μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

συνέπεια, 2





μέσα μου ζουν και ανασαίνουν
δυο άγριοι διψασμένοι λύκοι
όσα ποτέ δεν έπραξα
κι όσα σε κρίσιμες στιγμές έπραξα λάθος

είναι φορές που ο πόνος γίνεται αφόρητος
καθώς ρουφάνε ανελέητα
το πιο καθάριο αίμα της καρδιάς μου

8 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ποιητή,

μακάρι κι όλοι να ένιωθαν έτσι...

Τότε δε θα υπήρχε πόνος στη ζωή.

Λίτσα

Poet είπε...

Κάποια στιγμή διαψεύδονται και οι πιο αγνές προθέσεις μας, Λίτσα. Κάποια στιγμή δεν είμαστε αντάξιοι των ονείρων μας. Αυτή η στιγμή είναι η πιο πικρή για μένα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Για όσο ποτέ δεν πράξαμε υπάρχει η ελπίδα. Για όσα λάθη πράξαμε,μα δεν είμαστε θεοί, είμαστε άνθρωποι. Ανάξιος δεν είναι κανένας που βλέπει τα λάθη του κατάμματα και λέει έκανα λάθος. Kι ο πόνος μαλακώνει. Ανάξιος είναι αυτός που δεν μπορεί να δεί τα λάθη του και να τα διορθώσει.

Poet είπε...

Yπάρχουν όμως και λάθη, Ανδρέα, που τίποτα δεν τα διορθώνει. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήσαμε και χάθηκαν για πάντα. Χωρίς να τους κρατήσουμε το χέρι την τελευταία στιγμή. Υπάρχουν τύψεις που δεν εξαλείφονται.

Ποιος μπορεί ποτέ να εξευμενίσει τον πιο αδυσώπητο κριτή, τον ίδιο τον εαυτό μας;

το πετάλι είπε...

"Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό."

δυστυχώς, Τόλη, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει έτσι, κάποια στιγμή στη ζωή του.

σκληρό το ποίημά σου, όπως ακριβώς και οι τύψεις...

μ΄αρέσει πολύ!

Poet είπε...

Σ΄ευχαριστώ, Νίκο. Η εικόνα της Τζούλιας αποδίδει με τρόπο εκπληκτικό το πνεύμα του ποιήματος.

kanella16 είπε...

"..σα να μουν άλλος κι όχι εγώ,/ μες τη ζωή πορεύτηκα. Οσο κι αν κανείς προσέχει/ όσο κι αν το κυνηγά/ πάντα θα ναι αργά..." Ολοι μας το χουμε το θηρίο μεσα μας. Πιο χαρακτηριστικό απ`όλους ο Η.Ηesse "Ο λύκος της στέππας". Ωστόσο νομίζω οτι τα λάθη διαγράφονται όταν φύγει η ενοχη από μέσα μας. Δύσκολο να κλείνεις τους λογαριασμούς σου πάντα!

Poet είπε...

Δεν ξέρω αν διαγράφονται ποτέ, Ευγενία μου. Διαγράφονται οι ουλές, οι πάντα ανοιχτές πληγές; Διαγράφεται η απουσία, ο δρόμος που πήραμε λάθος και εκεί που μας οδήγησε; Εξαρτάται από τη συνείδηση και την ευαισθησία μας.