μου λείπει η άνοιξη
η άνοιξη μετά βαρύ χειμώνα
που πλημμυρίζει τον αέρα φτερουγίσματα
το φως μου λείπει
απ' τα γαλάζια μάτια σου
τις επτασφράγιστες τώρα μητέρα
πύλες του κόσμου
μου λείπει τ' όνομά μου στα δικά σου χείλη
αυτά που μόνο εσύ για μένα ήξερες
τώρα δεν μένει τίποτα
ούτε το θρόισμα από το φόρεμά σου
μια νότα απ' τη φωνή σου
μικρό ένα ξέφτι απ' το χαμόγελό σου
τώρα δεν μένει
παρά να σκεπαστώ μ' αυτό το τίποτα
και στο κενό βουβός να βλέπω
κάποιον που θάλεγες πώς είμαι εγώ
σαν τον χλωμό αντικατοπτρισμό
μιας παιδικής φωτογραφίας σου
Neppure un piccolo accenno del tuo sorriso
Mi manca la primavera
la primavera dopo un freddo inverno
che invade l' aria con battiti d' ali
Mi manca la luce
dai tuoi occhi azzurri
serrati sette volte adesso madre
porte del mondo.
Mi manca il mio nome sulle tue labbra
quelle cose che solo tu conoscevi di me
Ora non rimane nulla
neanche il fruscio del tuo vestito
una nota dalla tua voce
un piccolo accenno dal tuo sorriso
ora non resta
che comprirmi con questo nulla
e nel vuoto silenzioso vedere
qualcuno che diresti che sono io
come il pallido riflesso
di una tua fotografia giovanile
traduzione di prof. Constantinos Nicas,
Istituto Universitario Orientale, Napoli
da “Paesi stranieri”, 1991
15 σχόλια:
Μαγευτικό Τόλη!
Με συγκίνησε..Πολύ!!!!!!!!!!
Την καλησπέρα μου!
Τρέμω τη μέρα που θα χάσω το ξέφτι μου. Πολύ τρυφερό.
Όμορφο ,τρυφερό και συγκινητικό το ποίημα σου ποιητή μου!!!
Ξέρω αργώ να περάσω από το ακρογιάλι σου μα όταν έρθω δεν θέλω να φύγω
γιατί η ποίηση σου μου ξυπνά αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ...
Ποτέ δεν διαβάζω μόνο ένα ποίημα ...γιατί θέλω να παρατείνω το όνειρο κάτω από την αστροφεγγιά
των στίχων σου ....
Την πιο όμορφη καληνύχτα μου !
καλημέρα
πρωινό Κυριακής
με όμορφη μουσική
και γω να ταξιδεύω στη σκέψη σου, ποιητή,
με όχημα τα λόγια σου
τυλιγμένη την χλαμύδα της ευαισθησίας που αποπνέουν τα έργα σου
ένα ευχαριστώ
και μια αγκαλιά εκτίμησης
και σεβασμού
καλημέρα
Σ' ευχαριστώ, Στρατή μου. Πόσο αργά καταλαβαίνουμε μερικά πράγματα, πόσο πολύ αργά! Πόσο ανεπανόρθωτα αργά.
Καλή σου μέρα.
Να μην τρέμεις, Βαϊα. Να της δείχνεις με κάθε τρόπο την αγάπη σου. Όσο υπάρχει.
Γεια σου καλή, γλυκιά κι ευγενική μου Βάσω. Είναι μεγάλη χαρά για μένα να ξέρω ότι ευαίσθητες και δεκτικές ψυχές σαν τη δική σου μοιράζονται τη δική μου συγκίνηση. Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ.
Καλημέρα, Νέλλη, κορίτσι της μουσικής. Εγώ σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και τα ωραία σου αισθήματα.
Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα, γλυκιά μου Τζούλια, που γέμισες και πάλι το ιστολόγιο με την ομορφιά της ψυχής σου και των εικόνων σου.
Πάρα πολύ αργά Τόλη.Πόσο δίκαιο έχεις.Νιώθω τα ίδια συναισθήματα.Πολύ με συγκίνησε το ποίημά σου.
Εδώ,δίπλα σε αυτό το εξαιρετικό ποίημα,αφήνω την αγάπη μου, και τις ομορφότερες ευχές μου για τη γιορτή σου Ποιητή μου!
Χρόνια πολλά με υγεία!
Φιλιά πολλά!
Καλή σου μέρα, Γιάννη μου. Το ήξερα. Να είσαι καλά.
Σ' ευχαριστώ θερμά Όλγα-Ουρανία μου. Και σε φιλώ.
"παρά να σκεπαστώ μ' αυτό το τίποτα
και στο κενό βουβός να βλέπω
κάποιον που θάλεγες πώς είμαι εγώ"
Με συγκίνησε...δεν χωρά να πω τίποτα άλλο, απλά το λάτρεψα στο σύνολό του!
Σ' ευχαριστώ, Νατάσα μου. Πίστευα πάντοτε ότι η μητέρα μου ήταν άτρωτη, αιώνια ... και ο ξαφνικός θάνατός της με διέλυσε. Με διέλυσαν όλα όσα είχα αμελήσει ή δεν είχα προλάβει να της πω.
Δημοσίευση σχολίου