ανάμεσα σε δυο κόκκινες στέγες
το σιωπηλό πράσινο της συκιάς
διαλέγεται με τους κυματισμούς του γαλάζιου
ως τη θαμπή υπόνοια της μακρινής ακτής
ως το βάθος τ’ ουρανού που ψηλαφούν οι υδρατμοί
ως τις αστραφτερές ζωντανές ανταύγειες
που βασιλεύουν κάτω απ’ την επιφάνεια
λευκά πλεούμενα διασχίζουν το αόρατο φως
μαύρες σαϊτες διαγράφουν απροσδιόριστα σχήματα
πάνω από την επίκληση των δέντρων
πάνω από τη πελεκημένη πέτρα
τρυφερή όπως το δέρμα και το άγγιγμα
στους λόφους αιωρούνται νότες
από τ’ αρχαία έγχορδα της παραλίας
όπως φόρεμα πολύχρωμο που θροϊζει στο χόρτο
ένας ξένος μαθαίνει να συλλαβίζει τη γαλήνη
ένα παιδί απλώνει τα παιχνίδια του στο χώμα
οι απαντήσεις βρίσκονται όπως πάντα εδώ
και χαμογελούν με καλοσύνη
σε χιλιάδες μάταια ερωτήματα
το σιωπηλό πράσινο της συκιάς
διαλέγεται με τους κυματισμούς του γαλάζιου
ως τη θαμπή υπόνοια της μακρινής ακτής
ως το βάθος τ’ ουρανού που ψηλαφούν οι υδρατμοί
ως τις αστραφτερές ζωντανές ανταύγειες
που βασιλεύουν κάτω απ’ την επιφάνεια
λευκά πλεούμενα διασχίζουν το αόρατο φως
μαύρες σαϊτες διαγράφουν απροσδιόριστα σχήματα
πάνω από την επίκληση των δέντρων
πάνω από τη πελεκημένη πέτρα
τρυφερή όπως το δέρμα και το άγγιγμα
στους λόφους αιωρούνται νότες
από τ’ αρχαία έγχορδα της παραλίας
όπως φόρεμα πολύχρωμο που θροϊζει στο χόρτο
ένας ξένος μαθαίνει να συλλαβίζει τη γαλήνη
ένα παιδί απλώνει τα παιχνίδια του στο χώμα
οι απαντήσεις βρίσκονται όπως πάντα εδώ
και χαμογελούν με καλοσύνη
σε χιλιάδες μάταια ερωτήματα
3 σχόλια:
Σαν ταξίδι είναι το ποίημα αυτό.Ενα ταξίδι γεμάτο καλοσύνη.Καληνύχτα Τόλη
Ωραίο αυτό. «Ένα ταξίδι γεμάτο καλοσύνη». Σκέφτομαι ότι κάποτε υπήρξα ευτυχισμένος. Με πολύ απλά πράγματα. Κι αυτό πονάει τώρα ακόμη περισσότερο, Όλγα μου.
Ίσα που διαγράφεται αυτός ο πόνος Ποιητή μου. Με τρυφερό, καλοσυνάτο στίχο τον έχεις ημερέψει.
Στο ποίημα τουλάχιστον...
Δημοσίευση σχολίου