μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

ο πλοηγός του απείρου, 4


ξυπόλητος βαδίζοντας στην έρημο
καπνίζω το χαρμάνι γης κι ουρανού
η καύτρα από τα μάτια μου
τρυπάει την αιώνια σκοτεινιά
και λάμπει σαν αστέρι

δουλεύω μεροκάματο στις σκαλωσιές του απείρου
μέσα στο αίμα των αθώων
και τα σκατά των δολοφόνων
ένα παραμυθένιο κόσμο χτίζω της φαντασίας μου

μιλάω με τη φωνή της αρμονίας του χάους
στα σπλάχνα της αβύσσου δίνω ζωή
δίνω φωτιά και δίψα
προσφέρω την ψυχή μου σαν ποτάμι
μαύρο ψωμί για τους σκληρούς καιρούς


il pilota dell’ infinito, 4

camminando scalzo nel deserto
io fumo il miscuglio della terra e del cielo
la brace die miei occhi
fora la secolare oscurita
e brilla come una stella

io lavoro duro sulle impalcature dell’ infinito
dentro il sangue degli innocenti
e lo sterco degli assassini
un mondo fiabesco edifico nella mia fantasia

parlo con la voce dell’ armonia del caos
nelle viscere dell’ abisso do vita
do fuoco e sete
offro la mia anima come fiume
nero pane per tempi duri

traduzione di prof. Constantinos Nicas,
Istituto Universitario Orientale, Napoli
da “Il pilota dell’ infinito”, 1986

6 σχόλια:

55fm είπε...

Ποιητή μου, προσφέρεις την ψυχή σου σαν ποτάμι και μας ανακουφίζεις...
Υπέροχο!

Poet είπε...

Ήμουν πολύ οργισμένος την εποχή εκείνη, Ουρανία μου, πολύ στρατευμένος και ουτοπιστής. Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν πολλά, η ουσία όμως παραμένει η ίδια. Όπως και η φλόγα μου.

Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

Poet, σου αφήνω αυτό το μήνυμα απλά για να δηλώσω παρούσα. Να σου πω ότι διαβάζω κάθε ποίημα που αναρτάς αλλά νιώθω ότι δεν μένει τίποτα να πω και να σχολιάσω. Δεν μπορώ να πω κάτι μετά τη δική σου σκέψη.

Poet είπε...

Προφανώς έχουμε πολλά κοινά, Χρωματιστή μου. Χαίρομαι για την παρουσία σου και για την κοινή μας οπτική. Κι αν δεν σου το έχω πει ως τώρα, η ποίηση μου έχει χαρακτηριστεί ως «ποίηση των χρωμάτων». Έχει και η σκέψη τα χρώματά της.

Σ' ευχαριστώ, καλό βράδυ.

Vaso Mprataki είπε...

...δίνω φωτιά και δίψα
προσφέρω την ψυχή μου σαν ποτάμι
μαύρο ψωμί για τους σκληρούς καιρούς...

Μοναδικό!!
Ποιητή μου είναι σαν να άγγιξες την ψυχή από τα όνειρα των ποιητών όλου του κόσμου Μέσα σε τρείς σειρές έβαλες όλα αυτά που νιώθουμε υποσυνείδητα όλοι εμείς
που προσπαθούμε να βάλουμε την ψυχή μας πάνω στο άψυχο χαρτί θέλοντας να του δώσουμε ψυχή [την δικιά μας ψυχή ,με όλα τα καρδιοχτύπια και τα όνειρα της για ένα καλύτερο κόσμο...]

Λατρεύω την ποίηση σου ποιητή μου!

Ένα όμορφο απόγευμα να περάσεις...

Poet είπε...

Με συγκινεί η ανταπόκρισή σου, Βάσω μου. Σε ευχαριστώ θερμά.

Ο καθένας μας μιλάει και με τη φωνή του άλλου, με κάθε αδερφική φωνή. Με φωνή που πηγάζει από τα βάθη του χρόνου και εκφράζει πανάρχαια αιτήματα που ποτέ δεν βρήκαν τη δικαίωσή τους. Γι' αυτό και ο οργή, η θλίψη, η απελπισία.
Και ο αγώνας, πάντα ο αγώνας.

Να είσαι καλά, καλό βράδυ.