το έσχατο ίσως κύτταρό μου

κάτι ακαθόριστο
το έσχατο ίσως κύτταρό μου
αρνείται πάντοτε ν' αποδεχτεί τον θάνατο
κάθε προσωρινή παρηγοριά
κάθε προσωρινή αγάπη

κάτι στις ρίζες των ματιών μου
τώρα και πριν
κι ίσως μετά από μένα
αρνείται αμείλιχτα ν' αποδεχτεί τη λογική
τα λάθη μου κι αυτά τα δάκρυά μου

κάτι ελάχιστο
μοναχικό
πανίσχυρο κι ανυπεράσπιστο
κάτι εξόριστο πλασμένο από το φως
ορθώνεται και λάμπει απελπισμένα
και στρέφεται προς την πηγή
και την πατρίδα του