μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

φαιά άρκτος

αιώνες μακριά περιπλανιέται
από τον κόρφο της σπηλιάς
σέρνοντας τα μοναχικά της πέλματα
σε ξερά φύλλα

με γεύση εξαίσια από μέλι
ψηλά κρατώντας το άγριο μαλλιαρό κεφάλι
αναζητάει στα πυκνά φυλλώματα
τους ανεπαίσθητους ιριδισμούς
και τη φωτιά κάποιου κρυμμένου ήλιου

με νύχια φοβερά και δόντια
και γούνα απαλό μετάξι
έρημη κυκλωμένη από ύαινες και λύκους
βραχνή ακούει τη φωνή της
ν' αντιλαλεί στους βράχους

είναι η φύση της αυτή
αυτός ο δρόμος
αυτά τ' αστραφτερά της μάτια

2 σχόλια:

kanella16 είπε...

Mου θύμισες ένα ποιημα της Ingeborg Bachmann "Anrufung des großen Bären".
Η φύση της αρκούδας είναι πράγματι αυτή που περιγράφεις κι ας είναι και μοναχική. Το θέμα είναι που μερικοί της φοράνε λουρί...

Poet είπε...

Η αρκούδα είναι ο ελεύθερος άνθρωπος. Αυτοί που πάνε να της φορέσουν λουρί είναι δεμένοι με χίλια λουριά οι ίδιοι.