μια φορά κι έναν καιρό
στα βάθη της ανατολής
ζούσε ένας ήλιος μόνος.
σχεδόν παράνομος
με την πυρακτωμένη του καρδιά
προορισμένος να ανατέλλει
να φωτίζει
πάντα να βρίσκεται στον ουρανό
και να τα βλέπει όλα.
είπε η γιαγιά του κόσμου
γι' ακόμα μια φορά θλιμμένη.
εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα
αυτό το παραμύθι
ώρα να πάτε για ύπνο.
ε, όπως πάντα,
ο ήλιος έζησε καλά
κι εμείς βεβαίως καλύτερα
στα βάθη της ανατολής
ζούσε ένας ήλιος μόνος.
σχεδόν παράνομος
με την πυρακτωμένη του καρδιά
προορισμένος να ανατέλλει
να φωτίζει
πάντα να βρίσκεται στον ουρανό
και να τα βλέπει όλα.
είπε η γιαγιά του κόσμου
γι' ακόμα μια φορά θλιμμένη.
εδώ τελειώνει κάπως πρόωρα
αυτό το παραμύθι
ώρα να πάτε για ύπνο.
ε, όπως πάντα,
ο ήλιος έζησε καλά
κι εμείς βεβαίως καλύτερα
8 σχόλια:
Κι είναι που συνάδει τούτο το παραμύθι του ήλιου με τις μέρες μου τούτον τον καιρό...
υ.γ. Διάβασα στην Maria Jose για την βόλτα με το πλωτό καράβι! Αν πω πως κι εγώ ήμουν στην "Αργώ" τούτο το Σάββατο βράδυ... κρίμα μια μέρα πριν μια μέρα μετά, θα ήταν ωραία μια νυχτερινή βαρκάδα με έναν ποιητή.
Καληνυχτίζω
Το βράδυ εκείνο είχε στον Ιανό την παρουσίαση από τον Στέλιο Λουκά του μυθιστορήματος του Κώστα Αρκουδέα, Ο αριθμός του Θεού. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο και ... ωραίο παραμύθι.
Από τη συζήτηση προέκυψε φυσικά ότι ο αριθμός του θεού είχε κληρωθεί στη Θεσσαλονίκη. Ως ολιγόπιστοι όμως εμείς, έπρεπε να το διαπιστώσουμε και εμπειρικά. Ξεκίνησε λοιπόν μια μεγάλη ποιητική παρέα, με συντριπτική υπεροχή ως είθισται των ποιητριών, για μια βόλτα στην παραλία.
Ακολούθησαν τα όσα περιγράφω (και τα όσα δεν περιγράφω) στο σχόλιό μου στο ιστολόγιο της Μαρίας. Το πρόσωπο του θεού μας εμφανίστηκε στη Νυχτερινή Θεσσαλονίκη, από ξηράς και θαλάσσης, σε όλη τη γοητευτική ερωτική του μεγαλοπρέπειά.
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου !
ένας πρώην αγνωστικιστής, κοπέλα με το καναρινί φόρεμα ...
Νιώθω μια ειρωνεία στο τέλος του παραμυθιού και μ΄αρέσει.
Αν δεν είναι...άφησέ με να την βλέπω.
Με εκφράζει ποιητή μου.
Καλησπέρα
Ε, είναι μετά να μην πιστέψω ακόμη κι εγώ; Lilian's second coming.
Και βέβαια υπάρχει η ειρωνεία. Πικρή ειρωνεία και αυτοσαρκασμός.
Καλό βράδυ και σε σένα.
Aυτό είναι... παραμύθι χωρίς παραμύθιασμα...
Γιατί, αρκετά με τα παραμυθιασμένα παραμύθια!
Μια ζωηρή καλημέρα, για σένα!
Καλημέρα, Όλγα μου.
Με την ευκαιρία να παραθέσω το κείμενο που μπαίνει πάντοτε μπροστά στα μυθιστορήματά μου:
«Το παρόν βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας και κάθε ομοιότητά του με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι τελείως συμπτωματική».
Μπορεί να ισχύει και για τα σχόλια. Και για το σκληρό παραμύθι της ζωής.
Ποιητή μου, σου υπενθυμίζω ότι είσαι, ένας ονειρεμένος ποιητής!
Να είσαι καλά, Όλγα μου. Μάλλον όμως είμαι ένας ποιητής απαρηγόρητος.
Δημοσίευση σχολίου