μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 40ο - κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ


    
πίνακας: Ντίνος Παπασπύρου             


  δέντρα, αραιοί διαβάτες, παγωνιά
                και κάτω απ' τις κραυγές των γλάρων
                                      το ωδείο

          στο πάρκο της Ηλεκτρικής από νωρίς περίμενα
               κοιτάζοντας προς τη μεριά της θάλασσας.
                               κάποτε φάνηκες
                    κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
                    κι όσο πλησίαζες ήσουν εσύ
          και μέσα στην ομίχλη μου χαμογελούσες.
               στις μύτες στάθηκες να με φιλήσεις
                            κι ύστερα έφυγες
          
          κι όσο, χρόνο το χρόνο, στο βάθος σβήνεις
            τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου.
                 μέχρι που ξέρω πια με βεβαιότητα
                      πως είσαι δεκαοχτώ χρονώ
              κάπου έξι μήνες πιο μικρή από μένα
                    πηγαίνεις στο παλιό ωδείο
                           σε λεν Σιμόνη
                     κι αγαπιόμαστε τρελά

     (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ...39ο - μαθητεία, 2

                            και πάλι υπέβαλα στο άγνωστο
                   τις πέντε αισθήσεις μου και την ψυχή μου
                         και έγινα δεκτός στην πρώτη τάξη
                        του σύμπαντος σχολείου της αγάπης
                      τα τραύματά μου γράφοντας σαν όνομα
                        στο εξώφυλλο της καθημερινής ζωής.
                                είναι καλός για άνθρωπος
                       λένε οι δάσκαλοι μου με τον τρόπο τους
                     μια φλαμουριά  που αγγίζει το μπαλκόνι μου
                      ένα γατί που περπατάει νωχελικά στον ήλιο
                                       θα μάθει γρήγορα
                                     όσα μπορεί να μάθει.
                                         κι εγώ επιμένω
                              αφού δεν έχω πού αλλού να πάω
                                    μερόνυχτα εγκύπτω
                          και λέω πως συνεχίζω τις σπουδές μου
                       σ' αυτό το πρώτο και πιο δύσκολο σχολείο
                        απ' το οποίο δεν προβλέπεται αποφοίτηση

                    (από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999)