από τα παιδικά σου χρόνια
ξύπνησες πλάι μου
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
με τις οικείες κινήσεις των χεριών σου
με χώρες μακρινές
να φτερουγίζουν στην ανάσα σου.
ξύπνησες πλάι μου με θαύματα μικρά
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
λεπτή πολύχρωμη κλωστή
που με κρατάει ακέραιο
πάνω απ' την άβυσσο
ξύπνησες πλάι μου
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
με τις οικείες κινήσεις των χεριών σου
με χώρες μακρινές
να φτερουγίζουν στην ανάσα σου.
ξύπνησες πλάι μου με θαύματα μικρά
και μέσα στο σκοτάδι λάμπεις
λεπτή πολύχρωμη κλωστή
που με κρατάει ακέραιο
πάνω απ' την άβυσσο
2 σχόλια:
Μία ή περισσότερες λεπτές πολύχρωμες κλωστές κρατάνε τη ζωή μας αιωρούμενη ψηλά, κοντά στο φως του ήλιου, να αγναντεύει όλη την ομορφιά του κόσμου. Μακάρι ποτέ να μην έρχεται ώρα να είναι όλες οι κλωστές κομμένες. Ελεύθερη πτώση σ' ένα γκρίζο κενό...
Καλημέρα, Τόλη. Καλορίζικο να είναι το καινούριο βιβλίο σου!
Ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου.
Αισθάνομαι πολύ βαθιά ότι όλη μου η περιουσία, όλα όσα αποκόμισα από τη ζωή, είναι οι άνθρωποι που αγάπησα. Που αξιώθηκα και τη δική τους αγάπη. Αυτοί υπήρξαν η κινητήρια δύναμη όλων των άλλων. Κυριολεκτικά ο λόγος ύπαρξής μου.
Έχεις λοιπόν απόλυτο δίκιο. Οι λεπτές πολύχρωμες κλωστές. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου