με το όμικρον του ονείρου στο τέλος
της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας
ξεχύνεται απ' τα υψώματα στη θάλασσα
σαν κατρακύλι με το όμικρον του ονείρου
ανηφορίζει από τη θάλασσα στον ουρανό
σαν προσευχή με τη θαμπή φωνή του πλήθους
όχι κούφια και άφωνη
σαν τις πολύχρωμες κραυγές των διαφημίσεων
όχι φτηνή και χρήσιμη
σαν πλαστικό ουροδοχείο
όχι τυφλή
για τα παιδιά της
για τα δέντρα και τους ποιητές
για κάθετι παράλογα που ανθίζει
εβραία σλάβα αρμένισσα
ανατολίτισσα ρωμιά τουρκάλα
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
επέμενε ο ανώνυμος εκείνος ζηλωτής
κρατώντας τη στιγμή μετέωρη
πάνω από τα παρελθόντα και τα μέλλοντα
πριν εξακόσια τόσο χρόνια
παγκόσμια πόλη ελληνική
αρσενική σαν τον βαρδάρη της
σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
γυναίκα σαν την απεραντοσύνη
και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο
μεθυστικά όταν βασιλεύει
παγκόσμια πόλη μακεδονική
με το διπλό άλφα της αγάπης
κυβόλιθο στην Εγνατία Οδό
με τον δικό της ουρανό Ναζίμ στα μάτια σου
κόρη της Ιωνίας
την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας στα κάστρα της
ψυχή της προσφυγιάς
καμένη κουρσεμένη ανίκητη
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
που δεν δανείζεται αλλά δωρίζει
που ζωγραφίζει χαμογελαστές καμπύλες
στην ανθισμένη από το χώμα Παναγία Χαλκέων
με το αβέβαιο άρωμα της ουτοπίας
πατρίδα
με ανοιχτές τις πύλες απροσπέλαστη
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
αρχαίο καράβι με κομμένες άγκυρες
μες στο νωχελικό φθινόπωρο της παραλίας
για το ατέλειωτο ταξίδι στο απρόσιτο
πέρα ως πέρα φωταγωγημένο
από τα μάτια των παιδιών
της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας
ξεχύνεται απ' τα υψώματα στη θάλασσα
σαν κατρακύλι με το όμικρον του ονείρου
ανηφορίζει από τη θάλασσα στον ουρανό
σαν προσευχή με τη θαμπή φωνή του πλήθους
όχι κούφια και άφωνη
σαν τις πολύχρωμες κραυγές των διαφημίσεων
όχι φτηνή και χρήσιμη
σαν πλαστικό ουροδοχείο
όχι τυφλή
για τα παιδιά της
για τα δέντρα και τους ποιητές
για κάθετι παράλογα που ανθίζει
εβραία σλάβα αρμένισσα
ανατολίτισσα ρωμιά τουρκάλα
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
επέμενε ο ανώνυμος εκείνος ζηλωτής
κρατώντας τη στιγμή μετέωρη
πάνω από τα παρελθόντα και τα μέλλοντα
πριν εξακόσια τόσο χρόνια
παγκόσμια πόλη ελληνική
αρσενική σαν τον βαρδάρη της
σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
γυναίκα σαν την απεραντοσύνη
και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο
μεθυστικά όταν βασιλεύει
παγκόσμια πόλη μακεδονική
με το διπλό άλφα της αγάπης
κυβόλιθο στην Εγνατία Οδό
με τον δικό της ουρανό Ναζίμ στα μάτια σου
κόρη της Ιωνίας
την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας στα κάστρα της
ψυχή της προσφυγιάς
καμένη κουρσεμένη ανίκητη
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
που δεν δανείζεται αλλά δωρίζει
που ζωγραφίζει χαμογελαστές καμπύλες
στην ανθισμένη από το χώμα Παναγία Χαλκέων
με το αβέβαιο άρωμα της ουτοπίας
πατρίδα
με ανοιχτές τις πύλες απροσπέλαστη
κοινότητα της αρετής και της παιδείας
αρχαίο καράβι με κομμένες άγκυρες
μες στο νωχελικό φθινόπωρο της παραλίας
για το ατέλειωτο ταξίδι στο απρόσιτο
πέρα ως πέρα φωταγωγημένο
από τα μάτια των παιδιών
23 σχόλια:
Την αγαπάς πολύ αυτή την πόλη, φαίνεται..Και πως να μην την αγαπάς που είναι γεμάτη πάθος;Καλημέρα όλη
Πολλές φορές με την πατρίδα του έχει κανείς μια σχέση αγάπης και μίσους, Όλγα. Έτσι κι εγώ. Ταξίδεψα, έζησα σε άλλες πόλεις, αποδείχτηκε όμως ότι πουθενά αλλού δεν θα μπορούσα να επιβιώσω και να γράψω. Αυτό έγινε ολοφάνερο με συλλογή του 1994, Το διπλό άλφα της αγάπης.
Υπερίσχυσε λοιπόν οριστικά η αγάπη. Έτσι δεν είναι προτιμότερο; Και λυτρωτικό;
Και τι δε θά'δινα απόψε να μην εφημερεύω και να μπορούσα να βρεθώ για μια βραδινή βόλτα στην Αριστοτέλους...
Θα συνιστούσα νυχτερινή, Μαρία. Γιατί το βράδυ η Αριστοτέλους και τα πέριξ κυριολεκτικά κατακλύζονται από θορυβώδεις εφήβους έως 25χρονους. Τη νύχτα η πόλη κάπως γαληνεύει.
Παίρνεις λοιπόν πρόσωπο της 14ης του Φλεβάρη και κάνεις τον ρομαντικό σου περίπατο χεράκι χεράκι. Με τα φώτα των πλοίων στο βάθος και μακρινά ερωτικά ταξίδια να φτερουγίζουν στο μυαλό σου.
"εβραία σλάβα αρμένισσα
ανατολίτισσα ρωμιά τουρκάλα"
όταν πηγαίνω απολαμβάνω την επαφή με τους ανθρώπους, μ΄ αρέσουν,
η πολυπολιτισμικότητα - αιώνων - αντικατοπτρίζεται στη νοοτροπία και τη συμπεριφορά τους.
"παγκόσμια πόλη ελληνική
αρσενική σαν τον βαρδάρη της
σαν τα ρεμπέτικα τραγούδια και τα καλντερίμια της
γυναίκα σαν την απεραντοσύνη
και σαν τον ήλιο στον φιλόξενό της κόλπο
μεθυστικά όταν βασιλεύει"
αυτοί οι στίχοι είναι πραγματικά "μεθυστικοί", Τόλη.
ΥΓ: εάν αξιωθώ να έρθω,
κανόνισε να πάμε βόλτα βραδινή (εφηβική)
γιατί έχω μάθει μια ζωή παρέα με μικρά παιδιά,
όπότε...με τη νεολαία...
Όλα τα έχει «η πόλη των προσφύγων», «η ερωτική Θεσσαλονίκη», Νίκο. Βαριά κληρονομιά, μια νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα που δημιουργείται τώρα με τους κάθε λογής μετανάστες και πρόσφυγες.
Στο ποίημα εκφράζω περισσότερο την ιστορία και τ' όνειρό μου και λιγότερο αυτό που βλέπω και συχνά δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω. «Δεν είναι αυτή η πόλη που με γέννησε» λέω κάπου αλλού.
Τελικά, πρόκειται για μια ερωτική σχέση που δεν προσπαθεί κανείς να την καταλάβει, απλώς τη ζει.
ΥΓ : Έλα εσύ και είμαι βέβαιος ότι θα τα βρούμε.
Τι να πω για τη θεσσαλονίκη...
Μια πόλη μαγική...
Μόνο με μουσική και εικόνες μπορώ να μιλήσω γι'αυτή...
και να ταξιδέψω σ΄ αυτούς τους στίχους που τα λένε όλα...
την ιστορία, τη μαγεία...
Τζούλια, δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω. Με κατασυγκίνησες.
Με ταξιδεύετε κι εμένα. Με τα λόγια και τις εικόνες. Αγαπημένη πόλη.
Καλησπέρα σε όλους.
Σαν να μιλάς για μια παλιά, παντοτινή σου αγάπη.
Τι έρωτας κι αυτός για την πατρίδα!
Η Λίνα είναι μεν Αθηναία αλλά, ως ξεναγός, γνωρίζει τη «μεγάλη φτωχομάνα» απέξω κι ανακατωτά.
Καλησπέρα, φιλαράκι.
«Για μια παλιά, παντοτινή μου αγάπη», ναι, Λίλιαν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον παιδικό και εφηβικό του έρωτα;
Καλησπέρα, Τόλη. Θαρρώ πως βλέπω μπροστά μου όλα τα δρομάκια που έχω περπατήσει στα ενενήντα περίπου ταξίδια μου στην όμορφη πόλη σου.
Τα κάστρα και την Μονή του Αγίου Δαυίδ, τον Άγιο Νικόλαο των Ορφανών, τη Ροτόντα και την Καμάρα. Την Αριστοτέλους, μέρα ή νύχτα, την Πλατεία Δικαστηρίων που έκρυβε στα σπλάχνα της τη Ρωμαϊκή Αγορά. Το Ξενοδοχείο Ολυμπία, που κατασκευαστηκε πάνω στα παλιά λουτρά, εκεί που μείναμε όσες φορές επισκεφτήκαμε την πόλη σου, και την Παναγία των Χαλκέων ευθεία κάτω.
Όλα όμορφα...
Oρίστε, η ξενάγηση έχει ήδη αρχίσει. Στην Πλατεία Δικαστηρίων και τα πέριξ όμως, ο μοναδικός ξεναγός θα είμαι εγώ, Λίνα. Για να γυρίσουμε για μια φορά ακόμη, οι εκλεκτοί επισκέπτες κι εγώ, στην εποχή της αθωότητας και της ελπίδας.
άιντε να μαζευτούμε όλοι εκεί
όταν "με το καλό" μπει η Άνοιξη
να μας ξεναγήσετε
και να τα πούμε
από κοντά
όμορφη παρέα,
στη φιλόξενη Πόλη...
Nαι, να οργανώσετε μια εκδρομή, Νίκο, με ξεναγό τη Λίνα και ειδικό τοπικό σύμβουλο εμένα.
Καταπληκτικές οι φωτογραφίες της πόλης Τόλη μου. Είναι από το προσωπικό σου αρχείο ή έβαλε πάλι το ηλεκτρονικό χεράκι Τζούλια; Καταπλητικό και το ποίημα σου φυσικά.
Όσο για την εκδρομή συμφωνώ απόλυτα όποιος δεν έχει επισκεφτεί την πόλη μας έστω και μια φορά πρέπει να το κάνει.
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Τζούλιας, Τάσο, και μεταφέρθηκαν εδώ από το εκπαιδευτικό χεράκι της. Για να μάθουμε όλοι καλύτερα την πολυτάραχη ιστορία της πόλης.
Τότε μπράβο Τζούλια για αυτές τις τις ιστορικές φωτο γραφίες αλλά και γενικά για όλη την υπέροχη πλαισίωση των ποιημάτων και εδώ και στο λιβάδι.
Την κυριακή το βράδυ η Θεσσαλονίκη έχει βάλει υποψηφιότητα με 70% για μερικούς πόντους στρωμένο χιόνι. Τόλη σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνω την μεταφορά σου από και προς την Λέσχη με το παρουτοκαπνισμένο όχημα μου :-))). Πρέπει να πάμε θα έχουμε και καλεσμένο.
Μιά πόλη, μιά ιστορία
"πέρα ως πέρα φωταγωγημένη
από τα μάτια των παιδιών"
των παιδιών αυτής της πόλης
των παιδιών της κάθε γενιάς
που συνεχίζουν μια παράδοση αιώνων.
Ναι, Τάσο, ο Γιώργος ο Ρωμανός ήρθε στο σπίτι μας με τη γυναίκα του απόψε και τα είπαμε ύστερα από καιρό. Τους έδειξα τα ιστολόγια και ενθουσιάστηκαν. Θα έρθουν την Κυριακή το βράδυ στις 7.30 στη Λέσχη Ανάγνωσης και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί ο Γιώργος, εκτός από θαυμάσιος πεζογράφος, είναι και θεωρητικός της λογοτεχνίας και διδάσκει τακτικά στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και στο Εθνικό Κέντρο Μετάφρασης.
Ευπρόσδεκτη η προσφορά σου. Θα δούμε ανάλογα με τον καιρό.
Έτσι είναι, Ανδρέα. Μια παράδοση αιώνων.
Τάσο, ευχαριστώ άλλη μια φορά για τα καλά σου λόγια. Το φωτοκολλάζ είναι μια σχετικά πρόσφατη ασχολία μου και χαίρομαι σα μικρό παιδί αν οι πειραματισμοί μου καταφέρνουν να αναδείξουν λίγο ακόμα αυτά τα υπέροχα ποιήματα που ανθολογεί ο Τόλης.
Όσο για τις ιστορικές φωτογραφίες λόγω της ιδιαίτερης ενασχόλησής (και αγάπης) μου με την ιστορία έχω πλούσιο αρχείο αν και πολλές από αυτές κυκλοφορούν πλέον (ευτυχώς) και στο διαδίκτυο.
Δημοσίευση σχολίου