαπετεινός στ` ανείπωτα
το ράμφος του βουτά`
πετώντας, μες το σύννεφο
τα κρύβει`
κι αυτό στ` ηλιοβασίλεμα τα δίνει.
Ροδαλές αχτίδες του πρωινού
τ` ανείπωτα μας στέλνουν`
ο κούκος πλάι μας τα λαλεί,
τ` αγέρι μες τα αφτιά μας
τα σφυρίζει`
με ψιθύρους, στης φύσης
το γάμο μας καλεί !
Τ` ανείπωτα,
που μου `πε αυτό τ` αγέρι,
μες το χιονιά τα ξανασκόρπισε
τ` αγριοκαίρι.…
Ευγενία μου, μόλις τώρα κατάφερα να ολοκληρώσω τις απαντήσεις μου στα σχόλιά σου. Σε ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον σου και για τις πολλές εύστοχες παρατηρήσεις. Περισσότερο ακόμη όμως χαίρομαι για την κοινή μας οπτική σε διάφορα σημαντικά της ζωής και της δημιουργίας. Όπως αποδεικνύεται και με αυτό το ωραίο σου ποίημα.
Να είσαι καλά, να αγαπάς και να μην ξεχνάς τη γειτονιά μου.
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου