είμαι ένα σύννεφο το δειλινό
που αναζητά το απέραντο βαθύ γαλάζιο
με κόκκινο για να συνθέσει το δικό σου χρώμα
στην έρημο είμαι κόκκος άμμου
που λαχταράει τον άνεμο
για να τρυπώσει στα μαλλιά σου
είμαι ένα άγγιγμα στα δάχτυλα
ψίθυρος στην κομμένη ανάσα σου
χάδι απαλό στους ώμους
ένα χαμόγελο που ξάφνου αστράφτει
στα μελαγχολικά σου μάτια
στη άκρη της αβύσσου είμαι
το μυστικό αλφάβητο
το κάτι εκείνο και το τίποτα
που αναδύθηκε στο φως
για να ζητήσει τη δική σου αγάπη
8 σχόλια:
Αυτήν την φορά ο τίτλος είναι που με μαγνήτισε!
Καλόν μήνα Οκτώβρη!
Όπως στο δάσος για τα ανύποπτα αγρίμια, έτσι και στην ποίηση οι παγίδες είναι πολλές (για τα αθώα κοριτσάκια). Πέφτεις λοιπόν στην παγίδα, Βαϊα μου, χαμογελάς κι εγώ κερδίζω την ανταμοιβή μου.
Καλό μήνα, γλυκειά μου.
Απέριττη ειλικρίνεια στο σχόλιο της προηγούμενης απάντησης... Ένα χαμόγελο πληρώνει ίσα με έναν πλούτο,
όσον έχει ανάγκη να εισπράξει η ποίηση.
Το ποίημα είναι παρακινδυνευμένο για μένα να το ακουμπήσω... Μοιάζει με κρύσταλλο...
Όμορφο γλυκόν Οκτώβρη ποιητή μου.
Θαυμάσιο σχόλιο, Μαρία μου, σε ευχαριστώ. Κρύσταλλο που δεν σπάζει πάντως.
Καλό μήνα, να είσαι πάντα καλά.
Με άγγιξε το μυστικό σου
αλφάβητο
φιλί ποιητή μου
Ίσως γιατί έχει κάποια κοινά γράμματα με το δικό σου αλφάβητο, Ελένη μου.
Σ' ευχαριστώ, καλό βράδυ.
ό,τι λαχταρά μια ερωτευμένη καρδιά συμπυκνώνεται σ' αυτούς τους στίχους! Και το συμπύκνωμα ρέει απαλά, σαν χάδι... Κελαρύζοντας καθώς γλιστρά ανάμεσα στις λέξεις του μυστικού σου αλφάβητου...
Τους χαιρετισμούς μου Τόλη!
Μελίνα μου, είσαι μια ζωγράφος με καρδιά ποιητή. Ναι, αντλούμε από τις ίδιες πηγές. Και όλα αυτά μέσα σε ένα επιστημονικό περίβλημα !!
Σου στέλνω την αγάπη μου.
Δημοσίευση σχολίου