μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

ΙΙΙ ποίημα ένα πριν την αρχή μετά το τέλος του κόσμου



Τα ποιήματα αυτής της συλλογής, στην ενιαία ιδανική τους μορφή, ως παράδοξα και γοητευτικά κουάρκ, εγγράφηκαν στον πυρήνα του σύμπαντος από απρόσιτο και ακατανόητο δημιουργό πριν περίπου δεκαπέντε δισεκατομμύρια χρόνια.

Με τη μεγάλη έκρηξη και την αρχή του χρόνου, εκσφενδονίστηκαν ως θραύσματα στο διάστημα και από τότε προκαλούν τη διαστολή του σύμπαντος, μεταλλάσσονται και ταξιδεύουν γεννώντας γαλαξίες, άστρα και πλανήτες, τη θάλασσα, πέτρες και φύλλα, τα μάτια του πάνθηρα, εσάς κι εμένα.

Αυτούσιος όμως ο αρχικός τους κωδικός καταχωρήθηκε με μουσικά σύμβολα στη θεμελιώδη αιθέρια ύλη του σύμπαντος ή Ακασικά Γραπτά, που ως γνωστόν περιέχουν το σύνολο της ιστορίας του κόσμου, στα κεφάλαια με τίτλο «φωνές παιδιών», «αποχρώσεις της ουτοπίας» «η κίνηση του ανεξακρίβωτου», και «το φως του πριν και του μετά».

Από την εποχή του homo erectus και παλιότερα, έγιναν προσπάθειες να διατυπωθεί με κάποια σαφήνεια η εκρηκτική τους προέλευση και η αλήθεια τους. Οι απόπειρες αυτές, έως την εντελώς πρόσφατη του παρόντος βιβλίου, προσέκρουσαν στη δυσκολία επικοινωνίας με την αιθέρια ύλη και στην ίδια την κατάσταση του ανθρώπου.

Οι περισσότεροι απ’ όσους τόλμησαν το απαγορευμένο εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη. Αναφέρονται μερικά συμβολικά ονόματα των άλλων ανά τον κόσμο, από τον 6ο π. Χ. αιώνα ως το μέλλον, που φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν και που το έργο τους αποσιωπήθηκε, συκοφαντήθηκε ή παραποιήθηκε στο επίσημα ιστορικά βιβλία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κινέζου αγρότη, που ανακάλυψε δυσανάγνωστους και εξαιρετικά δραστικούς παπύρους σε βορειοανατολική επαρχία της τεράστιας επικράτειας. Επικηρυγμένος από τους μανδαρίνους, κατέφυγε ημιθανής σε ερημική νησίδα της Γης του Πυρός για να κάνει με τα ποιήματα περίεργα σινιάλα σε θαλασσινά πουλιά που χτίζουν τις φωλιές τους στα βράχια.

Το 1871 όμως στο Παρίσι και το 1936 στη Βαρκελώνη, φωτεινά κορίτσια κέντησαν τα ποιήματα με μαύρη κλωστή σε κόκκινα μαντήλια για να τυλίξουν οι διαδηλωτές το μέτωπό τους σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου ή να γεμίσουν τα όπλα τους και να επιδέσουν τα τραύματά τους.

Στην αδυναμία τους να συλλάβουν τη βαθύτερη υπόσταση των γοητευτικών κουάρκ στον πυρήνα του σύμπαντος και στο ίδιο τους το σώμα, όλοι όσοι είχαν τη μεθυστική εμπειρία τις στιγμιαίας επικοινωνίας με την αιθέρια ύλη, κατόρθωσαν μονάχα να προφέρουν ένα ψι και ένα χι που στην ατελή μας γλώσσα συνοψίζουν τα απαγορευμένα μυστικά και την ταυτόχρονη εντολή στον άνθρωπο να τα ανακαλύψει.

Όπως είναι φυσικό, εκτός από την πληθώρα των άλλων βραβείων που της έχουν απονείμει υποθετικοί φορείς της απόλυτης επιλογής του ποιητή, η συλλογή πρόσφατα τιμήθηκε με το Ελάχιστο Νεανικό Χαμόγελο σε συνδυασμό με το Δειλό Κούνημα της Ουράς σε γειτονιά της Άνω Τούμπας Θεσσαλονίκης με ομόφωνη απόφαση της Διαπλανητικής Ολομέλειας των ειδών όλων των εποχών.

Μετά το πέρας της τελετής, το σώμα της ποιητικής συλλογής αλλά και του ίδιου του ποιητή παραδόθηκε στη υψικάμινο του απείρου και επανήλθε στις αρχικές του διαστάσεις για να αποτελέσει και πάλι την πρώτη ύλη κάθε μελλοντικής απόπειρας να εκφραστεί το απόλυτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: