μια ανθολογία των ποιημάτων του Τόλη Νικηφόρου με εικόνες της Τζούλιας Φορτούνη

αn anthology of Tolis Nikiforou's poems with pictures by Julia Fortouni.

εκστατικά

(A portrait of a young woman by Fritz W. Guerin, c. 1902)

σιγή
απέραντη σιγή
σαν από θάλασσα βαθιά
πολύ βαθιά
σιγή με λάμψεις
που συνθέτουν φως
ένα άλλο φως
πιο μαγικό
εκστατικό
μια νύχτα κι έναν ουρανό
μια δίψα

σιγή
που εκπέμπει μουσικές
που πλημμυρίζει χρώματα
κι όλα είναι απλά
μεθυστικά
όλα είναι τώρα
και ύστερα
και πριν
και πάντα

τα μάτια σου

(δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρ. περ. Ποιείν στις 10.1.2011)

12 σχόλια:

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

όλα αυτά...το δάχτυλό σου που ακουμπά τα χείλη της...και τα χείλη της που κλείνουν τα βλέφαρά σου..

σσσσςς..δεν έχω λόγια για το ποίημα...

Poet είπε...

Σέβομαι απόλυτα τη σιωπή σου, κοριτσάκι, θέλω όμως να πω ότι στη φωτογραφία βλέπω την έκσταση που θέλησα να περιγράψω στο ποίημα. Μπράβο, Τζούλια, για το εύρημά σου.

Ανώνυμος είπε...

υπέροχος χώρος..

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ, Dark13Sun.

Καλυψώ είπε...

μμ..εφυγα
μα εκει που ταξιδεψα με τους στιχους σου..δεν υπηρχαν θνητα ματια να με κοιτουν...μα κατι Αλλο..

γεια σου ποιητη!!

Poet είπε...

Εγώ είμαι ένας απλός διάμεσος, Καλυψώ μου, αυτό το κάτι άλλο είναι που μου υπαγορεύει τα ποιήματα. «Υπάρχει μέσα μου ένα φως ...» Χαίρομαι για την αίσθησή σου. Να είσαι καλά, γλυκιά μου.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Δυο μπίλιες...

κι όμως πόση έκσταση, μέθη, σιγή και λάμψη, χρώμα

και ύστερα
και πριν
και πάντα

όταν κοιτάς τα σωστά μάτια.

Μου αρέσει και ιδιαίτερα ο τρόπος που κλείνεις το ποίημα σου.

Poet είπε...

Κλείνω το ποίημα έτσι όπως άρχισαν όλα, Βαϊα μου. Με το τρόπο που με κοίταξε. Με τα μάτια της που έγιναν απίστευτα τρυφερά κι ερωτικά, βαθιά κι απέραντα.

Σε ευχαριστώ. Έχω εμπιστοσύνη στην ευαισθησία και τη δεκτικότητά σου.

Μαρια Τζιατζιου είπε...

Δεν ξέρω αν τα μάτια καταλαβαίνουν απο σωστό και λάθος...δεν θέλω άλλωστε να ξέρω! Αρκεί που καταλαβαίνουν τον έρωτα...

Poet είπε...

Τον έρωτα τον ξέρουν άριστα, Μαρία μου. Ξέρουν να τον δέχονται και ιδίως ξέρουν να τον εκπέμπουν.

fotini είπε...

θα θελα να σου ψιθυρίσω με δέος ότι ένοιωσα ως το μεδούλι την εκκωφαντική σιγή που εκπέμπουν δυο αθώα μάτια βαθιά αφοσιωμένα
σχεδόν ζήλεψα τις στιγμές εκεινες..τότε..

Poet είπε...

Πράγματι εκκωφαντική σιγή, Φωτεινή μου. Δυο μάτια βαθιά αφοσιωμένα συνιστούν μια ιεροτελεστία της αγάπης.