μου λείπει η άνοιξη
η άνοιξη μετά βαρύ χειμώνα
που πλημμυρίζει τον αέρα φτερουγίσματα
το φως μου λείπει
απ' τα γαλάζια μάτια σου
τις επτασφράγιστες τώρα μητέρα
πύλες του κόσμου
μου λείπει τ' όνομά μου στα δικά σου χείλη
αυτά που μόνο εσύ για μένα ήξερες
τώρα δεν μένει τίποτα
ούτε το θρόισμα από το φόρεμά σου
μια νότα απ' τη φωνή σου
μικρό ένα ξέφτι απ' το χαμόγελό σου
τώρα δεν μένει
παρά να σκεπαστώ μ' αυτό το τίποτα
και στο κενό βουβός να βλέπω
κάποιον που θάλεγες πώς είμαι εγώ
σαν τον χλωμό αντικατοπτρισμό
μιας παιδικής φωτογραφίας σου
Neppure un piccolo accenno del tuo sorriso
Mi manca la primavera
la primavera dopo un freddo inverno
che invade l' aria con battiti d' ali
Mi manca la luce
dai tuoi occhi azzurri
serrati sette volte adesso madre
porte del mondo.
Mi manca il mio nome sulle tue labbra
quelle cose che solo tu conoscevi di me
Ora non rimane nulla
neanche il fruscio del tuo vestito
una nota dalla tua voce
un piccolo accenno dal tuo sorriso
ora non resta
che comprirmi con questo nulla
e nel vuoto silenzioso vedere
qualcuno che diresti che sono io
come il pallido riflesso
di una tua fotografia giovanile
traduzione di prof. Constantinos Nicas,
Istituto Universitario Orientale, Napoli
da “Paesi stranieri”, 1991
