μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

Τα 50+ αγαπημένα μου ποιήματα ... 13ο - ποίηση 1982

οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις σκληρές και μεγάλες
μυτερές σαν καρφιά
λέξεις όπως το ξεραμένο πύο
μαύρες όπως τα φλέματα
που βγάζουνε κάθε πρωί τα σωθικά μας
οι καπνοδόχες των εργοστασίων
τα τραίνα που αναπόδραστα ακολουθούν τις ράγες
κόκκινες λέξεις
όπως ο ήλιος ο μοναδικός
και το λουλούδι που σπαραχτικά ανθίζει
σε στεγνό και κατάμαυρο χώμα

οι δικές μας οι λέξεις
είναι λέξεις γυμνές
λέξεις γεμάτες τραύματα
συστατικά στοιχεία, αναγραμματισμοί
και μόρια της ίδιας αγωνίας

οι δικές μας οι λέξεις
προκηρύξεις κι αφίσες του τοίχου
φωτισμένα παράθυρα στο σκοτάδι της νύχτας
που αφυπνίζουν την πόλη
όταν κλείνει με πείσμα τα μάτια
στη γραφή του θανάτου

αυτές οι τελευταίες λέξεις
πριν κάθε εκτέλεση
πριν κάθε μεταμφίεση του καθημερινού θανάτου
τα δικά σου είναι δάχτυλα που γνωρίζουν το χάδι
είναι λέξεις κραυγές
οιμωγές και ελπίδες
που δοξάζουν το φως
που μετράνε με δέος το μπόι τους
και δεν τρέμουν

ίσως κάποτε τα δικά μας παιδιά
να μιλήσουν με άλλη φωνή
να βαδίσουν με ξένοιαστο βήμα
πάνω στις νότες της δικής μας μουσικής
και στους κυβόλιθους του δικού μας αγώνα

(από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής, 1982)


4 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Αχ, αυτές οι λέξεις και το βάσανό τους. Πόσα σημαίνουν για τον καθένα μας. (Και η χρονολογία, επίσης.)
"Λέξεις αμετανόητες", που τους δίνει ο καθένας το νόημα που θέλει/που τον βολεύει/που μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του.

XLI

Πλην των ταλαντούχων δημιουργών υπάρχουν και οι ταλαντούχοι δύσκολοι αναγνώστες (ας μην το ξεχνούμε).
Που κινητοποιούν το κείμενο βοηθώντας και τον δικό τους κόσμο.

Υπάρχει λοιπόν μια περίεργη και περίτεχνη σχέση ανάμεσα στην Ποίηση και τον εραστή αναγνώστη.
Σχέση διαρκούς αναφοράς εκατέρωθεν, ιερή, πολλαπλή. Αν είναι επιπόλαιη δεν μετράει.

Από το βιβλίο στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (2009) του Μάρκου Μέσκου

Φιλώ σε, Ποιητή μου!

Poet είπε...

Έτσι είναι, Κική μου. Ο Μέσκος λέει αυτό που όλοι γνωρίζουμε και καλό είναι να λέγεται. Γιατί στην εποχή μας αλλά και σε κάθε εποχή πλεονάζουν τα ευπώλητα (το λαϊκό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, ακόμη και η εύπεπτη ποίηση), που βέβαια απευθύνονται στους χαμηλού επιπέδου αναγνώστες. Είναι πολύτιμος ο επαρκής, ο απαιτητικός αναγνώστης, ο αληθινός βιβλιόφιλος που συχνά εξελίσσεται σε ποιητή ή πεζογράφο. Έτσι άρχισα κι εγώ, έτσι αρχίζουν όλοι.

Σε φιλώ, πυργοδέσποινα του 21ου αιώνα.

xristin είπε...

Οι δικές μου οι λέξεις είναι ….λίγες για να περιγράψουν την χαρά που βρέθηκα στο ζεστό κονάκι σου και περιηγήθηκα στα φιλόξενα δωμάτια του.
Καλώς σε βρήκα

Poet είπε...

Σε καλωσόρισα με μήνυμα, Χριστίνα μου, σε καλωσορίζω κι εδώ τώρα. Χρειαζόμαστε αναγνώστες σαν κι εσένα. Θερμούς, ντόμπρους και γεμάτους πάθος.